Η Ελληνική κοινωνία είχε λησμονήσει για αρκετά χρόνια τον κίνδυνο από το φαινόμενο του πληθωρισμού και τώρα θα πρέπει να ξαναμάθει να λειτουργεί και να προσαρμόζεται σε μία νέα πραγματικότητα που έρχεται από τη μακρινή δεκαετία του 1980.
Ο αυξανόμενος πληθωρισμός και η επικείμενη αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας οδηγούν σε προβληματισμό το σύνολο των νοικοκυριών στην Ευρώπη, αλλά κυρίως στη χώρα μας.
Ένας μεγάλος κίνδυνος επιβάρυνσης των νοικοκυριών έχει να κάνει με τα επιτόκια χορηγήσεων τα οποία ήταν για δεκαετίες σε πολύ χαμηλά ποσοστά, αλλά τώρα φαίνεται πως σταδιακά θα αρχίσουν να αυξάνονται, με συνέπεια να γίνεται δυσκολότερη η εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων και των τοκοχρεολυσίων κυρίως στα στεγαστικά δάνεια.
Μπορεί στατιστικά τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας με το ταμείο ανάκαμψης, να δείχνουν μία σταθεροποίηση και ίσως αύξηση της κατανάλωσης, αλλά η εικόνα στην κίνηση των δείχνει πολύ πεσμένη. Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος έχει αγοραστική δυνατότητα, παραμένει επιφυλακτικός λόγω της ρευστότητας της κατάστασης.
Το αναφέραμε ξανά ότι η ακρίβεια έχει ήδη χτυπήσει τις μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις και φυσικά τα νοικοκυριά.
Επιπλέον η αύξηση στις τιμές των ακινήτων αλλά και των ενοικίων ήρθε να επιβαρύνει, ταυτόχρονα με την ενεργειακή επιβάρυνση, περαιτέρω τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Η Ευρώπη που πάντα καθυστερεί να λάβει αποφάσεις θα πρέπει να κινηθεί άμεσα για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και η Ελληνική Κυβέρνηση να μη μείνει ουραγός στις παρεμβάσεις της και να μην παρέμβει εκ των υστέρων, όπως στην περίπτωση της ενέργειας, που με την επιβάρυνση της ρήτρας αναπροσαρμογής, χιλιάδες νοικοκυριά αδυνατούν ήδη να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους.
Απαιτείται να λάβει έγκαιρα μέτρα που θα ανακουφίσουν την αγορά και την κοινωνία.
Τα προβλήματα είναι πολλά, οι αστοχίες και οι δυσλειτουργίες της Κυβέρνησης ακόμη περισσότερες και στο επικοινωνιακό πεδίο όλα μοιάζουν μαγικά, λες και ο κόσμος δεν έχει ξυπνήσει ακόμη από τη χειμερία νάρκη.
Σε αυτό συμβάλει και η αντιπολίτευση στο σύνολό της η οποία παρά τα όσα τραγικά γίνονται συνολικά στη διακυβέρνηση της χώρας, η κριτική περιορίζεται σε δευτερεύοντα και συνθηματολογικού επιπέδου θέματα, χωρίς ουσία.
Είναι αμφίβολο αν αυτή η σιωπή και η απάθεια θα συνεχιστεί για πάρα πολύ χρόνο ακόμη, αλλά για ένα μπορεί κανείς να είναι βέβαιος. Η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη, στο οικονομικό, ενεργειακό, κοινωνικό, γεωστρατηγικό και εθνικό επίπεδο.
Όσοι νομίζουν ότι πράγματι η χώρα βρίσκεται σε μια ελεγχόμενη τροχιά, δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα διαψευστούν, καθότι το “τραίνο” έχει από πολύ καιρό μπει σε ράγες που οδηγούν σε αδιέξοδο ή σε γκρεμό (κάτι που στην Ελλάδα έχουμε συχνά δει σε ανολοκλήρωτα ή χωρίς σχεδιασμό έργα) και τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
