Το WWF Ελλάς διοργάνωσε Συνέντευξη Τύπου, με θέμα τις φετινές δασικές πυρκαγιές που υπολογίζεται πως έπληξαν συνολικά, πάνω από 1,7 εκ. στρέμματα. To Magazine ήταν εκεί.
Όπως έθεσαν οι υπεύθυνοι του WWF το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ακριβώς αυτές οι διπλοκαμένες εκτάσεις. Υπολογίζονται σε πάνω από 220.000 στρέμματα στις εννιά περιοχές που έχουν καεί ξανά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Στη Ρόδο, 70.000 στρέμματα είναι πολλαπλά καμένα, κάτι που δείχνει πως παρά τις αιτιάσεις της κυβέρνησης, η ζημιά δεν μπορεί να λογίζεται ως μικρή.
Στον Έβρο η δυσκολία αποκατάστασης εντοπίζεται σε δέντρα όπως η μαύρη πεύκη και η οξιά, με το δάσος μαύρης πεύκης να αποτελεί και τη φωλιά του μαυρόγυπα στη χώρα μας. Έτσι, στις περιοχές της Δαδιάς που καταστράφηκαν, υπολογίζεται πως χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση ως προς τα δέντρα που χάθηκαν και την αναπλήρωσή τους. Στον Έβρο, διπλοκάκηκαν 100.000 στρέμματα, με τα διπλοκαμμένα να είναι δύσκολα ως προς την αποκατάστασή τους.
Στην Πάρνηθα ζούσαν αγριοκάτσικα, αγριόγιδες, αγριογούρουνα καθώς και το κόκκινο ελάφι, οι πληθυσμοί των οποίων έχουν πληγεί.
Οι υπεύθυνοι του WWF στάθηκαν ιδιαιτέρως στις διαχρονικές παθογένεις που έχουν να κάνουν με την πρόληψη κυρίως των πυρκαγιών, αλλά και την αντιμετώπισή τους. Όπως είπαν, η κλιματική κρίση δεν μπορεί να είναι άλλοθι, καθώς πρακτικά, ξεσκεπάζει “ηχηρά” τις αδυναμίες μας.
Ο μεγαλύτερος εμπρηστής είναι το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας
“Μιλάμε για drones την ώρα που απαξιώνουμε και δε στελεχώνουμε τη Δασική Υπηρεσία. Η φωτιά ξεκίνησε ακριβως απέναντι από ένα εγκαταλελειμένο πυροφυλάκιο, το οποίο αν λειτουργούσε θα την είχαμε προλάβει”, είπε χαρακτηριστικά ο Κωνσταντίνος Λιαρίκος, υπεύθυνος ανάπτυξης του WWF Ελλάς, για τη φωτιά στη Ρόδο.
“Δεν υπάρχει σχεδιασμός. Ο μεγαλύτερος εμπρηστής είναι το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Γνωρίζουμε πια πως για την πρώτη φωτιά στον Εβρο ευθύνεται κεραυνός”, πρόσθεσε ακόμη, ενώ τόνισε πως το Κράτος ενδιαφέρεται να αναζητήσει τις αιτίες σε πιθανούς εμπρησμούς, την ώρα που διαρκώς επιβεβαιώνεται πως οι εμπρησμοί δεν είναι η κύρια αιτία για τις φωτιές κάθε χρόνο.
Ο κ. Λιαρίκος ανέδειξε ακόμη ένα ζήτημα, το ότι δηλαδή οι οικισμοί μας δεν είναι ασφαλείς. “Η αμέλεια είναι μεγάλος παράγοντας στις φωτιές, ωστόσο το πρόβλημα είναι πως οι οικισμοί δεν είναι ασφαλείς. Κάθε εκκένωση λέει αποτύχαμε ως κράτος κινδυνεύετε μέσα στα σπίτια σας, φύγετε”. “Οι εκκενώσεις είναι η κορυφή του παγόβουνου. Από το Μάτι και μετά γίνονται μόνο εκκενώσεις. Οι δασικές πυρκαγιές δεν αντιμετωπίζονται χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας. Με εθελοντές εκπαιδευμένους, με πρόληψη, κινητοποίηση μηχανημάτων και περιφρούρηση. Δεν αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίας που πρέπει να αστυνομεύσουμε”, δήλωσε.
“Η καταστολή πρέπει να έρχεται τελευταία. Έπεται η σωστή αποκατάσταση, ενώ προηγείται ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πρόληψης. Χρειάζεται ακόμη διαχείριση των δασών μας. Ως χώρα εισάγουμε το σύνολο της ξυλείας”, είπε για να προσθέσει πως οι χάρτες επικινδυνότητας και εκτίμησης ρίσκου που χρησιμοποιούνται είναι απαρχαιωμένοι, από τη δεκαετία του ’80. Ακόμη στάθηκε στο γεγονός πως οι αναδασώσεις στη χώρα μας είναι ασυντόνιστες και πως χρειάζεται και ένα σχέδιο οργάνωσης των εθελοντών και ενημέρωση για την αποκατάσταση περιοχών.
Πρόσθεσε δε, πως η Ελλάδα δεν έχει ένα διαρκές και διακομματικό πλαίσιο πρόληψης και δράσης, στα πρότυπα για παράδειγμα της Πορτογαλίας που τηρεί το ίδιο πρωτόκολλο από το 2016 και μετά.
ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
“Η κρίση δεν προκαλεί πυρκαγιές, ούτε πρέπει να λειτουργεί ως πρόσχημα και δικαιολογία για να μην γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές. Κι ας μην ξεχνάμε πως η κλιματική κρίση τώρα προέκυψε στο αφήγημα πολλών. Εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τους επιστήμονες, να χαράξουμε μια συνεκτική εθνική πολιτική προστασίας των δασών και των ειδών. Κι αν θέλουμε να μιλάμε για κλιματική κρίση, καλό θα ήταν να αναγνωρίζουμε πως η εξόρυξη των υδρογοναθράκων την εντείνει”, είπε ο Δημήτρης Καραβέλλας, γενικός διευθυντής στο WWF Ελλάς.
“Το σύστημα διαχείρισης δασικών πυρκαγιών έχει αποτύχει, ενώ είναι πλέον απολύτως σαφές πως τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα στο μέλλον, καθώς η κλιματική κρίση θα κάνει τα δάση μας ακόμα πιο ευάλωτα, αλλά και πιο πολύτιμα. Γνωρίζουμε τί πρέπει να γίνει διαφορετικά και τί χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα νέο, πιο αποτελεσματικό σύστημα διαχείρισης δασικών πυρκαγιών. Το ερώτημα είναι αν θα τολμήσει η κυβέρνηση και τα κόμματα να προχωρήσουν με τις γενναίες αυτές αλλαγές που απαιτούνται”, επεσήμανε ο γενικός διευθυντής στο WWF Ελλάς.
Ο υπεύθυνος των δασικών προγραμμάτων της WWF Ελλάς, Νίκος Γεωργιάδης δήλωσε πως για πρώτη φορά επλήγησαν φέτος σε τέτοιο μεγάλο βαθμό τόσες πολλές προστατευόμενες περιοχές διεθνούς σημασίας, καθώς αποτελούν ενδιαιτήματα σημαντικών ειδών της πανίδας και της χλωρίδας. “Πρόκειται για οικοσυστήματα μη προσαρμοσμένα σε πυρκαγιές, η αποκατάσταση των οποίων είναι αμφίβολη” είπε. “Οι ιδιώτες ήταν πάντα μέσα στα δάση. Το βασικό κλειδί είναι ως τι εισέρχεται ο ιδιωτικός τομέας. Το να εισέρχεται ως συμπληρωματικό εργαλείο δίπλα σε μια δυνατή δασική υπηρεσία είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το να έρθει να υποκαταστήσει τις υπηρεσίες του κρατους. Το ίδιο ισχύει και για τις αποκαταστάσεις”, πρόσθεσε ο ίδιος ακόμη ερωτηθείς σχετικά με τα σχέδια σύμπραξης Δημοσίου με ιδιωτικό τομέα.
ΧΑΡΤΕΣ:
Η καταστροφή στον Έβρο
Στη φετινή φωτιά στον Έβρο χάθηκαν αρχέγονα δάση οξιάς, δρυός και μαύρης πεύκης με τεράστια γενετική ποικιλότητα. Πρόκειται για πληθυσμούς με γενετικά χαρακτηριστικά εκατομμυρίων ετών, σε αντίθεση με αντίστοιχους πληθυσμούς της Ευρώπης που είναι μερικών χιλιάδων ετών.
Ταυτόχρονα, πυρκαγιές κατέστρεψαν σημαντικές εκτάσεις σε Ροδόπη, Χαλκιδική, Κύθνο, Καβάλα, Βοιωτία, Εύβοια (κεντρικά και νότια), Άνδρο, Λαμία, Αιγιαλεία, Κέρκυρα, Κορινθία, Κουβαρά Αττικής, Λακωνία, Ξάνθη και Δερβενοχώρια/Μάνδρα.
Η καταστροφή στην Πάρνηθα
Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η φωτιά στην Πάρνηθα που πλησίασε για ακόμα μία φορά, μετά τις πυρκαγιές του 2007 και του 2021, στο ελατοδάσος της, κινούμενη από την τοπογραφία και αντίθετα από τη φορά του ανέμου καίγοντας και φυσική αναγέννηση που είχε προέλθει από τη φωτιά του 2007. Η περιοχή φιλοξενεί περίπου 1.100 είδη φυτών εκ των οποίων τα 92 είναι ελληνικά ενδημικά, ενώ δύο είδη είναι ενδημικά της Πάρνηθας, βρίσκονται δηλαδή μόνο εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο. Αυτά είναι η καμπανούλα (Campanula celsii ssp. parnesia) και το αγριογαρύφαλλο της Πάρνηθας (Silene oligantha ssp. parnesia).
Η καταστροφή στη Ρόδο
Η καταστροφή σε περιοχές Natura
Σύνολο καμένων εκτάσεων
