Το εμπόριο των τεστ και το παιχνίδι με την αγωνία των πολιτών

Ποια ήταν άλλωστε η λογική στο να ανοίξει ο “βαλκανικός δρόμος” χωρίς υποχρέωση αρνητικού τεστ; Ποια η λογική στο να ζητάμε από τους εισαγόμενους τουρίστες από χώρες υψηλού κινδύνου, υποχρέωση αρνητικού τεστ μετά από δύο μήνες αποτυχίας; Πόσοι δειγματοληπτικοί έλεγχοι έγιναν άραγε σε τυχαίες περιπτώσεις στα σύνορα; Στα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τα Μέσα Μεταφοράς; Γιατί δεν υπάρχει διαφάνεια στα τεστ που ανακοινώνονται ημερησίως;

-Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης από 1/7 ως 16/8 μπήκαν στη χώρα: 2.592.853 τουρίστες και έγιναν τέστ σε 319.379. Κοινώς, 2.273.475 τουρίστες έμειναν χωρίς τεστ. Το 112 για τον covid ήρθε σχεδόν στο τέλος της τουριστικής περιόδου. Στις 17 Αυγούστου ο κ. Πατούλης απάντησε πως έγιναν 300 τεστ στα λιμάνια, ενώ οι αφίξεις ήταν άνω των 20.000

Κάπως έτσι, πίσω από την νέα έξαρση της πανδημίας της χώρας μας κρύβονται πολλοί φόβοι και πάμπολλα συστημικά κενά που τροφοδοτούν την παραπληροφόρηση και τις θεωρίες συνωμοσίας που τόσο θέλει να περιορίσει η κυβέρνηση.

Το πρώτο δεδομένο είναι πως ζούμε το δεύτερο κύμα εν μέσω θέρους κάτι που είναι σχετικά θετικό για την υγειονομική πορεία των νοσούντων δεδομένου ότι αυτή την εποχή δεν κυκλοφορούν έξω άλλες λοιμώξεις. Τα κρούσματα αυξάνονται αλλά οι νοσηλείες παραμένουν ελεγχόμενες. Ωστόσο, το καλοκαίρι τελειώνει και ο ιός έχει κυκλοφορήσει εκ νέου στον πληθυσμό που περιμένει το άνοιγμα των σχολείων.

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο δεδομένο.

Είναι έτοιμο το ΕΣΥ για να υποδεχθεί τη νέα έξαρση του φθινοπώρου; Τα πρώτα δείγματα είναι αρνητικά. Οι υγειονομικοί καλούνται να υποβληθούν σε υποχρεωτικό τεστ για να επιστρέψουν στην εργασία τους, όμως όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν, μέχρι να βγει το αποτέλεσμα του τεστ, εργάζονται κανονικά πολύ απλά γιατί δε “βγαίνουν” εφημερίες και βάρδιες. Οι ΜΕΘ αυξήθηκαν ελάχιστα, το ίδιο και οι μόνιμοι εργαζόμενοι. Παράλληλα, πληθαίνουν τα θετικά κρούσματα μέσα στα νοσοκομεία.

Ατομική ευθύνη = Πληρώνω το τεστ από την τσέπη μου

Και την ίδια ώρα, στήνεται ένα τεράστιο εμπόριο με τα τεστ στις πλάτες του μέσου πολίτη. Ένα εμπόριο που έζησαν βιωματικά οι υπογράφοντες το άρθρο.

Ο ΠΟΥ ανακοινώνει με πεισματική επαναληπτικότητα πως η μόνη λύση για την πανδημία είναι τα τεστ. Και εν Ελλάδι, ακούμε πως αν είμαστε ατομικά υπεύθυνοι, οφείλουμε μόνοι μας να μεριμνήσουμε για τον υγειονομικό έλεγχό μας.

Για ποια ατομική ευθύνη μιλάμε όμως όταν δεν υπάρχουν επαρκή τεστ για να ελεγχθεί όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού γίνεται με μέριμνα του κράτους; Για ποια ατομική ευθύνη μιλάμε όταν για να εξεταστεί κανείς από ιατρό ή να έχει δωρεάν τεστ πρέπει να δηλώσει πως νοσεί με πυρετό που επιμένει επί δύο ή τρία 24ωρα; Για ποια ατομική ευθύνη μιλάμε όταν ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να γνωρίζει αν είναι φορέας του covid ή όχι; Και για ποια κρατική υπευθυνότητα μιλάμε όταν η ιχνηλάτηση γίνεται από τον ίδιο τον φορέα και επαφίεται στη δική του ευσυνειδησία ή αδιαφορία;

Η χώρα πορεύεται στο δρόμο ενός επικίνδυνου υγειονομικού τζόγου προς όφελος των ιδιωτικών κλινικών-νοσοκομείων που κάνουν μοριακά τεστ για τον covid.

Εκατοντάδες πολίτες έσπευσαν στις ιδιωτικές κλινικές για να ελεγχθούν άμα τη επιστροφή τους από τις διακοπές. Μόνοι τους, βάσει της δικής τους συνείδησης, νέοι άνθρωποι, αυτοί που είδαν την κυβέρνηση να τους κουνάει το δάχτυλο τσουβαλιάζοντας μια ολόκληρη γενιά, αυτοί που είδαν μια κυβέρνηση να προβαίνει στο μέτρο της προληπτικής απουσίας από την εργασία μετά τις διακοπές με χαρακτηριστική καθυστέρηση.

Πολίτες που είδαν την Όλγα Κεφαλογιάννη να προτρέπει σε ιδιωτικά τεστ πριν την επιστροφή στο χώρο εργασίας σε μια κίνηση απόλυτου πολιτικού αμοραλισμού.

Εννοείται σαφώς, πως δεν υπάρχει κανένα πλαφόν στις τιμές των τεστ (όπως έγινε λόγου χάρη στην Κύπρο). Εννοείται πως δεν υπάρχει καμία κρατική πρόνοια για τα τεστ αν δεν θεωρείται κανείς “σοβαρό κρούσμα”.

Από τη δική του μεριά ο ΕΟΔΥ συμβουλεύει το “ύποπτο κρούσμα” να μείνει σε απομόνωση 14 μέρες μετά το “πιθανό σύμπτωμα”. Σπανίως συμβουλεύει τον ενδιαφερόμενο να μεταβεί σε νοσοκομείο αναφοράς για τεστ που καλύπτεται από τα Ταμεία με αιτιολογία την αποφυγή της διασποράς. Η οδηγία αυτή καταμαρτυρά την κρατική ένδεια.

100 είναι καλά; Να τ’ αφήσω;

Δυστυχώς, ζούμε σε ένα χρεοκοπημένο κράτος που προτιμά να πριμοδοτήσει (γιατί περί αυτού πρόκειται) για να έχει εύνοια στη δημόσια σφαίρα από το να προνοήσει ουσιαστικά για τον άνθρωπό του. Και όπως είπαμε οι διατιμήσεις των τεστ ζουν και χορεύουν στον ρυθμό της ακραίας καπιταλιστικής απορρύθμισης της αγοράς. Η υγεία μεταλλάσσεται σε asset ελεύθερης αγοράς, το κάθε διαγνωστικό ορίζει τη δική του τιμή, η κάθε ελπίδα, ο κάθε φόβος κοστολογείται ανάλογα με την πόλη, την περιοχή, τον ιδιώτη. 150 ευρώ, 100 ευρώ, 75 ευρώ, 200 ευρώ.

Το τεστ του ενός εκ των δύο υπογραφόντων του άρθρου, κόστισε 100 ευρώ που καλύφθηκαν από τον εργοδότη (τα αποδεικτικά στοιχεία αποτελούν απόρρητα προσωπικά δεδομένα). Κατόπιν συμβουλής ιατρού, αποφάσισε να προβεί στον έλεγχο για την ενημέρωση οικείων και εργασιακού περιβάλλοντος. Μικρό το κακό εν προκειμένω, άλλοι άνθρωποι όμως δεν έχουν να βγάλουν τη μέρα, όχι να κάνουν τεστ επειδή ανησυχούν για την υγεία των δικών τους ηλικιωμένων και μη, ανθρώπων.

Διάλογος στο ιατρικό κέντρο όπου έγινε ο ένας υγειονομικός έλεγχος:

“-Πήγατε διακοπές;

-Ναι, χθες γύρισα από Άνδρο και είπα να κάνω το τεστ.

-Ανησυχήσατε με τον συνωστισμό εκεί;

-Ναι, αλλά δε με νοιάζει μωρέ για μένα. Έχω μάνα ηλικιωμένη με ζάχαρο στο σπίτι. Γι’ αυτή το κάνω”.

Τόσα δίνω, πόσα θες, για να κάνω αυτό το τεστ

Τρίτη 18 Αυγούστου, Μύκονος. Το νησί έχει συμπληρώσει ήδη μία εβδομάδα με μπαρ και εστιατόρια να κλείνουν στις 12 λόγω του κινδύνου περαιτέρω εξάπλωσης της πανδημίας. Σε μία περιοχή ιδιαίτερα επιβαρυμένη και επίφοβη, λόγω του τουρισμού, θα περίμενε κανείς ότι οι υπηρεσίες Υγείας. εκείνες που φροντίζουν για την πρόληψη της εξάπλωσης του νέου κορονοϊού, θα ήταν προσβάσιμες εύκολα στο σύνολο των ανθρώπων που βρίσκονται στο νησί. Και εδώ, μιλάμε τόσο για τουρίστες, επιχειρηματίες και εργαζόμενους, όσο και για τον ντόπιο πληθυσμό.

Σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο του νησιού, το κόστος για την πραγματοποίηση ελέγχου PCR για τον SARS CoV-2 είναι 150 ευρώ. Ή καλύτερα, ξεκινά από τα 150 ευρώ. Φτάνοντας στο εν λόγω ιατρικό κέντρο και μόλις ενημερώσεις ότι χρειάζεσαι έλεγχο, οι ευγενέστατες υπάλληλοι της γραμματείας ρωτούν αν έχεις συμπτώματα. Η απάντηση αρνητική και η εξήγηση ότι έχει υπάρξει επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα, με την διευκρίνιση ότι το ταξίδι της επιστροφής είναι προγραμματισμένο για τις 14:00. Η ώρα είναι 10:00, που σημαίνει ότι υπάρχει ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα στο δείγμα.

Μετά από 2-3 λεπτά αναμονής εκτός του κέντρου, ώστε να γίνουν οι συνεννοήσεις με τον αρμόδιο γιατρό, η υπάλληλος πολύ ευγενικά ενημερώνει: “μίλησα με τον γιατρό, μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματά σας εγκαίρως, το κόστος είναι 200 ευρώ”.

Διακόσια ευρώ, ήτοι το ένα τρίτο του βασικού μισθού, προκειμένου να είσαι συνεπής τουλάχιστον απέναντι στον εαυτό σου.

Οι εναλλακτικές εδώ είναι τρεις. Ή πληρώνεις το ποσό και στην συνέχεια πράττεις ανάλογα με το αποτέλεσμα, ή πληρώνεις 150 ευρώ και περιμένεις το 24ωρο που χρειάζεται για να εκδώσει αποτελέσματα το συγκεκριμένο ιδιωτικό ιατρικό κέντρο -με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για την δουλειά σου- και στην συνέχεια πράττεις ανάλογα με το αποτέλεσμα. Η τρίτη επιλογή είναι να ταξιδέψεις με το πλοίο της γραμμής σχεδόν πλήρες, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία όσων ταξιδεύουν μαζί σου, με την ελπίδα φθηνότερου τεστ στην Αθήνα.

Η συνέπεια και η ευθύνη στην Ελλάδα της πανδημίας, μετατίθενται πολύ φθηνά, αλλά έχουν σημαντικό κόστος για τους φορείς τους.

Έχοντας-λόγω ανάγκης- αποδεχτεί το κόστος της εξέτασης, με το πέρας της δειγματοληψίας έρχεται η ερώτηση στην τεχνολόγο που την πραγματοποίησε: “Ακολουθείτε κάποια άλλη διαδικασία για να έχετε το αποτέλεσμα νωρίτερα;”. Η απάντηση, φυσικά, αρνητική, ενώ η δικαιολογία για την επιπλέον χρέωση των 50 ευρώ είναι η προτεραιότητα που δόθηκε στο δείγμα, έναντι άλλων.

Ενδεικτική της απουσίας οποιασδήποτε κρατικής παρέμβασης στις χρεώσεις των ιατρικών κέντρων για τα PCR ανίχνευσης του νέου κορονοϊού, η απόδειξη που κόπηκε. Αναγράφεται η εξέταση και δίπλα το ποσό: 200 ευρώ, χωρίς καμία επιπλέον διευκρίνιση. Σε αντίστοιχη απόδειξη, με διαφορά 4 ημερών, το ποσό ήταν 150 ευρώ.

Όλα αυτά την ώρα που κάποιες εταιρείες επιλέγουν να καλύπτουν τα τεστ για τους εργαζόμενους. Άλλες όχι. Πάλι έχει να κάνει με την ευσυνειδησία του εργοδότη. Χιλιάδες συμπολίτες μας εργαζόμενοι καλούνται αυτές τις μέρες να πληρώσουν από την τσέπη τους για να εργαστούν. Αυτή είναι η κατάσταση και οι κ.κ. Χαρδαλιάς και Πέτσας κρύβονται πίσω από την “ατομική ευθύνη”.

Πανάκεια και ασπιρίνη, η ατομική ευθύνη

Εν ολίγοις, μια μέση οικογένεια χρειάζεται 300-400 ευρώ για να μάθει ότι είναι καλά. Μια μέση οικογένεια με το πραγματικό φιλότιμο, όχι αυτό που διαφήμιζε ως “Εμβόλιο” ο πρωθυπουργός.

Φανταστείτε τι θα γίνει με το άνοιγμα των σχολείων, όταν οι γονείς έρθουν αντιμέτωποι με το εξής δίλημμα: Τι θα κάνουμε με τα παιδιά; Στον πρώτο βήχα θα πληρώνουμε 300 ευρώ για να ξέρουμε τι μας γίνεται, ή θα τα κρατάμε 2 βδομάδες σπίτι μέχρι να ξαναπάνε στην τάξη;

Τι απαντά το κράτος σε αυτό; Τουλάχιστον θα διατεθούν δωρεάν οι μάσκες στα παιδιά κατόπιν λαϊκής πίεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (για ακόμη μια φορά), και ας ελπίσουμε να επικρατήσει η λογική από τη πλευρά του μέσου γονιού, ως προς τη χρήση της από τα παιδιά του.

Σε κάθε περίπτωση, προφανώς και ο υπεύθυνος πολίτης που δεν έχει χρήματα για να κάνει το τεστ θα ακολουθήσει 2 δρόμους: Ή θα κάτσει σπίτι του 14 μέρες αν αισθανθεί αδιαθεσία, ή θα πει ψέματα προκειμένου να τον δεχθούν για τεστ σε χώρο αναφοράς.

Και μέχρι να έρθει το περιβόητο εμβόλιο, η χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται στο άγνωστο με τους ασυνείδητους να κυκλοφορούν ελεύθερα, και τους συνωμοσιολόγους να βρίσκουν πατήματα για τις ψεκασμένες θεωρίες τους.

news247.gr