Κλασική περίπτωση αδιαφορίας, αβελτηρίας και ανικανότητας, όλα μαζί, η υπόθεση κατοχύρωσης από την Τουρκία του σήματος Τurkaegean στην ΕΕ.
Πρώτα η είδηση: Η Τουρκία κατοχύρωσε το σήμα «Τurkaegean»(τουρκικό Αιγαίο) στο αρμόδιο Γραφείο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς καμιά αντίδραση από την ελληνική πλευρά.
Τώρα ας κάνουμε μια(φανταστική) παραπομπή στο παρελθόν. Ας υποθέσουμε ότι αυτό το γεγονός ελάμβανε χώρα μεταξύ 2015 και 2019, δηλαδή με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τα θα έκαναν οι της ΝΔ; Ας το δούμε υπό τύπον κουίζ:
- Πρώτον, θα έλεγαν «έγινε ένα λάθος, δεν χάθηκε ο κόσμος».
- Δεύτερον, θα κατακεραύνωναν τους «άχρηστους και ανίκανους» υπουργούς.
- Τρίτον, θα έβγαιναν στα κάγκελα για την «εθνική μειοδοσία» που «παρέδωσε το Αιγαίο στους Τούρκους» και θα ζητούσαν παραιτήσεις.
Επειδή έχουμε παράδειγμα για να πιαστούμε(Συμφωνία τω Πρεσπών), δεν πρέπει να έχουμε πολλές αμφιβολίες: οι ούλτρα πατριώτες της ΝΔ θα επέλεγαν την τρίτη απάντηση.
Ας έρθουμε τώρα στην πραγματική διάσταση του θέματος που ανέκυψε σήμερα. Φυσικά, ουδεμία μειοδοσία ή προδοσία διεπράχθη. Το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα, έχει και η Τουρκία ακτές στο Αιγαίο. Όμως, η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον(τουριστικό, οικονομικό) να μην αφήσει τόσο εύκολα αυτό το τουρκικό σήμα να κυριαρχήσει. Διότι το Αιγαίο στο τουριστικό προϊόν έχει πρωτίστως συνδεθεί με τα ελληνικά νησιά και όχι με τις τουρκικές ακτές.
Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτό που έγινε; Ο πρωθυπουργός μίλησε για «υπηρεσιακές ευθύνες». Ο αρμόδιος υπουργός Αδωνις Γεωργιάδης διέταξε-τι άλλο;- Ενορκη Διοικητική Εξέταση. Η οποία είτε δεν θα βγάλει τίποτα είτε θα βρει κάποιον φταίχτη υπάλληλο.
Σε μια ιδιωτική επιχείρηση, αν ένας υπάλληλος κάνει λάθος(από αμέλεια, σκοπιμότητα ή ανικανότητα), την ευθύνη έχει ο προϊστάμενός του. Σε ένα Αστυνομικό Τμήμα, αν ένας κατώτερος αστυνομικός, κάνει το ίδιο, την ευθύνη έχει ο διοικητής και, αν το λάθος είναι σοβαρό, ο Αρχηγός του σώματος, την παραίτηση του οποίου μπορεί να ζητήσει ο προϊστάμενος υπουργός.
Και στην πολιτική τι γίνεται; Εκεί υπάρχει η έννοια της πολιτικής ευθύνης. Ο πολιτικός αναλαμβάνει την ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις των υφισταμένων του. Μπορεί να μην έχει προσωπική ευθύνη, αλλά η πολιτική ευθύνη είναι αντικειμενική. Ετσι, ο υπουργός έχει την ευθύνη για τους υπαλλήλους του υπουργείου του και ο πρωθυπουργός για τους υπουργούς του.
Όταν ο Λιγνάδης κατηγορήθηκε για βιασμούς, η κυρία Μενδώνη του Πολιτισμού, που τον είχε διορίσει στο Εθνικό Θέατρο, είπε «δεν ήξερα τίποτα». Ούτε παραιτήθηκε από ευθιξία ούτε ο πρωθυπουργός της το ζήτησε. Καμιά ανάληψη πολιτικής ευθύνης.
Τώρα αποκαλύπτεται ότι επί μήνες δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα από την «υπόθεση Turkaegean». Κλασική περίπτωση αδιαφορίας, αβελτηρίας και ανικανότητας, όλα μαζί.
Υπάλληλοι, ευρωβουλευτές, επίτροποι, υπουργοί πιάστηκαν κοιμώμενοι. Και λοιπόν; Δεν τρέχει τίποτα. Ούτε ένας αισθάνθηκε την ανάγκη να πει «εγώ φταίω, αναλαμβάνω την ευθύνη». Ούτε μια παραίτηση. Και ο πρωθυπουργός; Αντί να πει «ο έχων την πολιτική ευθύνη πάει στο σπίτι του», βρήκε μόνο «υπηρεσιακές ευθύνες».
Για όλους αυτούς ο Κομφούκιος το είχε πει έτσι πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια: «Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος από τους άλλους»…
