King Cool, δηλαδή ο Paul Newman, δεν ήταν ένα “αγωνιστικό αυτοκίνητο” του Χόλιγουντ, σαν αυτά που τους έγλειφε το γκάζι στο Λε Μαν και στα αμερικανικά πρωταθλήματα. Δεν έγινε αστραπιαία περιζήτητος, όπως ο αποξενωμένος -από τα εγκόσμια- φίλος του, James Dean. Όμως, δεν ήταν και γκαζοζέν. Ανέβαζε σταδιακά στροφές, με κλασική πολυτέλεια.
Μέχρι τα πρώτα ρολάκια, ο -γεννημένος στις 26 Ιανουαρίου του 1925, στο Οχάιο- Paul πήγαινε από σπίτι σε σπίτι. Ως πλασιέ πωλούσε εγκυκλοπαίδειες, πόρτα – πόρτα. Και δεν άκουγε “ευχαριστώ, δεν θα πάρω”. Ίσως να μην άκουγε ακόμα κι αν τα βιβλία είχαν λευκές σελίδες. Το βλέμμα του, ο τρόπος που κοίταζε καθιστούσε το δικό του θαλασσί διαφορετικό από το κοινό γαλάζιο, το ψυχρό και σπανίως εκφραστικό (περί ορέξεως…). Plus: σαρκώδη χείλη, καθαρές γωνίες, ξανθές μπούκλες, αθλητική κορμοστασιά.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ
5 πράγματα που δεν έκανε ποτέ λάθος ο Paul Newman
Eυχαριστώ κι εγώ θα πάρω από αυτές τις εγκυκλοπαίδειες με τις λευκές σελίδες, μαζί με λίγα βαρβιτουρικά (θα έλεγα). Αρκεί να συνεχίσει τις θεατρικές σπουδές του στο Yale το αγόρι με το ένα κοστούμι πλύνε – βάλε, το ένα ζευγάρι παπούτσια και το ένα πουκάμισο. Δούλευε ως πλασιέ για τα έξοδα των σπουδών του, αλλά και του γιου που είχε αποκτήσει με την Jackie Witte, τον Scott που πέθανε στα 28 από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Δεν υπήρξε φτωχόπαιδο ο Paul Newman, αλλά δεν ήθελε να ρουφάει για το “ψώνιο” του τα έσοδα της οικογενειακής επιχείρησης που άφησε ο πατέρας του.
Ο ραλίστας
Τα ίδια ρούχα φορούσε όταν είχε γνωρίσει και τη δεύτερη σύζυγό του, Joanne Woodward. Αυτή που τον χαρακτήρισε εκνευριστικά τέλειο, έπειτα από 50 χρόνια έγγαμου βίου. Η Γούντγουορντ περίμενε στη ρεσεψιόν του πρακτορείου. Comme il faut, με γάντια και γόβες. Ιδρωμένη από την αυγουστιάτικη ζέστη. Ο Newman έβγαινε από το γραφείο του ατζέντη της, John Forman. Κολαριστό και αηδιαστικό τον περιέγραψε η σκασμένη και στημένη επί ώρες στο χολάκι, Joanne.
Το στερεότυπο ‘όμορφος άρα ρηχός’ ήταν καταγεγραμμένο στα εγκεφαλικά κύτταρα της κοπέλας που είχε δείκτη νοημοσύνης 135. Τη χρησιμοποιούσε ως όπλο απέναντι στις καμπύλες και τις γαλλικές μυτούλες, τις οποίες επιδείκνυαν τρεμοπαίζοντας τις ακανθωτές βλεφαρίδες τους οι αγαπημένες σταρλετίτσες των μάνατζερ. “Μα τι λες; Είχα ένα κοστούμι και το έπλενα κάθε βράδυ”, της απάντησε γελώντας -σχεδόν 40 χρόνια αργότερα- ο Paul, σε κοινή συνέντευξή τους. Ο αταλάντευτα αξιοπρεπής Νιούμαν φαινομενικά δεν μοχθούσε, τότε. Δεν επέτρεπε να φανεί κάτι τέτοιο.
AP PhotoΗ sprezzatura (ανεπιτήδευτα κομψή) εμφάνισή του -που διατήρησε ως το τέλος- και το απαράμιλλο cool ύφος του έκρυβαν καλά τις αγωνίες και το μόχθο του. Πλεχτές γραβάτες, μονοχρωμίες με προτίμηση στο γαλάζιο ή το λευκό για να δώσει έμφαση στο βλέμμα του και δύο σταθερές: τα μεγάλα aviator γυαλιά και τα Rolex Daytona που περνούσαν απαρατήρητα, μέχρι να τα φορέσει αυτός ως αξεσουάρ και να απογειώσει τις πωλήσεις τους. Το πρώτο τού το χάρισε η Woodward, όταν γύριζε την ταινία “Άσσοι της Ταχύτητας και του Ιλίγγου”. Πίσω είχε χαράξει το εξής: “Drive Carefully, Me”.
Το ρολόι δημοπρατήθηκε το 2017. Υπολόγιζαν ότι θα πουληθεί 1.000.000 δολάρια και τελικά έφτασε στην τιμή ρεκόρ των 17,8 εκατομμυρίων δολαρίων, στη Νέα Υόρκη. Η Τζοάν του δώρισε κι άλλα Daytona με αντίστοιχες επισημάνσεις. Να οδηγεί “αργά” και “πολύ αργά”. Υπήρχε λόγος. Ο Νewman αποφάσισε να ασχοληθεί και με τους αγώνες ταχύτητας, σε ηλικία 47 χρόνων. Τερμάτισε δεύτερος στον 24ωρο αγώνα του Λε Μαν. “Μ’ αρέσουν οι αγώνες που λερώνεσαι”, έλεγε και γελούσε με την Woodward και την έκδηλη ανησυχία της: “Είναι παρά πολύ υποστηρικτική. Δεν αγοράζει ρούχα και κοσμήματα, αλλά ασφάλειες ζωής”. Αργότερα απέκτησε και τη δική του ομάδα, τη Newman/Haas Racing. Η άλλη αδυναμία του ήταν το μπάντμιντον. Κι όμως.
Το παρουσιαστικό του ήταν το πρώτο διαβατήριο που είχε στα χέρια του για το Χόλιγουντ. Το ήξερε, το εκμεταλλεύτηκε, αλλά και τον εκνεύριζε επειδή ήταν πολύ όμορφος για να πάρει σοβαρούς ρόλους. Το δεύτερο διαβατήριο ήταν το πείσμα του να πετύχει ως ηθοποιός. Το απέκτησε στις πρώτες θεατρικές απόπειρές του, όταν για αλλαγή δοκίμασε το σανίδι, αντί για τα σπορ που έως τότε γέμιζαν τον ελεύθερο χρόνο του.
Η Jackie Witte προσπαθούσε να τον πείσει να αφήσει την καριέρα και τη Ν. Υόρκη, όπου είχαν μετακομίσει και να την ακολουθήσει πίσω στο Κλίβελαντ. Δεν αφουγκράστηκε τα “θέλω” του και τη διάθεσή του να παραμείνει σε αυτή τη δουλειά. Ο θεατρικός σκηνοθέτης Τζος Λόγκαν έλεγε στις κοινές παρέες τους ότι “αν αυτοί οι δύο χωρίσουν θα φταίει η Τζάκι, που αντί να συμπλεύσει με τον Νιούμαν ήθελε να τον απομακρύνει από την καριέρα του”.
Την ίδια περίοδο πήρε τον πρώτο συμπαθητικό ρόλο. Το “Actors Studio” και η πρώτη ακρόασή του μπροστά στον οσκαρικό Elia Kazan (Ηλίας Καζαντζόγλου) του άλλαξαν τη ζωή. Έπαιξε στο Picnic το 1953, στο πλευρό της Joanne. Στις πρόβες προσπαθούσε να θυμηθεί που την είχε πρωτοσυναντήσει. Ελάχιστες εβδομάδες έπειτα από εκείνο το τετ α τετ στη ρεσεψιόν. Η Joanne έγινε αρχικά η καλή ακροάτρια που έψαχνε. Αργότερα η αδελφή ψυχή. Πιο μετά, σ’ ένα χορό εκείνη “δάγκωσε τη λαμαρίνα”.
Πηγή: oneman.gr
