Ο Αύγουστος μόνο Παχομύγης δεν ήταν φέτος, αντιθέτως μάλιστα αν θέλαμε να του δώσουμε μία ονομασία αυτή που θα του ταίριαζε θα ήταν «Αύγουστος ο Δριμάρης».
Ο πολυπόθητος τουρισμός με τα προσδοκόμενα έσοδα έγινε η αιτία να επανέλθει ο φόβος στον κόσμο και η ταφόπλακα της αγοράς, κυρίως της εστίασης και των συναφών χώρων…
Του Βασίλη Σπαντούρου
Ευτυχώς ο Πρωθυπουργός μάζεψε την απίστευτη ατάκα του Χαρδαλιά περί εγχώριας ευθύνης διασποράς και όχι του τουρισμού, λες και τα μηδενικά κρούσματα στο τέλος της καραντίνας και τα όσα υπεστήκαμε όλοι μας ψυχολογικά και οικονομικά για να πετύχει, ήταν ψέματα και για
άλλη μία φορά φταίει ο Έλληνας που πήγε παραλία και οι νέοι που τόλμησαν να πάνε στα νησιά που είχαν όμως πάει και οι ξένοι χωρίς τεστ και ελέγχους!
Τα έσοδα από τον τουρισμό έπιασαν πάτο ενώ ταυτόχρονα η προφανέστατη διασπορά και το δεύτερο κύμα του ιού που βγήκε παγανιά… οδήγησε όπως ήταν φυσικό σε νέα μέτρα, που από τη σειρά τους διέλυσαν την παραμικρή ελπίδα της αγοράς. Τα καταστήματα εστίασης δεν έπιασαν ούτε
το 20% του τζίρου τους, ενώ οι πολύ μεγάλες εκπτώσεις των εμπορικών καταστημάτων δεν «άγγιξαν» σχεδόν κανέναν.
Εκ του αποτελέσματος η απόφαση του ανοίγματος των συνόρων που ορθά και πάρθηκε όταν πάρθηκε, οδήγησε στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα… Τα περισσότερα ξενοδοχεία δεν άνοιξαν ποτέ, οι άνθρωποι που δούλευαν σεζόν δεν ήταν ούτε το 30% των προηγούμενων ετών και τα μαγαζιά εκτός από την τεράστια πτώση του τζίρου τους έκλεισαν και
νωρίτερα λόγο των μέτρων που στη πορεία ανακοινώθηκαν.
Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα που προκλήθηκε από όλα αυτά ήταν και είναι τα παιδιά και η
εκπαίδευση τους! Το άνοιγμα πως και πότε των σχολείων, έγινε για άλλη μία φορά σημείο ατομικής και
πολιτικής τριβής. Άκουγες για πολλοστή φορά από παν άσχετους ανθρώπους, που δεν έχουν ιδέα
από τον τρόπο διαχείρισης και λειτουργίας των σχολικών μονάδων, να μιλάνε για πρωί απόγευμα σχολεία, για εκ περιτροπής προσέλευση μαθητών, για μάσκες ή όχι, ακόμα και για εκμισθώσεις νέων
χώρων, για σπάσιμο τάξεων.
Όλα αυτά ωραία και καλά για υποθετικές και φιλοσοφικές κουβέντες και από ανθρώπους που θέλουν
μόνο να κρίνουν την οποιαδήποτε απόφαση παρθεί! Λεφτά για προσλήψεις και διπλασιασμό εκπαιδευτικών δεν υπάρχουν όπως και χώροι δε βαφτίζονται σχολεία σε ένα μήνα μέσα… αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους τηλεοπτικούς και τοπικούς αστέρες…
Κατά συνέπεια οποιαδήποτε εναλλακτική κουβέντα για τον τρόπο που θα άνοιγαν ήταν από αστεία
έως ηλίθια!
Η ουσία για όποιον δεν καταλαβαίνει είναι να μη χαθεί άλλη μία εκπαιδευτική χρονιά και να ανοίξουν κανονικά τα σχολεία με όλους τους μαθητές, όχι με οποιοδήποτε κόστος, αλλά με τα μέτρα ασφαλείας που υποδεικνύουν οι επιστήμονες.
Λυπάμαι για όποιον δεν μπορεί να δει πως μόνο με το καθολικό άνοιγμα υπάρχει η πιθανότητα να διασφαλιστεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και πως η περίοδο της καραντίνας έκανε σαφές περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση.
Και για να προλάβω τους καλοπροαίρετους… που θα μιλήσουν για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, για όποιον την έζησε από οποιοδήποτε μετερίζι, κατάλαβε πως αποτελεί ένα ωραίο εργαλείο για έκτακτες συνθήκες, για εξατομικευμένη διδασκαλία, για σεμιναριακού τύπου διδασκαλία και για το Πανεπιστήμιο, όχι για την καθημερινή τάξη και τα Ελληνόπουλα. Κάποια παιδιά δεν είχαν συσκευή ή σύνδεση στο ίντερνετ, οπότε έχαναν τα πάντα, κάποια έμπαιναν μόνο από το κινητό. Με άλλα λόγια χάθηκε η μπάλα! Σε ότι άφορα την εκ περιτροπής διδασκαλία αυτή απέτυχε εν τη γενέσει της. Πήγαινε όποιος ήθελε όποτε ήθελε… το πρωί σπίτι για ασφάλεια και το βράδυ στην πλατεία αγκαλίτσα με τους φίλους.
Φυσικά όποιος είχε την δυνατότητα τα ιδιαίτερα στο σπίτι ήταν δεδομένα, όποιος δεν είχε δε πειράζει κάτι θα βρει να κάνει…
Η προστασία και διασφάλιση του θεσμού του Δημόσιου Σχολείου θα πρέπει να είναι για όλους μας, εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, ο βασικός και μοναδικός στόχος αν θέλουμε να μη χαθεί ακόμα μία γενιά…
Σε ότι άφορα την πολιτεία… ίσως είναι η τελευταία της ευκαιρία να σώσει ότι καταστρέφει διαχρονικά τα τελευταία 20 χρόνια. Τάξεις με 27 παιδιά είναι αδιανόητο να υπάρχουν. Μπορεί όμως να προσληφθεί ο αναγκαίος (μικρός) αριθμός εκπαιδευτικών για τη δημιουργία έστω ακόμα ενός τμήματος σε κάθε τάξη για να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να το αντιληφθεί κάποιος…
Ας μη δώσουν άλλα λεφτά για να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ… και ας τα δώσουν εκεί!
Και ένα μήνυμα για τους εκπαιδευτικούς. Τραβάνε πολλά και ακούνε περισσότερα… αλλά λόγω
κυρίως των περισσοτέρων από αυτούς στηρίζεται και υπάρχει η Δημόσια παιδεία! Ας κρατήσουν
Θερμοπύλες γιατί μόνο αυτοί μπορούν να το κάνουν πλέον… έστω και μασκοφόροι!
Έκδοση Polis media
