Ένας πρωθυπουργός που κυβερνά τέσσερα χρόνια, πώς είναι δυνατόν να εμφανίζεται σαν να μην γνωρίζει μια σειρά από θέματα;
Όταν ένας πρωθυπουργός δεν ξέρει τί τού γίνεται στη χώρα που (υποτίθεται ότι) κυβερνά, δυο τινά συμβαίνουν:
Ή είναι ανόητος.
Θα μού πεις, δεν ξέρει ο άνθρωπος.
Άμα σου λέει δεν ξέρει, δεν ξέρει. Τέρμα.
Δεν έχει μα μου σου του δεν έχει πως, δεν έχει γιατί.
Δεν ξέρει.
Δεν ήξερε ποτέ.
Για τον Κυριάκο λέμε. Τον Μητσοτάκη συγκεκριμένα.
Όχι τον Κυριάκο το μπαρμπέρη. Όχι τον Κυριάκο που έχει το φούρνο που είναι το προπατζιδικο ακριβώς απέναντι. Όχι τον Κυριάκο το γιδοβοσκό, όχι τον Κυριάκο τον ποινικολόγο, όχι τον Κυριάκο το μούτσο, όχι τον «Κυριάκο θα βαφτίσουμε το παιδί».
Τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη λέμε.
Τον πρωθυπουργό.
Αυτόν που ορκίστηκε «στο όνομα της Αγίας, Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας»
Αυτόν που ορκίστηκε να τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους.
Αυτόν που ορκίστηκε να υπηρετεί το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού.
Αυτόν λέμε.
Αυτόν.
Που δεν ξέρει.
Αφού δεν ξέρει ο άνθρωπος τί να σου πει, ψέμματα να σου πει, μα είναι ωραίο τώρα αυτό;
Δεν ήξερε για τον ΟΣΕ.
Δεν ήξερε, ιδέαν δεν είχε, το είπε και ο Γιάννης Οικονόμου που όσο να πεις έχει μια θηριώδη βαρύτητα ο λόγος του.
Δεν έχει σημασία που των σιδηροδρομικών το λαρύγγι είχε πεταχτεί έξω από τις φωνές και τις διαμαρτυρίες για τα χάλια στα τρένα.
Δεν έχει σημασία που οι επαΐοντες προειδοποιούσαν για μια προαναγγελθείσα τραγωδία.
Δεν έχει σημασία που κανένα σχεδόν ΜΜΕ δεν στέγασε τον αγώνα και την αγωνία τους προκειμένου να προστατέψουν το επιβατικό κοινό. Δεν έχει σημασία που βγάλαν παράνομη την απεργία τους.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Γιατί ο πρωθυπουργός χαμπάρι δεν πήρε. Σιγά μην είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τα προβλήματα της χώρας που κυβερνά.
Μέχρι τώρα, οι μόνοι πολιτικοί που μίλησαν για την τραγωδία των Τεμπών είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο Χρήστος Σπιρτζης. Δηλαδή η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Για ένα δυστύχημα που έγινε επί ΝΔ, ζητούν να απολογηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τέσσερα χρόνια είναι κυβέρνηση η ΝΔ και φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο στην Ελλάδα αυτά, μωρό μου. Μόνο εδώ.
«Δεν του τα λένε για να μην τον στεναχωρήσουν».
Τύπου, δεν λέμε στον παππού ότι πέθανε ο κουμπάρος μην τού ανέβει η πίεση.
Δε λέμε στον πρωθυπουργό της χώρας τι συμβαίνει στη χώρα γιατί τον πιάνει η ψυχή του τον πιάνει.
Εκπληκτικό;
Όνειρο;
Δεν γνώριζε ότι είναι υψηλότερη η θνησιμότητα στα νοσοκομεία εκτός ΜΕΘ.
Δεν γνώριζε τη μελέτη των καθηγητών Λύτρα και Τσιόδρα.
Στην ομιλία του στη Βουλή (1η Δεκεμβρίου 2021) είπε επί λέξει:
«Υπάρχουν σήμερα ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ; Ναι, υπάρχουν. Είναι σε κρεβάτι με κανονική φροντίδα; Είναι. Έχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε αυτούς τους ασθενείς, σε σχέση με αυτούς οι οποίοι είναι στις μονάδες εντατικής θεραπείας; Δεν έχω τέτοια ένδειξη. Δεν έχω. Έχετε εσείς; Φέρτε τη»!
Δεν γνώριζε για τις υποκλοπές:
«Ήταν λάθος, δεν το γνώριζα και δεν θα το επέτρεπα ποτέ»!
Καθόταν δηλαδή ο ανεψιός στο δίπλα γραφειο κι όταν δεν κοίταζε ο θείος, παρακολουθούσε κρυφά τα τηλέφωνα. Όπως υπάλληλος που παίζει κρυφά πασιέντζα όταν δεν τον βλέπει ο προϊστάμενος.
Δεν γνώριζε τον Λιγνάδη.
Κι όταν έμαθε για τον Λιγνάδη, πάλι δεν ήξερε για τον Λιγνάδη. Βοούσε ο τόπος για τις εσκεμμένες (;) κωλυσιεργίες στην έρευνα στο σπίτι, στις επαφές και στα κομπιούτερ του, αλλά εκείνος δεν ήξερε. Είναι και που τους ξεγέλασε όλους με την υποκριτική του τέχνη, το ατιμούτσικο.
Δεν γνώριζε τον Φουρθιώτη.
Μέχρι που στη Βουλή έκανε πως δεν θυμάται το όνομα του, γελάει ο κόσμος δηλαδή. Το μισό υπουργικό του συμβούλιο αντάλλασσε καρδούλες, φιλάκια και γούτσου γούτσου μαζί του, αλλά αυτός δεν ήξερε τίποτα. Κι όταν έμαθε, δεν τους πέταξε έξω κλωτσηδόν.
Δεν γνώριζε για τον Πάτση.
Ασχέτως που δυόμιση χρόνια τώρα φωνάζαμε οι δημοσιογράφοι για τις λαμογιες του.
Δεν ήξερε για τις απευθείας αναθέσεις, δεν ήξερε για τα ύποπτα δάνεια, δεν ήξερε για τις κρυφές συμβάσεις, δεν ήξερε για τα υπουργικά σόγια που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα.
Ο πρωθυπουργός αυτό. Όχι ο Κυριάκος ο μπαρμπέρης, όχι ο Κυριάκος ο μούτσος.
Ο πρωθυπουργός.
Και τώρα δεν ήξερε για τους σιδηροδρόμους.
Το γράψαμε και στην αρχή. Όταν ένας πρωθυπουργός δεν ξέρει τί τού γίνεται στη χώρα που (υποτίθεται ότι) κυβερνά, δυο τινά συμβαίνουν:
Ή είναι ανόητος.
Ή είναι ψεύτης.
Γι’ αυτό κρύβεται.
Γι’ αυτό φοβάται.
Γι’ αυτό δεν ξέρει/δεν απαντά.
Όμως οι εκλογές έρχονται. Όσο και να τις τραβήξει απ’ τα μαλλιά, οι κάλπες θ’ κάποτε ανοίξουν, τι διάολο.
Κι εμείς θα πάμε να ψηφίσουμε.
Γιατί εμείς ξέρουμε.
Εμείς απαντούμε.
