Σε μια εποχή που η τοπική αυτοδιοίκηση συχνά μοιάζει με πεδίο για «παλιούς γνώριμους» και επαγγελματίες της πολιτικής, η παρουσία της Σοφίας Μέξη στο Δημοτικό Συμβούλιο Μαραθώνα έρχεται να υπενθυμίσει ότι η ουσία δεν χρειάζεται εμπειρία δεκαετιών — χρειάζεται θέληση, συνέπεια και θάρρος.
Νεοεκλεγμένη και χωρίς κανένα προηγούμενο πολιτικό παρελθόν, η Σοφία Μέξη κάνει κάτι που, δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητο, συμμετέχει ενεργά. Ζητά τον λόγο, παρεμβαίνει, τοποθετείται με επιχειρήματα, και το κυριότερο — το κάνει σχεδόν σε κάθε συνεδρίαση. Δεν στέκεται διακοσμητικά, δεν ψηφίζει μηχανικά, δεν σιωπά. Αντίθετα, μπαίνει στη διαδικασία να προτείνει, να συγκρουστεί, να διεκδικήσει.
Πρόσφατα, με παρέμβασή της ζήτησε τη σύνδεση του Μαραθώνα με τα βόρεια προάστια και την Αθήνα, ένα αίτημα με ουσιαστική κοινωνική και αναπτυξιακή διάσταση — που θα ενίσχυε τον τουρισμό, αλλά και θα εξυπηρετούσε τους κατοίκους χωρίς ιδιωτικό μέσο, διευκολύνοντας την πρόσβαση προς νοσοκομεία και υπηρεσίες. Πρόκειται για πρόταση ρεαλιστική, τεκμηριωμένη και βαθιά ανθρώπινη, που δείχνει πώς η πολιτική μπορεί να έχει νόημα όταν συνδέεται με την καθημερινότητα.
Στο πρόσφατο ψήφισμα για την Καισαριανή, δεν δίστασε να μιλήσει για υποκρισία και διγλωσία, κατηγορώντας τη Δημοτική Αρχή ότι άλλοτε επικαλείται τον νόμο και άλλοτε τον παραβιάζει. Παρά την ειρωνική αντιμετώπιση που δέχτηκε και την αφαίρεση του λόγου της, δεν υποχώρησε. Με ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα, υπερασπίστηκε το δικαίωμα να εκφράζει άποψη, ξεκαθαρίζοντας πως δεν ζητά χειροκροτήματα — ζητά αποτέλεσμα.
Η στάση της Σοφίας Μέξη αποτελεί παράδειγμα πολιτικής συνέπειας και δημοκρατικής συμμετοχής. Δεν φοβάται να μιλήσει, δεν προσπαθεί να χαϊδέψει αυτιά και δεν κρύβεται πίσω από την “πρώτη της θητεία”. Αντίθετα, μέσα από τη δημοτική παράταξη «ΕΜΕΙΣ – Μαραθώνας», στην οποία συμμετέχει του Άρη Παπουτσή, διαμορφώνονται νέες φωνές και προοπτικές.
Σε έναν Δήμο που χρειάζεται νέες φωνές, καθαρά βλέμματα και πραγματική διάθεση προσφοράς, η Σοφία Μέξη μαζί με την ομάδα της παράταξης ΕΜΕΙΣ δεν περιορίζονται στην αντιπολίτευση ως ρόλο — διεκδικούν ρόλο ενεργό, με άποψη και σχέδιο, και ήδη διακρίνονται όχι επειδή φωνάζουν πιο δυνατά, αλλά επειδή μιλούν με ουσία.
