Ενημερωθείτε άμεσα για όλα τα γεγονότα και κάντε αποδοχή στις ειδοποιήσεις για να λαμβάνετε πρώτοι τα νέα μας!
ℹ️ New Polis Group
Είμαστε πλέον μία ενιαία δύναμη ενημέρωσης.
Έρχεται το Φθινόπωρο το νέο WebTV & WebRadio του New Polis Group – μείνετε συντονισμένοι!
Και είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας ο παραλογισμός και η ανοησία επικρατούν τόσο στις κοινοβουλευτικές και κομματικές αντιπαραθέσεις για τα θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα (έγκλημα Τεμπών, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ κ.α.) όσο και για την ανεύρεση λύσεων στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και η ίδια η χώρα από τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, τους δύο πολέμους στην περιοχή (Ουκρανία, Παλαιστίνη), την καταβύθισης της ΕΕ και την παγκόσμια ανισορροπία που προκαλεί η επέλαση του Τραμπισμού. Κι αν ο παραλογισμός και η ανοησία μπορεί να αιτιολογηθούν στη διαμάχη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τα συμβαίνοντα ή και για τα μελλούμενα, είναι μάλλον δυσεξήγητη έως και ακατανόητη η αδυναμία των κομμάτων, που ομνύουν στην πληθυντική Κεντροαριστερά, να βρουν κοινό βηματισμό. Όχι μόνον τσακώνονται μεταξύ τους, αλλά και στο εσωτερικό των τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά), που θα μπορούσαν να σχηματίσουν ακόμη και εκλογικό μέτωπο προκειμένου να αλλάξει βάρδια το γκουβέρνο, περισσεύουν οι ομαδοποιήσεις και τα συντροφικά μαχαιρώματα. Και τα πράγματα περιπλέκονται έτι περαιτέρω με τον αποχαιρετισμό του Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ και την δρομολόγηση της ίδρυσης δικού του κόμματος.
Το τελευταίo επεισόδιo (πριν την παραίτηση Τσίπρα, που ανακατεύει την τράπουλα και θα αλλάξει τα πάντα στην Κεντροαριστερά εάν ο πρώην πρωθυπουργός θελήσει στις εκλογές να εκφράσει αυτός την Προοδευτική Παράταξη είτε μέσω δικού του κόμματος είτε ως επικεφαλής ευρύτερου συνασπισμού) ήταν οι φρεγάτες belharra. Οι μισοί στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντίθετοι να ψηφίσουν την αγορά και τέταρτης φρεγάτας. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας κατά της εισήγησης Φάμελου να υπερψηφίσουν ήταν ακόμη και διευθυντής του γραφείου του Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Αντίθετοι ήταν και ο γραμματέας του κόμματος Στέργιος Καλπάκης καθώς και ο υπεύθυνος Τύπου Κώστας Ζαχαριάδης. Η υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών Ρένα Δούρου ήταν επίσης αντίθετη. Υπέρ ήταν ο υπεύθυνος του τομέα Άμυνας Συμεών Κεδίκογλου καθώς και οι Νίκος Παππάς και Παύλος Πολλάκης. Σημειώνουμε πως ο βουλευτής Χανίων πριν μερικές ημέρες, όταν συνάδελφός του από άλλο κόμμα τον είχε ρωτήσει στο περιστύλιο της Βουλής «τι θα κάνετε με την τέταρτη φρεγάτα» του είχε απαντήσει «ελπίζω να την καταψηφίσουμε». Τελικά η μόνη βουλευτής που καταψήφισε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η Έλενα Ακρίτα. Υπέρ της υπερψήφισης ήταν και ο ευρισκόμενος στο Παρίσι Αλέξης Τσίπρας. Και για όσους γνωρίζουν το παρασκήνιο για την (κατά πλειοψηφία) απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ η γνώμη του πρώην πρωθυπουργού για θετική ψήφο δεν διαβιβάστηκε στον Σωκράτη Φάμελο περίπου ως «κοπτάτσια», όπως κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν, αλλά σχετίζεται με το γεγονός πως το 2022 ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη αρχηγό, ενώ είχε δηλώσει «παρών» στο εξοπλιστικό πρόγραμμα που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση είχε υπερψηφίσει την αγορά των τριών φρεγατών belharra στο πλαίσιο της αμυντικής Συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας.
Βεβαίως, όπως διατείνονται οι διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ -και είναι αρκετοί, όπως φάνηκε και στη συζήτηση των μελών της Κεντρικής Επιτροπής- οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από τότε. Τη σήμερον ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα του 5% που προσπαθεί να φτάσει στο 10% και όχι ένα κόμμα που τότε, τον Οκτώβριο του 2022, είχε 31,5% και πίστευε ότι μπορεί να επανέλθει στην κυβέρνηση. Το 2022 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη οιωνεί κυβερνητικό κόμμα και εκ των πραγμάτων απευθύνονταν και στους κεντρώους, ακόμη και στους κεντροδεξιούς, ψηφοφόρους, ενώ σήμερα, μετά το 17,8% των εκλογών του 2023, τις δύο διασπάσεις (Νέα Αριστερά και Κασσελάκης) και τα γλίσχρα δημοσκοπικά ποσοστά προσπαθεί να «ψαρέψει» στους παραδοσιακούς αριστερούς ψηφοφόρους. Με 5% δεν προσπαθείς να δείξεις «κυβερνητική υπευθυνότητα», αλλά έχεις ως προτεραιότητα ν’ αντέξει το σκάφος της Κουμουνδούρου στην τρικυμιασμένη θάλασσα της Αριστεράς και του διάχυτου ριζοσπαστιμού και λαϊκισμού. Και πρωτίστως να χαράξεις, όπως μάς λέει ιστορικό και προβεβλημένο στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς, «κοινή πορεία με τη Νέα Αριστερά, τον Κόσμο και άλλες προοδευτικές συλλογικότητες και προσωπικότητες ώστε να ξεπεράσεις τους σκοπέλους του ΠΑΣΟΚ και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που σε έχουν υπερκεράσει, αλλά και του ΜΕΡΑ 25 του Βαρουφάκη, που δείχνει να επωφελείται από την καταβύθιση του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα μετά και την παραίτηση Τσίπρα και την σίγουρη πλέον ίδρυση μετριοπαθούς κεντροαριστερού κόμματος από τον Αλέξη». Βεβαίως, ο αντίλογος είναι πως ο «αντιμιλιταρισμός» ως πολιτική στρατηγική -και μάλιστα σε μια χώρα που απειλείται από τον μεγαλοϊδεατισμό περί «γαλάζιας πατρίδας» του Ερντογάν- δεν σου προσπορίζει εκλογικά ωφέλη. Κάτι που ο Χαρίτσης και οι σύντροφοί του το γνωρίζουν από τις δημοσκοπήσεις και το ποσοστό (2,45%) που έλαβε η Νέα Αριστερά στις ευρωεκλογές.
Ο δεύτερος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να συνταχθεί με τη Νέα Αριστερά, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και τους πέντε βουλευτές του Κασσελάκη ήταν επειδή «είναι λάθος να έχεις διπλή γλώσσα». Όπως μάς εξηγεί βουλευτής και διακεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ: «από τη μια υποστηρίζουμε πως ο Μητσοτάκης κάνει προσωπικό παιχνίδι με τις στρατιωτικές προμήθειες και από την άλλη στηρίζουμε την αγορά τέταρτης φρεγάτας. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που τον καταγγέλουμε για τη Γάζα και την ταύτισή του με τον Νετανιάχου. Είχαμε πει ‘’ναι’’ το 2022 σε τρεις belharra, τώρα έχουμε και τέταρτη. Αν αύριο μας πει και για πέμπτη, τι θα κάνουμε;». Και προσθέτει «είχαμε μια ευκαιρία να πούμε όχι και να μην εκτεθούμε στους ψηφοφόρους που δεν τους αρέσει η κούρσα των εξοπλισμών και διαφωνούν με την «πολεμική οικονομία» και την περικοπή κοινωνικών δαπανών. Και τη χάσαμε». Από την Νέα Αριστερά όχι μόνον συμφωνούν με τις διαπιστώσεις των διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και επαυξάνουν λέγοντας πως «ακόμη κι αν υπήρχαν δεσμεύσεις που δεν τις γνωρίζουμε -και δεν θέλουμε και να το πιστέψουμε- ο Σωκράτης Φάμελος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως τη μέρα που έχουν συλληφθεί 27 Έλληνες και μαζί τους η βουλευτής Πέτη Πέρκα δεν μπορεί να ψηφίσει μαζί με τη ΝΔ, η κυβέρνηση της οποίας δεν καταγγέλει τη γενοκτονία στη Γάζα, στηρίζει τον Νετανιάχου και δεν διαμαρτύρεται, όπως άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, για την παρεμπόδιση του στόλου αλληλεγγύης ‘’Global Sumud Flotilla’’, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια».
Υπάρχει και ένας τρίτος λόγος. Η υπερψήφιση από τους βουλευτές της Κουμουνδούρου, με εξαίρεση την Ακρίτα, της τέταρτης φρεγάτας ουσιαστικά ήταν τορπίλη στη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά. Οι σκληροί της Πατησίων (Σακελλαρίδης, Σκουρλέτης, Τσακαλώτος, Φίλης κ.α.) βρήκαν την ευκαιρία να πουν στον Χαρίτση «εμείς σου τα λέγαμε ότι δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στον Φάμελο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πλειονότητα των στελεχών του δεν θέλει συνεργασία μαζί μας, αλλά περιμένει τον Τσίπρα. Ακόμη κι αυτοί που δεν τους θέλει ο Τσίπρας πιστεύουν πως την τελευταία στιγμή ο Αλέξης θ’ αλλάξει γνώμη και θα τους πάρει μαζί τους». Η αλήθεια είναι πως ο Χαρίτσης δεν περίμενε ότι ο Φάμελος θα συμφωνούσε για την τέταρτη belharra. Θεωρούσε μάλιστα πως θα έχουν κοινή στάση σ’ αυτό το θέμα και κατ’ επέκτασιν θα ήταν πιο εύκολη η συνεννόηση και η συνεργασία ανάμεσα στα δύο κόμματα. Δεν θα ήταν υπερβολή αν υποστηρίζαμε πως με την απόφασή του για την γαλλική φρεγάτα ο Σαλονικός Σωκράτης πυροβόλησε στην καρδιά τον Μεσσήνιο Αλέξη. Η κοινή ρότα των δύο …καϊκιών, το ένα με το όνομα «Κουμουνδούρου» και το άλλο «Πατησίων», λίγο πριν βγουν από το λιμάνι, ναυάγησε. Ευτυχώς, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑΡ έβγαλαν από κοινού με το ΠΑΣΟΚ και την Πλεύση Ελευθερίας ανακοίνωση με την οποίαν καταδικάζεται «η επίθεση του ισραηλινού στρατού στον διεθνή στόλο αλληλεγγύης Global Sumud Flotilla». Το ΚΚΕ ζητά κι αυτό «να μεριμνήσει η κυβέρνηση για την ασφαλή επιστροφή των 27 Ελλήνων πολιτών», χωρίς όμως να μετέχει στην κοινή δήλωση. Τη δήλωση δεν την υπογράφουν οι πέντε βουλευτές του Κασσελάκη, όχι επειδή εκ του Κανονισμού της Βουλής δεν συγκροτούν Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά και επειδή τα μούτρα των ηγετικών στελεχών των τεσσάρων κομμάτων ξυνίζουν όταν ακούνε το όνομα «Κασσελάκης».
Αυτή που ενδεχομένως δεν έχει πρόβλημα με τον Stefanos είναι η Λούκα Κατσέλη, η οποία τον έχει καλέσει να παραστεί, όχι να μιλήσει, στην εκδήλωση που κάνουν στις 10-11 /9 το Ινστιτούτο της (ΙΝΕΡΠΟΣΤ) μαζί με το ΕΝΑ του Γιάννη Δραγασάκη και την «Πρωτοβουλία για το Πρόγραμμα Προοδευτικής Εναλλακτικής Διακυβέρνησης» στην οποίαν μετέχουν κυρίως μέλη της Ανανεωτικής Αριστεράς που παρέμειναν στο ΠΑΣΟΚ μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ. Η διημερίδα, με τίτλο «Παραγωγική Ελλάδα 2030: Μετασχηματισμός με όραμα, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα», όπως είπε, στο Open, η Λούκα Κατσέλη γίνεται για τον εξής λόγο: «Εφόσον τα υπάρχοντα κόμματα της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, της προοδευτικής παράταξης, δεν μπορούν να συγκλίνουν σε προγραμματικές θέσεις, ας πάρει την πρωτοβουλία η κοινωνία, μέσω των ανεξάρτητων ινστιτούτων, να οργανώσει μια σειρά ημερίδων, με στόχο αφενός τον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο και αφετέρου τη σύγκλιση των προγραμμάτων των προοδευτικών δυνάμεων». ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά δεν διαφωνούν με την πρωτοβουλία, αλλά υψηλόβαθμα στελέχη και των δύο κομμάτων δεν κατανοούν «πως εντάσσεται στη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων ο Κασσελάκης;». Δεν θα είχαν, λένε, πρόβλημα οι ηγεσίες των κομμάτων τους να βρεθούν μαζί με τον Κασσελάκη σε μια πρωτοβουλία ας πούμε για τη Γάζα, αλλά σε συζήτηση για τη σύγκλιση των προοδευτικών κομμάτων θα είναι μάλλον δύσκολο να δουν τον Φάμελο και τον Χαρίτση να κάθονται δίπλα στον Stefanos. «Άσε που μπορεί να προβεί και σε κάποια ενέργεια, όπως είχε κάνει με την εκδήλωση στην οποίαν μετείχαν η Έφη Αχτσιόγλου, ο Διονύσης Τεμπονέρας και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης και να μάς εκθέσει». Λέγεται πως αυτός ο προβληματισμός έχει μεταφερθεί και στη Λούκα Κατσέλη. Οι Φάμελος και Χαρίτσης ανάλογα με την απάντηση που θα λάβουν θα αποφασίσουν αν τελικά θα παραστούν ή όχι. Η παραίτηση πάντως του Τσίπρα από βουλευτής βάζει μπουρλότο και στην εκδήλωση της Λούκας αφού πλέον όλοι περιμένουν το κόμμα του Αλέξη και όχι την ομοσπονδία της Λούκας και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Ανεξάρτητα από την παραίτησή του αυτός που δεν θα έχει πρόβλημα είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ούτε πρόκειται να παραστεί ούτε το Ινστιτούτο του βρίσκεται μεταξύ των συνδιοργανωτών. Στην εκδήλωση θα μιλήσει όμως η Δώρα Κοτσακά, συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα και κόρη του ηγετικού στελέχους -παλαιότερα του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ- Αντώνη Κοτσακά. Πάντως, την Παρασκευή που η κόρη του Κοτσακά θα είναι στην εκδήλωση της Λούκας, ο πατέρας της θα παρουσιάζει, μαζί με τον Χάρη Τσιόκα, στο Ηράκλειο της Κρήτης το βιβλίο τους «Ιστόρηση 50 Χρόνων – Από τα κέντρα λήψης αποφάσεων ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ». Σημειώνουμε πως Κοτσακάς και Τσιόκας υπήρξαν μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αποχωρήσει και μαζί με τον Διονύση Τεμπονέρα προωθούν την ιδέα ίδρυσης ενός νέου φορέα της Κεντροαριστεράς.
Και επειδή αναφερθήκαμε στον Τσίπρα να αναφέρουμε πως και με την αιτιολογία της παραίτησής του αλλά κυρίως με την ομιλία την Παρασκευή στη Σορβόνη ο πρώην πρωθυπουργός, ίσως επειδή έχει κατηγορηθεί για κεντρώα στροφή, έβγαλε λόγο υπέρ της Αριστεράς, στο πανεπιστήμιο που, «τον Μάη του 1968, έγινε το συμβολικό επίκεντρο της εξέγερσης της γαλλικής νεολαίας απέναντι στο κατεστημένο». Όπως είπε «η αριστερά μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντίβαρο στον αυταρχικό και φιλελεύθερο δρόμο που έχει πάρει η Ευρώπη». Επιτέθηκε στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και την Κομισιόν επειδή, κατά τη γνώμη του, δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η Ευρώπη και την οδηγούν «με κλειστά μάτια στα βράχια». Και τάχθηκε «με την αριστερά που δεν το βάζει στα πόδια …που δεν αρκείται να διαμαρτύρεται, να καταγγέλλει και να αντιστέκεται, αλλά τολμά να πάρει την ευθύνη της διακυβέρνησης προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα των πολλών». Η αποστροφή αυτή του λόγου θα είναι και το μότο του κόμματός του όταν αυτό ιδρυθεί. Και με πυξίδα αφενός «έναν νέο πατριωτισμό» που, όπως έχει γράψει και ο Πικετί, πρέπει να είναι «συμπεριληπτικός, ηθικός, οικονομικός και κοινωνικός» και αφετέρου «έναν νέο διεθνισμό και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, για την ειρήνη και ενάντια στην ακροδεξιά».
Μάλιστα, έθεσε και ως στόχο κάτι που είχε επιχειρήσει και στο παρελθόν. «Να διεκδικήσουμε την ηγεσία της Ευρώπης», είπε και κάποιοι σκέφτηκαν ότι το είχε κάνει και το 2014 όταν ήταν υποψήφιος της ευρωπαϊκής αριστεράς για τη θέση του Προέδρου της Κομισιόν. Λέτε, αντί για τη θέση του Μητσοτάκη να έχει βάλει στο μάτι το αξίωμα της Ούρσουλας; Αντί να διεκδικήσει την επιστροφή του σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική όχι μέσω της Ελλάδας, αλλά μέσω μιας ευρωπαϊκής υποψηφιότητας; Δύσκολο έως αδύνατο. Όμως μόνο με κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί και η καταφυγή του, στο κλείσιμο της ομιλίας του, στο παλιό σύνθημα του Μάη του ’68: «Είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο». Πάντως, αν ρωτούσε τον ποιητή της Ρωμιοσύνης τι να κάνει, εκείνος θα του έλεγε …πρέπει να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθει ο κόσμος να γελάει. Και φυσικά η παραίτηση από βουλευτής δεν φτάνει…
Επικοινωνήστε μαζί μας στο info@polismedia.gr και γίνετε μέρος της δυναμικής ενημέρωσης του Polismedia!
Source link
