«Ήμουν μόνος μου στο Καστρί. Χτυπάει η πόρτα, ανοίγω και βλέπω τον Βαγγέλη τον Δενδρινό σε έξαλλη κατάσταση. Ξεφυσώντας μου λέει:
— Κύριε Πρόεδρε, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, αν δεν μου δώσετε ένα υφυπουργείο ή θα αυτοκτονήσω ή θα πυροβολήσω.
— Ούτε το ένα ούτε το άλλο, του απάντησα και τον έσπρωχνα προς την πόρτα.
— Μα τι ζητάω, ένα κ…υφυπουργείο, συνέχισε ο Δενδρινός.
— Μα τέτοιο δεν έχω, του είπα».
*Χαριτωμένο ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον γνωστό για το αμίμητο χιούμορ του Γεώργιο Παπανδρέου. Το είχε διηγηθεί ο ίδιος στον Ανδρέα Κοκκέβη (1909-1997), τον μεσσηνιακής καταγωγής στενό φίλο και συνεργάτη του, υπουργό των κυβερνήσεών του. Ο Ευάγγελος (Βαγγέλης) Δενδρινός (1910-2002), κεφαλληνιακής καταγωγής, υπήρξε βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου, ένας από τους μετέπειτα αποκληθέντες αποστάτες.
«Πήγαν κάποτε στον Γέρο έναν νέο για να τον δει και να τον βάλει στο συνδυασμό.
Ο Πρόεδρος, αφού τον κοίταξε προσεκτικά, του είπε:
— Εντάξει παιδί μου, σου δίνω το χρίσμα.
Αυτός όμως δεν ικανοποιήθηκε, γιατί το χρίσμα το ήθελε σε άλλη βάση. Το παρατήρησα τότε στον Πρόεδρο. Και εκείνος μου έδωσε την απάντηση:
— Δεν το ξέρεις, παιδί μου; Κολυμπήθρα έχουμε, βαφτιστήρια δεν έχουμε…»
*Μαρτυρία ανεκδοτολογικού χαρακτήρα διά χειλέων Νικολάου Αλαβάνου (1913-1992), τηνιακής καταγωγής βουλευτή της Ενώσεως Κέντρου, πατέρα τού επίσης πολιτικού και στενού συνεργάτη της Μελίνας Μερκούρη Κωνσταντίνου Αλαβάνου (1946-2022).
«ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 6.1.1977, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο επονομαζόμενος Γέρος της Δημοκρατίας, έφυγε από τη ζωή στις 2:20 π.μ. της Παρασκευής 1ης Νοεμβρίου 1968 συνεπεία εγκεφαλικής θρομβώσεως, σε ηλικία 80 ετών.
«ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 20.12.1979, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Δύο ημέρες αργότερα, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός της χώρας και μια από τις προσωπικότητες που είχαν κυριαρχήσει στο πολιτικό στερέωμα κατά τον 20ό αιώνα, κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Μέγα πλήθος και μέγα πάθος κυριάρχησαν στην κηδεία του Γέρου της Δημοκρατίας, η οποία τελέστηκε παρουσία δεκάδων χιλιάδων πολιτών, μετατράπηκε σε ένα πρώτο ξέσπασμα του ελληνικού λαού κατά της χούντας και εξελίχθηκε σε γιορτή της δημοκρατίας.
Τους επικηδείους-ύμνους στο δημοκρατικό πολίτευμα εκφώνησαν ο Νικόλαος Μπακόπουλος, άλλοτε υπουργός των κυβερνήσεων του Παπανδρέου, και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, φίλος αλλά και πολιτικός αντίπαλος του Γέρου της Δημοκρατίας.
