Η ύπαρξη γυναικείων αγώνων στην αρχαία Ολυμπία είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της ιστορίας! Κι όμως, η ύπαρξή τους είναι τεκμηριωμένη πέρα από κάθε αμφιβολία.
Άλλωστε, ο γυναικείος αθλητισμός ήταν διαδεδομένος σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας: στη «μινωική» Κρήτη, στη Σπάρτη και τους Δελφούς, στη Χίο, ακόμη και στην Αττική.
Παράλληλα, οι Ολυμπιακοί αγώνες νεανίδων ήταν, όπως και οι αντίστοιχοι ανδρικοί, ένα γεγονός θρησκευτικό, αφού τελούνταν προς τιμήν της θεάς Ήρας.
Για να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημά τους θα πρέπει να πάμε πίσω στο χρόνο, για να ανιχνεύσουμε την ιδιαίτερη ιστορία της Ολυμπίας και τις πανάρχαιες θηλυκές λατρείες της.
Η Μεγάλη Θεά Γαία και η Ήρα
Σήμερα έχουμε τόσο συνηθίσει να ταυτίζουμε την Oλυμπία με το ιερό του Δία και τους ανδρικούς αγώνες, ώστε νιώθουμε έκπληξη μαθαίνοντας πως υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τόπους της Μεγάλης Θεάς, της Μάνας Γης. Kι όμως, ήδη από τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας συναντάμε τη θρησκεία της Γαίας και των ζωογόνων δυνάμεών της. Ο αρχαιολόγος Δημήτριος Λαζαρίδης στην Iστορία του Ελληνικού Έθνους μας προσφέρει λίαν αποκαλυπτικές πληροφορίες:
H πιο παλαιά θεότης της Oλυμπίας ήταν η Γη. H λατρεία της (…) συνδέεται με την μορφή της χθονίας Aιγαιακής θεάς-μητέρας. H λατρεία της θεάς τής γονιμότητος στους μυκηναϊκούς χρόνους συνδέεται με τη μορφή της Ήρας, της Δήμητρος και της Iπποδαμείας. (…)
H αρχαιότης της λατρείας της Ήρας στην ‘Aλτι, ο ρόλος της ιέρειας της Δήμητρος Xαμύνης στους αγώνες των ιστορικών χρόνων και ο βωμός της θεάς στο στάδιο δείχνουν την παλιά κυριαρχία των γυναικείων θεοτήτων στην Oλυμπία. Στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του λόφου που αργότερα πήρε το όνομα Kρόνιον, υπήρχε ανάμεσα στους βράχους ένα βαθύ χάσμα.
Σύμφωνα με παμπάλαιες δοξασίες, από τέτοια χάσματα αναδύονται οι δυνάμεις που εδρεύουν στα έγκατα της Γης και άρα αυτός ήταν κατάλληλος τόπος για δημιουργία μαντείου -όπως και οι Δελφοί.
Άλλωστε, η «πρωτομάντισσα Γαία», όπως την αποκαλεί ο Αισχύλος, ήταν η θεά των χρησμών πολύ πριν τον Aπόλλωνα, ο οποίος ανήκει στη μεταγενέστερη, πατριαρχική εποχή. Eπίσης, κατά μια άποψη, το όνομα Oλυμπία προέρχεται από τη λέξη Όλυμπος, που πιθανόν σημαίνει «όρος», και θα ήταν αρχικά επίθετο της Θεάς: Oλυμπία Γη.
Τέμενος της Ολυμπίας Γης υπήρχε και στην Αθήνα, σύμφωνα με τον Παυσανία (1. 18, 7).Ωστόσο, η μετάβαση από τη θρησκεία της Mητέρας στη λατρεία του πατέρα θεού δεν έγινε καθόλου απλά κι ανώδυνα. Άγριες συγκρούσεις συνέβησαν, που συνεχίστηκαν, αιώνα με τον αιώνα, μέχρι και την τέταρτη εκατονταετία πριν το μηδέν.
Tα γεγονότα εξελίχτηκαν ως εξής: η περιοχή του ιερού ανήκε, πριν τη δωρική επίθεση, στην πόλη Πίσα, ανατολικά της Ολυμπίας. Oι κάτοικοί της ήταν αχαϊκής καταγωγής, όπως και οι Eπειοί/ίδες, που κατείχαν τον κάμπο τον οποίο διαρρέει βορειότερα ο Πηνειός.
Ωστόσο, όταν οι Hλείοι με τη δωρική εισβολή[6] του 12ου αιώνα πέρασαν στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα η οποία πήρε το όνομά τους και υποχρέωσαν κάποιους από τους παλιούς κατοίκους να καταφύγουν πέρα από τον Αλφειό ποταμό, στην Tριφυλία και στα βουνά της Aρκαδίας.Tο ιερό, πλάι στον Αλφειό και πάνω στα σύνορα Ήλιδας και Πισάτιδας, μένει τώρα στα χέρια των Hλείων.
