Τον Σεπτέμβριο του 1925, λοιπόν, η οικογένεια αυτή ξύπνησε ξαφνικά γύρω στα μεσάνυχτα με την εντύπωση ότι βρισκόταν μες στη θάλασσα και πάλευε με τα κύματα. Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι, καθώς η μητέρα και τα δύο παιδιά είχαν υποστεί ισχυρή ναυτία και κοιμήθηκαν τελικά πάνω στην αμμουδιά.
Όταν κάποτε ξημέρωσε, ο έμπορος κύριος Σμιθ διαπίστωσε κατάπληκτος ότι η μικρή έπαυλη είχε ξεχωθεί από τα θεμέλιά της και είχε αποκτήσει μια μεγάλη κλίση, χάνοντας την ισορροπία της. Έμοιαζε σαν να είχε πεταχθεί όπως-όπως πάνω στην παραλία, σαν ένας κύβος που είχε σταθεί πάνω στη μια ακμή του.
Ο ιδιοκτήτης έφυγε τότε για το Τζάκσονβιλ, αλλά έστειλε πίσω στο παραλιακό σπίτι έναν υπηρέτη, για να μεταφέρει κάποια προσωπικά τους αντικείμενα. Μα, ο υπηρέτης βγήκε εσπευσμένα από το εσωτερικό του, διαμαρτυρόμενος έντονα ότι ζαλιζόταν και υπέφερε από σφοδρή ναυτία.
Αμέσως, τότε, διαδόθηκε στην πόλη ότι ο θεός Ποσειδώνας είχε καταλάβει το σπίτι της ακτής και εκατοντάδες περίεργων κατέφταναν, για να επισκεφτούν την παράξενη έπαυλη.
Όλοι όσοι έμπαιναν μέσα στο «στοιχειωμένο σπίτι του Ποσειδώνα», όπως επικράτησε να λέγεται, ένιωθαν αφόρητη ναυτία και ακατάσχετη ζάλη και ωθούνταν από το συναίσθημα να πεταχτούν γρήγορα έξω, για να ηρεμήσουν και να βρουν τον εαυτό τους.
Βρέθηκε ένας επιχειρηματίας, ο οποίος ζήτησε από τον ιδιοκτήτη κύριο Σμιθ να νοικιάσει τη μικρή έπαυλη της ακτής, δίχως να αποκαλύψει τις προθέσεις του. Διατεινόταν απλώς ότι εδώ και μήνες γύρευε να βρει ένα παραλιακό σπίτι στην ακτογραμμή της Φλόριντα.
Πράγματι, ο Σμιθ υπέγραψε ευχαρίστως το συμβόλαιο για ένα έτος αντί ευτελέστατου ενοικίου. Αμέσως τότε ο επιχειρηματίας δημοσίευσε αγγελίες στις τοπικές εφημερίδες, μέσω των οποίων διαφήμιζε τα παράδοξα πνευματιστικά φαινόμενα, τα οποία λάμβαναν χώρα μέσα στο «στοιχειωμένο σπίτι του Ποσειδώνα».
Ήδη από την επόμενη κιόλας ημέρα, πλήθος περίεργων είχε σχηματίσει ουρά, περιμένοντας καρτερικά τη σειρά τους. Το εισιτήριο εισόδου ήταν 25 σεντς. Μέσα σε μια εβδομάδα ο εφευρετικός επιχειρηματίας εισέπραξε τρεις χιλιάδες δολάρια, ενώ είχε καταβάλει ετήσιο ενοίκιο μόνο είκοσι δολαρίων!
Όλοι οι επισκέπτες εξέρχονταν από το σπίτι, βεβαιώνοντας ότι είχαν βιώσει πρωτόγνωρους κλυδωνισμούς και άγριες ταλαντεύσεις, νιώθοντας αβάσταχτη ναυτία. Έλεγαν, επίσης, ότι είχαν αισθανθεί το σπίτι να γλιστράει κάτω από τα πόδια τους, σαν να το κινούσαν άγνωστες δυνάμεις.
Μια εξεταστική επιτροπή με μέλη επιστήμονες και οπαδούς του Πνευματισμού μετέβησαν επιτόπου, για να ερευνήσουν ενδελεχώς τα περίεργα φαινόμενα της μικρής παραλιακής έπαυλης.
Οι πνευματιστές, μετά την πραγματογνωμοσύνη στον χώρο, ισχυρίζονταν ότι υπήρχαν φαντάσματα, που προξενούσαν αυτό το κακό. Οι δύσπιστοι επιστήμονες, όμως, αν και ένιωσαν και οι ίδιοι ισχυρή ζάλη, προσπάθησαν να δώσουν μια διαφορετική εξήγηση. Υποστήριξαν ότι η ναυτία οφειλόταν στην κλίση του δαπέδου και των τοίχων του σπιτιού, αλλά και στη θέα των κυμάτων του ωκεανού, τα οποία φαίνονταν να το παραδέρνουν μέσα από τα μεγάλα παράθυρα.
Το «στοιχειωμένο σπίτι του Ποσειδώνα» απασχόλησε έντονα τους πνευματιστικούς κύκλους της Ευρώπης και της Αμερικής και αποτέλεσε αφορμή ευρείας συζήτησης και προβληματισμού.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΙ», στις 19/11/1925…
