Η δημοσιογράφος και πρώην Αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου μιλάει για πρώτη φορά ανοιχτά για όλους και όλα
- «Ο αρχηγός» φέρει την απόλυτη. Αυτός επιλέγει τους ανθρώπους που αποτελούν τον «στενό πυρήνα» συνεργατών και εκείνος τους συντηρεί στις θέσεις τους υιοθετώντας έμμεσα ή ακόμα και άμεσα κακές συμπεριφορές
- Για τις σχέσεις μου σήμερα με την Δήμαρχο κα Τσεβά, ειλικρινά θα ήθελα να δώσω μία απάντηση κλισέ του τύπου «μας ενώνουν περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν», αλλά θα περιοριστώ στην πραγματικότητα
- Από πολύ νωρίς είχα έρθει σε ένταση με συγκεκριμένους ανθρώπους που βρίσκονταν πιο κοντά, στη Δήμαρχο, σε σημείο μάλιστα να θέσω και την παραίτηση μου για 1η φορά στη διάθεση της
Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Πάντα μια συνέντευξη με την δημοσιογράφο, παρουσιάστρια και τέως πλέον Αντιδήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, Χριστίνα Λαμπίρη έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Πόσο μάλλον τώρα, μετά από τις ομαδικές παραιτήσεις, τόσο της ίδιας, όσο και των άλλων αντιδημάρχων και των δημοτικών συμβούλων της παράταξης Ξηντάρα, που έφεραν αναταράξεις στην δημοτική αρχή της κας Τσεβά.
Η κα Λαμπίρη για πρώτη φορά μιλάει για «αυλές», «κόλακες» και «παρατρεχάμενους», για τις σχέσεις της σήμερα με την Δήμαρχο Δήμητρα Τσεβά, την απάντηση που ακόμα περιμένει όσον αφορά την μόνιμη επωδό (όπως την χαρακτηρίζει) «δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε», αλλά και για τα οικονομικά του Δήμου. Παράλληλα κάνει και τον δικό της «απολογισμό» στην 9μηνη θητεία της στη θέση της Αντιδημάρχου Πολιτισμού και Ισότητας, αλλά και τα όσα αποκόμισε από την νέα της εμπειρία με την εμπλοκή της στα πολιτικά. Τοχει μετανιώσει ή όχι; Και τι θα κάνει άραγε στις επόμενες εκλογές;
Οι απαντήσεις παρακάτω…
Πρώτη φορά ενασχόληση με τα κοινά, νίκη της παράταξης στις εκλογές, ανάληψη θέσης Αντιδημάρχου Πολιτισμού και Ισότητας και παραίτηση στους εννιά μήνες. Κάτι σαν από τη κόλαση στο παράδεισο ή το ανάποδο; Πως ήταν αυτή η εννεάμηνη πορεία;
Αυτές δεν είναι ερωτήσεις… Είναι ολόκληρα κεφάλαια βιβλίου. Να φανταστείτε ότι είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα για την τηλεόραση αλλά τι να μας πει ο «αθώος» μικρόκοσμος της τηλεόρασης μπροστά στο θαυμαστό κόσμο της πολιτικής!!!
‘Όπως έχω πει κι άλλες φορές, η εμπλοκή μου με την πολιτική δεν υπήρχε ποτέ στα σχέδια της ζωής μου. Αν και κατά καιρούς είχα κρούσεις, το «όχι» μου ήταν απόλυτο… Κι όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος – όπως πάντα άλλωστε– και το «ποτέ μην λες ποτέ» ισχύει και το «τελικά όλα είναι θέμα timing». Έτσι λοιπόν όταν ο Κωστής, ο κ. Ξηντάρας, ζήτησε την οικογενειακή μας στήριξη αλλά και τη δική μου ενεργή συμμετοχή, εκτίμησα ότι οι συνθήκες ήταν οι κατάλληλες από όλες τις απόψεις: Ανθρώπου, χρόνου, διάθεσης, οράματος… Φυσικά είχα και τη θετική εισήγηση του Θανάση (Αδαμόπουλου) οπότε βούτηξα στα βαθιά. Βασικά όχι στα βαθιά. Σε αχαρτογράφητα νερά…
Βέβαια από εκείνη τη βραδιά στην αρχή του καλοκαιριού μέχρι τη δεύτερη νικηφόρα για την παραταξή μας Κυριακή τον Οκτώβριο του 23 η διαδρομή δεν ήταν καθόλου εύκολη για πάρα πολλούς λόγους. Όμως το κίνητρο της προσφοράς ήταν ισχυρότερο των δυσκολιών. Και μια που εγώ έχω δεδομένα και το τεκμήριο της αθωότητας λόγω της πρώτης φοράς ενασχόλησης μου με τα κοινά, μου «επιτρεπόταν» (!) να έχω μία πιο… «ρομαντική» ματιά. Επίσης, ούσα από τη φύση μου ένας άνθρωπος που όταν αποφασίσω να ασχοληθώ με κάτι, δίνομαι ολοκληρωτικά, με πίστη και με πάθος κοιτούσα μόνο τον στόχο και αδημονούσα, από τις σκέψεις και τα λόγια να μπούμε στα έργα. Μέχρι που ξημέρωσε ο Ιανουάριος του ΄24.
Και τι έγινε από εκείνη την ημέρα…
Από την πρώτη κιόλας μέρα που ανέλαβα καθήκοντα σε αυτή την απόλυτα -κατά τα άλλα- τιμητική θέση της Αντιδημάρχου Πολιτισμού και Ισότητας, βίωσα, μεταφορικά και κυριολεκτικά την παροιμιώδη φράση «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής».
Διότι δεν φτάνει που ο δημόσιος τομέας έχει άλλους ρυθμούς, είχαμε και την τεράστια αλλαγή της κατάργησης των Νομικών προσώπων, εν προκειμένω του ΔΟΠΑΠ, και την ενσωμάτωση τους στην κεντρική Διοίκηση του Δήμου. Αυτό από μόνο του πιστεύω αρκούσε να φέρει τη μέγιστη καθυστέρηση σε όλες τις δράσεις που είχαν να κάνουν με Πολιτισμό και Αθλητισμό του Δήμου μας.
Σε όλο αυτό ήρθε να προστεθεί και η καθυστέρηση εγκρίσεως του Προϋπολογισμού και πάει λέγοντας… Αλλά βέβαια όλα αυτά ήταν πρακτικά και διαδικαστικά.
Ό,τι και να θέλαμε να υλοποιήσουμε πέφταμε πάνω σε τοίχους. Από τη μία το εξαιρετικά μικρό μπάτζετ που διαθέταμε -γιατί ως γνωστόν «δεν είχαμε μαντήλι να κλάψουμε»- και από την άλλη η έλλειψη ευελιξίας και αποφασιστικότητας αποτελούσαν τροχοπέδη σχεδόν σε κάθε μας δράση.
Δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την έκφραση όπως την θέσατε στο αρχικό σας ερώτημα «από το παράδεισο στην κόλαση». Σίγουρα όμως ήταν τεράστια η απογοήτευση. Ήταν μία «ανώμαλη προσγείωση».
Τι καταφέρατε μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα, μια και επί της ουσίας είχατε μόνο 4 πραγματικούς μήνες να κάνετε δράσεις, αφού το Δημόσιο εκτός από το ότι αργεί… στις αρχές κάθε έτους «περιμένει» τον προϋπολογισμό του για να λειτουργήσει.
Ξέρεις, δεν θα το έθετα έτσι γιατί η θέση αυτή δεν έχει δημιουργηθεί μόνο για τις δράσεις στις οποίες πιστεύω αναφέρεστε. Πρακτικά αν το απομονώσεις κάναμε πολλά περισσότερα από όσα μας άφηναν τα τυπικά περιθώρια να κάνουμε. Κι αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στη συλλογική προσπάθεια μίας μικρής ομάδας ανθρώπων του τμήματος Πολιτισμού.
Και με την ευκαιρία θα ήθελα για μία ακόμη φορά να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που στην πραγματικότητα ξαναστήσαμε μαζί το τμήμα αυτό, μια που όχι μόνο άλλαξε «στα χαρτιά» αλλά ακόμα και οι άνθρωποι που κλήθηκαν να το επανδρώσουν δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο με το οποίο έπρεπε να ασχοληθούν καθώς οι «παλιοί» και έμπειροι μετακινήθηκαν σε άλλες θέσεις. Ακόμα κι αυτό λοιπόν το στοιχείο ανέβασε τον δείκτη δυσκολίας.
Όπως είπα όμως, το ζητούμενο δεν είναι μόνο οι δράσεις, οι θεατρικές παραστάσεις, οι συναυλίες, οι εορταστικές και καλοκαιρινές εκδηλώσεις. Αυτά τα κάναμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να στηρίξεις περισσότερο τους φορείς και τα έργα του πολιτισμού. Για παράδειγμα το ζήτημα της Φιλαρμονικής του Δήμου που πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει και να γίνει ένας μεγάλος οργανισμός. Τα θεατρικά εργαστήρια, η ανάπτυξη και η προβολή των σημείων ενδιαφέροντος του τόπου μας όπως το Ρωμαικό βαλανείο, το Ασκηταριό, η Βελανιδιά, η ανάπτυξη της έκθεσης Παλαιοντολογίας κλπ.
Και φυσικά η ολοκλήρωση του Πολιτιστικού κέντρου του Δήμου μας καθώς αυτή την στιγμή, όχι μόνο δεν έχουμε χώρο να φιλοξενήσουμε δράσεις αλλά η επί χρόνια ημιτελής οικοδομή του, δημιουργεί μεγάλα πρακτικά προβλήματα στον κτήριο του Πνευματικού κέντρου καθώς και στη βιβλιοθήκη με τα οποία γειτνιάζει .
ννιά μήνες στη θέση της Αντιδημάρχου η Χριστίνα Λαμπίρη, σίγουρα πέρασε από πολλές φάσεις. Πίκρες, χαρές, στεναχώριες αλλά αρκετές εμπειρίες και πολλά μαθήματα. Αλήθεια τι σας έμεινε από όλο αυτό το διάστημα της ενασχόλησή σας με τα κοινά από την θέση της Αντιδημάρχου;
Χωρίς αμφιβολία όλο αυτό το διάστημα ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής και παραμένει θα έλεγα αφού ακόμα είμαι εν ενεργεία… Θα σταθώ όμως σε δύο θέματα:
Κατά αρχάς, έχω εκπλαγεί με τα όσα συμβαίνουν ακούγονται και λέγονται μέσα στα δημοτικά συμβούλια. Έβλεπα παρόμοιες εικόνες στα ρεπορτάζ τα οποία προβάλαμε και σχολιάζαμε και πίστευα πως ήταν μεμονωμένα ακραία φαινόμενα.
Σήμερα ως μέλος ΔΣ πιστεύω πως αν υπήρχε ειδικό Ε.Σ.Ρ. για τα Δημοτικά συμβούλια, (μια που οι συνεδριάσεις προβάλλονται δημόσια) θα έπεφταν τα πρόστιμα βροχή!
Και δεύτερο και σημαντικότερο, είναι ότι δεν έχω και δεν έχουμε πάρει ποτέ απάντηση στη μόνιμη επωδό «δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε». Γιατί λοιπόν δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε; Ποια είναι τελικά τα οικονομικά δεδομένα του Δήμου μας;
Και για να μην λέμε μόνο αρνητικά, θα ήθελα να πω ότι μέσα σε όλο αυτό το γκρίζο τοπίο, υπάρχει κι ένα ξέφωτο… Όλο το ανθρώπινο μόνιμο δυναμικό του Δήμου μας, το οποίο είναι εξαιρετικό. Και θέλω ειλικρινά να τους ευχαριστήσω με την ευκαιρία της συνέντευξής μας, για την υποστήριξη τους, την υπομονή τους -σε μένα το «πρωτάκι», αλλά και την αγάπη τους για τον τόπο και τους πολίτες του. Πραγματικά ευχαριστώ για όλα.
Είναι προφανές, πως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περιμένατε, ή κάνουμε λάθος;
Δεν κάνετε καθόλου λάθος. Δυστυχώς.
Από τις έως σήμερα δηλώσεις σας, είναι ξεκάθαρη μία ενόχληση σας, ως προς τον τρόπο που λειτουργούσε το «κλειστό σύστημα διαχείρισης του Δήμου», όπως το αποκαλούν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι σας που αποχώρησαν μετά από εσάς, έτσι είναι;
Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω τοποθετηθεί – δημόσια- σε «κλειστή διαχείριση Δήμου» κι αυτό γιατί για μένα τέτοιος ισχυρισμός θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως άλλοθι..
Η αλήθεια είναι ότι με συγκεκριμένους ανθρώπους που βρίσκονταν πιο κοντά θα έλεγα, στη Δήμαρχο, είχα έρθει σε ένταση και μάλιστα πολύ νωρίς στην έναρξη της θητείας μου, σε σημείο μάλιστα να θέσω και την παραίτηση μου για 1η φορά στη διάθεση της, για σοβαρούς λόγους ευθιξίας. Όπως και να ‘χει πάντως κλειστή ή ανοικτή η διαχείριση, «ο αρχηγός» φέρει την απόλυτη ευθύνη αποφάσεων και πράξεων. Ο «αρχηγός» επιλέγει τους ανθρώπους που αποτελούν τον «στενό πυρήνα» συνεργατών και εκείνος τους συντηρεί στις θέσεις τους υιοθετώντας έμμεσα ή ακόμα και άμεσα κακές συμπεριφορές.
Ξέρετε, μετά από τόσα χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας και πορείας σε έναν εξαιρετικά απαιτητικό κλάδο και περνώντας σχεδόν από όλα τα πόστα, έχω καταλήξει σε δύο συμπεράσματα τα οποία υποστηρίζω ακράδαντα:
1ο «Δεν κάνουμε όλοι για όλα». Μπορεί να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, και δεν μας το απαγορεύει κανείς αυτό, αλλά δυστυχώς στο τέλος της ημέρας για τα αποτελέσματα και τις πράξεις μας κρινόμαστε και όχι για τις προθέσεις μας.
2ο Οι «αυλές», οι «κόλακες», «οι ταγμένοι» και οι «παρατρεχάμενοι» ειδικά δε, αν στο «βιογραφικό τους» έχουν ξαναβρεθεί σε παρόμοιες «θέσεις», στο τέλος αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δεν ωφελούν πουθενά αλλά μπορεί να μας οδηγήσουν σε εντελώς λάθος μονοπάτια…
Θεωρείτε πως η παραίτηση σας (ήταν η πρώτη), βοήθησε στις μετά από λίγα 24ωρα παραιτήσεις των υπολοίπων, ή ήταν κάτι που ούτως η άλλως θα συνέβαινε;
Δεν ξέρω αν βοήθησε. Γνωρίζω όμως πως ο κ. Ξηντάρας είχε καταδείξει τα «αγκάθια» και τα προβλήματα δυσλειτουργίας στη Δήμαρχο, επεδίωκε και ήλπιζε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ομαλοποίηση καταστάσεων κάτι που προφανώς δεν έγινε.
Ποια είναι η σημερινή σχέση σας με τη Δήμαρχο κα. Δήμητρα Τσεβά;
Στο χωριό μου λένε την παροιμία «it takes two to tango» και ειλικρινά θα ήθελα να δώσω μία απάντηση κλισέ του τύπου «μας ενώνουν περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν», αλλά θα περιοριστώ στην πραγματικότητα.
Τελικά η πολιτική σκηνή κάνει για εσάς; Θα σας έχουμε υποψήφια συνδυασμού, ή ακόμα και αρχηγό συνδυασμού στις επόμενες Δημοτικές εκλογές;
Το ρεπορτάζ συνεχίζεται…
