Σε προηγούμενα άρθρα στη HuffPost Greece εξήγησα ότι δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Συγκεκριμένα, σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο «Μολών λαβέ» ανέφερα ότι, παρόλες τις ευχές μας, οι Η.Π.Α. μάλλον δεν θα βοηθήσουν με ουσιαστικό τρόπο πριν τις 20 Ιανουαρίου, μία πρόβλεψη που δυστυχώς επαληθεύεται. Σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο «’Οπου φυσάει ο άνεμος» παρέθεσα δέκα τουλάχιστον λόγους για τους οποίους οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας δεν θέλουν να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία. Γενικώς, όπως και πολλοί άλλοι αναλυτές, προβλέπω δύσκολο χειμώνα.
Άρα είναι σημαντικό να κάνουμε εμείς ότι καλύτερο μπορούμε με τις δικές μας δυνάμεις. Βέβαια μόνοι μας δεν είμαστε. Έχουμε ισχυρότατους συμμάχους οι οποίοι θα μας συνδράμουν, απλά δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς να επιλύσουν το πρόβλημα για μας. Πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από μηχανής Θεούς.
Προσπαθώ να πω τα αυτονόητα. Δεν ορμώμαι από κανένα πολιτικό κόμμα ή γραμμή. Είμαι μόνο με την Ελλάδα. Όντας επιστήμονας στο εξωτερικό, με κάποια εμπειρία και πολλά προσωπικά βιώματα, έχω μια λίγο πιο αντικειμενική οπτική γωνία.
Εικάζω ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν κουραστεί με τις συνεχείς εκκλήσεις μας για αλληλεγγύη, μία με τα οικονομικά προβλήματα που δυστυχώς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, και μία με τα προβλήματα που δημιουργεί ο προβληματικός μας γείτονας. Το ίδιο ισχύει και με τις εκκλήσεις της Κύπρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μία ομοσπονδία. Είναι πρωτίστως μία οικονομική ένωση.
Μην ξεχνάτε ότι δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια αλλά εθνικά συμφέροντα. Αυτός ο γείτονας που για μας είναι έκδηλα προβληματικός, για τους εταίρους μας είναι εμπορικός και στρατηγικός εταίρος. Και ας ξέρουν ότι είναι ταραχοποιός. Δεν είναι στη γειτονιά τους προς το παρόν. Όταν και αν φτάσει εκεί βλέπουνε. Συνεπώς το Ελληνοτουρκικό πρόβλημα για αυτούς είναι διμερές πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με διάλογο.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Αν περιμένουμε από τους συμμάχους να επιλύσουν το πρόβλημά μας, θα το επιλύσουν όπως τους συμφέρει αυτούς. Το συμφέρον αυτό μπορεί να μην συνάδει με τα δικά μας συμφέροντα. Παραδείγματος χάριν, οι σύμμαχοί μας μπορεί να μας παροτρύνουν να έρθουμε σε εθνικά επιζήμιους και επώδυνους συμβιβασμούς σχετικά με την κυριαρχία μας ή τα κυριαρχικά δικαιώματά μας.
Για αυτό πρέπει πρώτα να κάνουμε εμείς ότι καλύτερο μπορούμε, όπως με το να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια όπως έχουμε μονομερές και αναφαίρετο δικαίωμα. Το πρόβλημα καθορισμού υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με την Τουρκία μπορεί να μην επιλυθεί ποτέ. Συνεπώς η επέκταση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου είναι το καλύτερο «όπλο» στη φαρέτρα μας που θα επιλύσει τα περισσότερα προβλήματα μας.
Σε πρόσφατο γράμμα στον ΟΗΕ, η Τουρκία αναφέρει ότι«Η Ελλάδα, αν και έχει χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων, διεκδικεί έναν εθνικό εναέριο χώρο 10 ναυτικών μιλίων, σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και ως η μοναδική χώρα στον κόσμο με μια τέτοια αξίωση.» Όπως καταλαβαίνετε, η καλύτερη λύση αυτού του προβλήματος είναι η επέκταση και των χωρικών μας υδάτων και του εναέριου χώρου μας στα 12 ναυτικά μίλια. Άλλωστε, είμαστε πραγματικά μία από τις ελάχιστες χώρες που δεν το έχουν κάνει αυτό.
Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως, η κρισιμότητα των καταστάσεων και των προβλημάτων επιβάλλει διάλογο, όχι διάλογο με την Τουρκία, αλλά εθνικό διάλογο δικό μας.
Πρώτα πρέπει να στελεχωθεί το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Δεύτερον, όπως ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο, πρέπει να δημιουργηθεί μια Επιτροπή Σοφών, ανάλογη της επιτροπής Πισσαρίδη για τα οικονομικά.
Τρίτον πρέπει να συγκαλείται τακτικά το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για τα Ελληνοτουρκικά Θέματα.
Πρέπει να έχουμε εθνική αξιοπρέπεια. Πρέπει να έχουμε υπερκομματικά κριτήριαστα εθνικά θέματα. Πρέπει να μάθουμε να επιλύουμε τα προβλήματα μόνοι μας με έξυπνες μακροχρόνιες οικονομικές, πολιτικές, διπλωματικές και αμυντικές στρατηγικές. Με μέθοδο, συνέπεια, οργάνωση και συνέχεια. Μόνο έτσι θα αντισταθμίσουμε την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Και πρέπει να χτίζουμε συμμαχίες με άλλες χώρες όταν έχουμε πραγματικά κοινά συμφέροντα.
