Όμως σήμερα υπάρχουν πέντε σημαντικοί λόγοι που δεν επιτρέπουν στα αυτόνομα οχήματα να κυκλοφορήσουν ανάμεσά μας τα επόμενα χρόνια.
Τα αυτόνομα αυτοκίνητα χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα αισθητήρων για να ανιχνεύσουν το περιβάλλον. Εντοπίζουν τους πεζούς, τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, τις πινακίδες, με τις κάμερες να βοηθούν προς σε αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη, τα λέιζερ τηλεμετρούν για να έχουν την ακριβή, σε επίπεδα χιλιοστού, απόσταση.
Αυτοί οι αισθητήρες τροφοδοτούν με όλα τα δεδομένα τον υπολογιστή του οχήματος, για να το βοηθήσουν να λάβει αποφάσεις σχετικά με το πού πρέπει να κατευθυνθεί ή πότε πρέπει να φρενάρει. Ένα πλήρως αυτόνομο αυτοκίνητο χρειάζεται ένα σύνολο αισθητήρων που ανιχνεύουν με ακρίβεια αντικείμενα, αποστάσεις, ταχύτητα υπό όλες τις καιρικές συνθήκες χωρίς να χρειάζεται να επέμβει ο άνθρωπος. Όμως, οι άσχημες καιρικές συνθήκες, η έντονη κίνηση, οι πινακίδες με γκράφιτι μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ακρίβεια της ικανότητας ανίχνευσης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δώσει με ακρίβεια ο αισθητήρας τις σωστές πληροφορίες, ενώ τα ραντάρ που χρησιμοποιούνται είναι αρκετά ευαίσθητα ακόμη σε αντίξοες καιρικές συνθήκες. Για να μπορεί να δοθεί το πράσινο φως θα πρέπει αυτά τα ραντάρ, αλλά και οι αισθητήρες να λειτουργούν σε όλες τις καιρικές συνθήκες οπουδήποτε στον πλανήτη, χωρίς να εμφανίσουν τεχνικό πρόβλημα.
Από την άλλη, τα περισσότερα αυτόνομα οχήματα θα χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη, με δεδομένα που θα προέρχονται από την επεξεργασία των δεδομένων των αισθητήρων. Ειδικοί αλγόριθμοι θα βοηθήσουν στον εντοπισμό των αντικειμένων που ανιχνεύονται από τους αισθητήρες και θα τα ταξινομήσουν, σύμφωνα με την εκπαίδευση του συστήματος, στην κατηγορία πεζός, πινακίδες και άλλα δεδομένα. Στη συνέχεια, το αυτοκίνητο θα χρησιμοποιήσει αυτές τις πληροφορίες για να αποφασίσει εάν το αυτοκίνητο πρέπει να αναλάβει δράση, όπως φρενάρισμα ή κάτι άλλο. Στο μέλλον, οι μηχανές θα είναι σε θέση να κάνουν αυτήν την ανίχνευση και ταξινόμηση πιο αποτελεσματικά από ό, τι μπορεί ένας ανθρώπινος οδηγός. Προς το παρόν, δεν υπάρχει συμφωνημένη βάση για να διασφαλίσουν ότι αυτοί οι αλγόριθμοι μηχανικής εκμάθησης είναι απόλυτα ασφαλείς.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ένα αυτόνομο αυτοκίνητο που θα είναι στο δρόμο, θα συνεχίσει να μαθαίνει. Θα οδηγεί σε νέους δρόμους, θα εντοπίζει νέα αντικείμενα που δεν έχει συναντήσει κατά την εκπαίδευσή του και θα υπόκειται σε ενημερώσεις λογισμικού. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το σύστημα εξακολουθεί να είναι εξίσου ασφαλές με την προηγούμενη έκδοση; Πρέπει να είμαστε σε θέση να δείξουμε ότι οποιαδήποτε νέα μάθηση είναι ασφαλής και ότι το σύστημα λειτουργεί βάση κάποιων κανόνων που ακόμη δεν έχουν ευρύτερα ορισθεί.
Ωστόσο, σήμερα δεν υπάρχουν επαρκή πρότυπα και κανονισμοί για να μπορέσει να κινηθεί ένα αυτόνομο όχημα. Τα πρότυπα που υπάρχουν προϋποθέτουν την παρουσία οδηγού που θα αναλάβει τον έλεγχο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αυτό το θέμα χρειάζεται μεγάλη προσοχή ώστε να ορισθούν οι κανονισμοί και τα πρότυπα. Χωρίς σαφή δεδομένα κανένα αυτοκίνητο αυτόνομης οδήγησης είτε θεωρείται ασφαλές είτε όχι, δεν θα να βγει στο δρόμο.
Τέλος, δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε ότι καθ’ όλη την διάρκεια των δοκιμών έχουν γίνει πολλά ατυχήματα. Η κίνηση ενός αυτόνομου οχήματος δεν αφορά μόνο τον ιδιοκτήτη, αλλά και τους υπόλοιπους που μοιράζονται το δρόμο μαζί του. Πρώτα θα πρέπει να υπάρξει η ανάλογη παιδεία, με την κοινωνία να είναι αυτή που θα αποφασίσει την προώθηση αυτής της τεχνολογίας. Χωρίς την συγκατάθεσή της, το βέβαιο είναι ότι το εγχείρημα θα πέσει στο κενό και η τεχνολογία θα μείνει μόνο σε πειραματικό στάδιο.
