Τα υπέρ και τα κατά που μετράει το Μέγαρο Μαξίμου για τον χρόνο που θα στηθούν κάλπες.
Στην πρόσφατη, αινιγματική οπτική του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι πάντα μπορεί να υπάρχουν «κάποιοι λόγοι» για πρόωρες εκλογές αλλά μπορεί να συντρέχουν «πολύ περισσότεροι» για να μη στηθούν κάλπες πριν από την ώρα τους (κοινώς πριν από την άνοιξη του 2023, όπως επιμένει ότι είναι θεσμικά η πρόθεσή του) κρύβονται παράμετροι που τού προκαλούν προβληματισμό για τον χρόνο των εκλογών.
Στην πολιτική ζυγαριά μπαίνουν όλα, ως βαρίδια ή αντίβαρα, όσο κι αν ο Πρωθυπουργός επιθυμεί ένα φρένο στην εκλογολογία και αντίθετα την προβολή έργου και προγραμματισμού τόσο για το υπόλοιπο της κυβερνητικής θητείας όσο και για την «επόμενη τετραετία».
Το βέβαιο είναι ότι το κέντρο βάρους του Μητσοτάκη παραμένει στην οικονομία, στις κοινωνικές πολιτικές και σε αναπτυξιακά «μηνύματα». Το πιστοποιούν οι δημόσιες παρεμβάσεις του, όπως η χθεσινή για το ΕΣΠΑ 2021-2027 στην Καλαμάτα, απ’ όπου πρόταξε τη δυνατότητα της Ελλάδας «να κάνει το άλμα στο μέλλον» μέσα από χρηματοδοτικά εργαλεία.
Ενόσω η πολιτική εγρήγορση αποτυπώνεται με κάθε τρόπο (περιοδείες, νομοθετικές πρωτοβουλίες, εξαγγελίες κ.ο.κ.), εκείνο που δεν είναι βέβαιο είναι το πότε θα «μιλήσει» καθαρά η «ζυγαριά» για τον εκλογικό ορίζοντα.
Σημαντικό «ζύγι»
Η κάλπη της απλής αναλογικής ως παράγοντας αστάθειας στον επικείμενο εκλογικό κύκλο, όπως τη θεωρεί ο Μητσοτάκης, είναι σημαντικό «ζύγι».
Ειδικά σε συνάρτηση με εκείνο της απόκτησης επενδυτικής βαθμίδας στο πρώτο εξάμηνο του 2023 – ένας στόχος εφικτός κατά τον Πρωθυπουργό, για τον οποίο δεν θέλει σε καμία περίπτωση να ρισκάρει υπονόμευσή του.
Εξού και η χαρακτηριστική αντίδρασή του (ΕΡΤ1) «το ακούω αυτό…» στην επισήμανση ότι ενδέχεται οι οίκοι αξιολόγησης να εμφανιστούν επιφυλακτικοί υπό τον φόβο πολιτικής ανασφάλειας το 2023.
Ταυτόχρονα ωστόσο εάν ευοδωθούν οι προσπάθειες για επίτευξη του στόχου εντός του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης η κυβέρνηση θα εμφανιζόταν προεκλογικά με «άνεση» και επιπλέον πόντους στο αφήγημά της, όπως αρχίζει να το επικοινωνεί, ότι «η εικόνα της χώρας δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του 2019».
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν συγκεκριμένες εξαγγελίες για το 2023 οι οποίες, εφόσον υλοποιηθούν, θα έχουν πρακτικό αντίκτυπο στο εισόδημα εργαζομένων και συνταξιούχων: κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για όλους και αύξηση των συντάξεων από τον προσεχή Ιανουάριο.
Δεν είναι τυχαία πάντως η μάχη με τον χρόνο που ήδη δίνεται προκειμένου να κλείσει στους επόμενους μήνες το στοκ των εκκρεμών συντάξεων – ένα ζήτημα που, όπως αναγνωρίζουν κυβερνητικά στελέχη, φέρνει (και) πολιτικό κόστος.
Η πολιτική αντιπαράθεση
Άλλος παράγοντας που ο Μητσοτάκης θέτει στο προσκήνιο είναι η παρατεταμένη «τοξικότητα» στην πολιτική αντιπαράθεση.
Παράλληλα με αυτό υπάρχει πάντως και η αγωνία του για τυχόν… πρόωρα κατεβασμένα κυβερνητικά ρολά, δηλαδή για επιτάχυνση της φθοράς λόγω της συμπεριφοράς των ίδιων των στελεχών του σε κυβέρνηση και κόμμα κατά το διαρκές κυνήγι της ψήφου, που δεν εγγυάται μόνο «συμμαχίες» και συσπείρωση αλλά απειλεί και με εσωτερικούς διαγκωνισμούς.
Προς το παρόν το Μαξίμου επιλέγει να ρίχνει στην αντιπολίτευση την ευθύνη για πόλωση ή ακρότητες.
Πριν από όλα αυτά και σίγουρα πριν από την πολιτική αφετηρία του Σεπτεμβρίου, ενόσω επίκεινται τον Ιούλιο οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα μετρηθούν όλες οι εξελίξεις του καλοκαιριού – είτε ως θετικά «ζύγια» (π.χ. έξοδος από την ενισχυμένη εποπτεία τον Αύγουστο) είτε ως κίνδυνοι.
Προς το παρόν στη ρευστότητα συμβάλλουν μεταξύ άλλων τρία ερωτήματα: πώς θα εξελιχθεί το περιβάλλον έντασης με την Τουρκία, πώς θα λειτουργήσει η αντιπυρική προστασία, πόσο θα αποδώσουν τα έκτακτα πακέτα – επιδόματα ενίσχυσης της κοινωνίας.
