Οι γονείς κερδίζουν με την αγάπη

Πως εκφράζουν οι γονείς την αγάπη τους στα παιδιά; Σίγουρα καθοριστικοί παράγοντες στην ανάπτυξή τους είναι η πειθαρχία, η προσφορά χρόνου, η στήριξη με λόγια και πράξεις, η συνέπεια και η αφοσίωση.
Πολλές έρευνες διαπίστωσαν ότι, η θύμηση των γονιών φέρνει ζεστά και οικεία συναισθήματα που μεγαλώνουν περισσότερο με την πάροδο των χρόνων στην ενηλικίωση.
Η πιο πρόσφατες μελέτες που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Human Behavior, εξέτασαν στο πρώτο χρονικό διάστημα συμμετέχοντες ηλικίας 9-17 ετών και σε δεύτερη φάση παιδιά ηλικίας 10-17 ετών, οι οποίοι ερωτήθηκαν αν είναι ικανοποιημένα με τη σχέση γονέα-παιδιού και αν οι γονείς, τους παρέχουν μια ασφαλή οικογενειακή ρουτίνα και το επιτρεπτό για την ηλικία τους στυλ γονικής μέριμνας.
Όπως ήταν αναμενόμενο η ομάδα διαπίστωσε ότι θετικές πτυχές της οικογενειακής καθημερινότητας, είχαν καλύτερα αποτελέσματα στην ενήλικη ζωή. ‘Όταν εξέτασαν το στυλ γονικής μέριμνας, παρατήρησαν κάτι εκπληκτικό: Οι αγαπημένοι, ζεστοί και ήρεμοι γονείς έδιναν το καλύτερο παράδειγμα για την ενήλικη ζωή των παιδιών τους.
Το πιο συναρπαστικό ήταν ότι όταν τα παιδιά ήταν ικανοποιημένα με τη σχέση των γονιών τους ένιωθαν αγαπημένα και το έδειχναν με τον καλύτερο τρόπο στην ενηλικίωση.
Το 33% των παιδιών που ήταν πιο ικανοποιημένα από τη σχέση με τους γονείς τους, είχαν σημαντικά μεγαλύτερη συναισθηματική ευεξία, χαμηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης, άγχους, λήψη βάρους ή παχυσαρκίας από υπερβολική κατανάλωσης τροφής, διατροφικής διαταραχής και άλλων καταχρήσεων.
Ο ενεργός ρόλος στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού, εκφράζει ενδιαφέρον και συμπαράσταση στις δυσκολίες ή επιτυχίες, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην κοινωνική ζωή με φίλους ή στο σχολείο. Μπορεί να καλλιεργήσει και να ενδυναμώσει το αίσθημα αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης του παιδιού, όπως επίσης να ενθαρρύνει και να διδάξει το παιδί να έχει όνειρα, στόχους και προσδοκίες που μπορεί να πετύχει, ανακαλύπτοντας δυνάμεις που δεν γνωρίζει ακόμη. Μέσα από αυτή τη συνεχή αλληλεπίδραση και συνεργασία, το παιδί νιώθει ότι ο γονιός του πιστεύει σ’ αυτό και του έχει εμπιστοσύνη. Το στοιχείο της εμπιστοσύνης πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες επιτυχίας και ανεξαρτησίας.
Τα παιδιά απορροφούν αξίες, με βάση τη λειτουργική προσωπικότητα των γονιών. Οι αξίες αυτές γίνονται οι πρώτες βάσεις σχηματισμού της προσωπικότητας τους. Η ευθύνη της διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους πέφτει σε μεγάλο ποσοστό πάνω στους γονείς, καθώς σε όλη τη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, τα παιδιά βάζουν στο μικροσκόπιο και παρακολουθούν στενά την κάθε κίνησή τους, μιμούμενοι τη συμπεριφορά των γονιών τους.
Οι αρετές που πρέπει να καλλιεργηθούν περιέχονται στο πακέτο αγάπης και φροντίδας που δείχνουν έμπρακτα οι γονείς στα παιδιά τους.
Η αγάπη αυτή δεν είναι μια αφηρημένη έννοια ούτε μπαίνει σε στερεότυπα, αλλά έχει την κεντρική θέση στο πλαίσιο της γονικής μέριμνας. Κάθε φυσιολογικός γονιός αισθάνεται ότι βάζει σε προτεραιότητα την ευτυχία και το καλό του, διαμορφώνοντας από την παιδική ηλικία το μέλλον του παιδιού.
Το στυλ γονικής μέριμνας, αλλάζει το τοπίο όταν οι γονείς είναι απαιτητικοί και δεν νιώθουν τη διαφορά κρίσης και κατάκρισης του παιδιού τους.
Αφήνοντας στην άκρη το σενάριο κακοποίησης ή παραμέλησης, προσπαθούμε να δώσουμε βάση στις αυταρχικές μορφές ανατροφής ενός παιδιού και τι θεωρείται επιτρεπτό στυλ.
Συνήθως θεωρούμε το καλύτερο στυλ, αυτό που είναι ευρέως διαδεδομένο και βασίζεται στον καθορισμό ορίων. Αυτού του είδους οι γονείς. περιμένουν το καλύτερο και αφοσιώνονται πλήρως στα παιδιά τους. Έχουν μεγάλη αίσθηση ευθύνης φροντίδας και ευαισθησίας, ενώ παράλληλα ενθαρρύνουν την αυτονομία και τη συλλογιστική σκέψη του.
Αντίθετα, οι εξουσιαστικοί γονείς απαιτούν τα πάντα, δείχνοντας λιγότερη αγάπη. ‘Έχουν αρχηγικές τάσεις επιμένουν στη θεωρία και γενικότερα η συμπεριφορά τους περιορίζει τη δύναμη των παιδιών. Το μήνυμα που παίρνουν τα παιδιά είναι η ρητή απαγόρευση σε οτιδήποτε προσπαθήσουν καθώς καταλαβαίνουν “Κάνε ότι λέω χωρίς αντιρρήσεις. Αυτό που θέλεις δεν θα το πετύχεις, η ανάγκη σου για ανεξαρτησία και συναισθήματα δεν είναι σημαντικά.”
Στο άλλο άκρο του φάσματος βρίσκονται οι Ανεκτικοί Γονείς, με όσο το δυνατόν λιγότερη εγκυρότητα, οι οποίοι θέλουν απλώς τα παιδιά τους να είναι ευτυχισμένα ανεξαρτήτου κόστους. Απαιτούν ελάχιστα και περιμένουν λιγότερα από τα παιδιά, αλλά ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στις ανάγκες και τα συναισθήματα τους. Η συμπεριφορά τους είναι μη ελεγχόμενη και χρησιμοποιούν σχεδόν μηδαμινή τιμωρία.
Οι προβληματικοί αυταρχικοί γονείς έχουν λιγότερη εγκυρότητα και η συμπεριφορά τους έχει επιπτώσεις στα παιδιά, καθώς συνδέεται με δυσκολία συναισθηματικής επεξεργασίας, προβλήματα έκφρασης, και συμπτώματα κατάθλιψης. Τα παιδιά χρειάζονται τα απαραίτητα εφόδια αγάπης, αλλιώς μετατρέπονται σε ενήλικες με περιορισμένη κοινωνική και ηθική δυναμική, ενώ το στρες που βιώνουν τους στερεί την ευκαιρία να αναπτυχθούν σωστά και στρέφονται στον εγωκεντρισμό.
Δεν είναι δύσκολο και δεν απαιτεί προσπάθεια να αγαπάμε τα παιδιά μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι ισορροπίες, όρια, αυθόρμητη έκφραση ζεστασιάς και οικειότητας, δίνοντας του την ευκαιρία να αναπτυχθεί ελεύθερα σαν ξεχωριστή προσωπικότητα.
Στην τελική μόνο οι γονείς είναι από τη φύση τους προικισμένοι να αγαπούν το παιδί τους ενώ τα παιδιά μαθαίνουν ότι από τον υπόλοιπο κόσμο πρέπει να κερδίζουν την αγάπη.
Δύο πράγματα κληρονομούν τα παιδιά φεύγοντας από το πατρικό τους σπίτι. Το ένα είναι οι ρίζες και το άλλο, τα φτερά της αγάπης. Προσπαθήστε να είστε σήμερα οι γονείς οι οποίοι θα θυμούνται τα παιδιά σας αύριο.