Hταν μια παράξενη χρονιά για την Μπαρτσελόνα. Με ένα ρόστερ που περιλάμβανε ήρεμες δυνάμεις όπως οι Λούις Ενρίκε, Πεπ Γκουαρδιόλα (αρχηγός), ταλαντούχους νεαρούς όπως οι Τσάβι, Κάρλες Πουγιολ και σούπερ σταρ όπως ο Ριβάλντο και ο Χρίστο Στόιτσκοφ, η ομάδα έμοιαζε έτοιμη για απογείωση. Στο ρόστερ των Μπλαουγκράνα, που είχαν τον Λούις φαν Χάαλ στον πάγκο, υπήρχαν και παίκτες-‘στοιχήματα’ όπως ο Κριστόφ Ντουγκαρί και ο Ντράγκαν Τσίριτς, τον οποίο γνωρίσαμε και στο ελληνικό πρωτάθλημα με την φανέλα της ΑΕΚ. Σε εκείνη την ομάδα αγωνίζονταν και δυο ταχύτατα ανερχόμενοι Βραζιλιάνοι, ο Σόνι Άντερσον και ο Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα.
Στο ξεκίνημα του 1998, η Primera Division έτρεχε με τρελούς ρυθμούς, με τις Αθλέτικ Μπιλμπάο, Ρεάλ Σοσιεδάδ και Μαγιόρκα να έχουν μπει ‘σφήνες’ στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος, ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί είχαν μείνει εκτός Champions League από την φάση των ομίλων (!) και είχαν αφιερωθεί ψυχή και σώμα στην κατάκτηση του τίτλου. Στις 22 Μαρτίου η Μπαρτσελόνα διέλυε την Μπιλμπάο με το εμφατικό 4-0. όμως στην επόμενη αγωνιστική έχανε από την Θέλτα Βίγκο με 3-1. Παρά το γεγονός ότι ακολούθησαν τρεις σερί νίκες της Μπαρτσελόνα, ο τίτλος δεν είχε ακόμα κριθεί. Η κατάκτηση των τριών βαθμών στο εντός έδρας αγώνα με την Ρεάλ Σαραγόσα όμως, έφερνε το πρωτάθλημα προς την Βαρκελώνη.
Η κεφαλιά του Ζιοβάνι στο ’77 σίγουρα δεν είναι το πιο περίτεχνο γκολ που έχει σημειώσει στην καριέρα του, είναι όμως ένα από τα πιο σημαντικά, από εκείνα που χτίζουν διαχρονικές ιστορίες. Αν και εκείνη τη σεζόν ο Ριβάλντο διάνυσε μια τρελή πορεία, σημειώνοντας 28 γκολ (19 στο πρωτάθλημα, 9 στο Champions League), ο Ζιοβάνι έγινε ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών. Ο εκτελεστής που ποτέ δεν απογοήτευσε και ο απόηχος των κατορθωμάτων του, ακούστηκε τελικά, ως τον Πειραιά. Αντίστοιχες ‘κηδείες’ είχε προλάβει να προκαλέσει και στη Ρεάλ Μαδρίτης.
