Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για τις ”επιτυχίες” του Μιχάλη Χρυσοχοίδη, την αστυνομία, την παρέμβαση στη δημοσιογραφία, αλλά και τη χλιαρή αντίδραση της ΕΣΗΕΑ.
Για παράδειγμα, από τον περασμένο Μάιο, στη δέκατη επέτειο από το έγκλημα στην Τράπεζα Marfin (ο ίδιος ήταν υπουργός, όταν έγινε, τον Μάιο του 2010), υποσχέθηκε ότι «οι δολοφόνοι θα συλληφθούν». Οι διαρροές σε φιλικά του μέσα ενημέρωσης (προπαγάνδα λέγεται αυτό) έλεγαν ότι «υπάρχουν νέα στοιχεία, που οδηγούν στους ενόχους». Εχουν περάσει εννιά μήνες και ακόμα περιμένουμε…
Εντάξει, η υπόθεση αυτή είναι δύσκολη, έχουν περάσει και πολλά χρόνια. Όμως, ο χρυσαυγίτης Παππάς την κοπάνησε σχετικά πρόσφατα μέσα από τα χέρια της Αστυνομίας, που τον είχε-υποτίθεται- υπό διακριτική παρακολούθηση. Και ακόμα σουλατσάρει ανενόχλητος. Πάλι ο Χρυσοχοίδης διαβεβαίωσε παραμονές Χριστουγέννων: «Ο Παππάς θα συλληφθεί, τελεία και παύλα». Μεγαλοστομίες. Ακόμα περιμένουμε…
Εντάξει, δύσκολη υπόθεση κι αυτή. Τι να σου κάνει κι ο υπουργός. Όμως, δεν μπορεί κάτι να κάνει για τα αποψιλωμένα από κόσμο Αστυνομικά Τμήματα στις περιοχές που οι διαρρήξεις και οι ληστείες είναι καθημερινό φαινόμενο; Φωνάζουν κάτοικοι από το Μενίδι ή από περιοχές της ανατολικής Αττικής, αλλά τίποτα δεν αλλάζει χρόνια τώρα.
Δεν ξέρω πώς θα γίνει να απαγορεύονται προληπτικά οι συγκεντρώσεις μόλις περάσει η πανδημία. Κάτι θα έχουν σκεφθεί οι εγκέφαλοι που το συνέταξαν. Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι συνδικαλιστές, που απειλούνται με συλλήψεις και φυλακίσεις-κάτι πρέπει να κάνουν. Όμως, το πιο εξοργιστικό σ’ αυτό το νομοσχέδιο είναι αυτό που θέλει να κάνει με τους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ. Ιδού το σχετικό απόσπασμα από το Σχέδιο: «Η Αστυνομία θα οριοθετήσει ένα συγκεκριμένο χώρο για τους δημοσιογράφους κι ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάθροισης, έχοντας ως στόχο τη συνεργασία και την αμοιβαία κατανόηση».
Πιο προπαγανδιστικό απόσπασμα είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε κανείς να διαβάσει στα παλιά «Αστυνομικά Χρονικά». Ας δούμε τι λέει και τι θέλει να κάνει ο εγκέφαλος που το εμπνεύσθηκε. Ας πούμε ότι εκτυλίσσεται μια συγκέντρωση με επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος. Η Αστυνομία «οριοθετεί» συγκεκριμένο χώρο για δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, ας πούμε, στα Προπύλαια (για την «προστασία» τους…). Κι ένας αξιωματικός θα πηγαινοέρχεται και θα τους λέει τι γίνεται. Προσοχή, δεν θα έχουν ιδία αντίληψη, θα τους λέει ό,τι εκείνος κρίνει ότι πρέπει να μάθουν.
Αυτό λέγεται προληπτική «ενημέρωση». Που οδηγεί, βεβαίως, στη συσκότιση. Οι άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης δεν θα ξέρουν τι γίνεται στο πραγματικό πεδίο των γεγονότων, αλλά θα «μαθαίνουν» όσα θα εγκρίνουν οι υφιστάμενοι του (εκάστοτε) Χρυσοχοίδη. Για να το πούμε πιο χοντρά, σε μια πολιτική διαδήλωση οι άνδρες των ΜΑΤ δέρνουν, ας πούμε, έναν πολιτικό αρχηγό. Κάμερες και φωτογράφοι για να απαθανατίσουν το γεγονός δεν θα υπάρχουν, ούτε δημοσιογράφοι για να μεταδώσουν και να γράψουν ό,τι δουν. Ετσι, η μοναδική πηγή θα είναι η Αστυνομία, που μπορεί να πει ό,τι θέλει.
Σε κανένα σημείο του κόσμου οι άνθρωποι της ενημέρωσης δεν ζητούν άδεια για να καλύψουν τα γεγονότα. Δεν «οριοθετούνται». Αλλιώς δεν θα υπήρχαν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες και μαρτυρίες από πολέμους, καταστροφές, πολιτικά και άλλα εγκλήματα. Αν μπουν σε «οριοθετημένο» χώρο, ενημέρωση τέλος.
Εμελλε να το δούμε κι αυτό. Ο πολιτικός που, σαν σοσιαλιστής, είχε καταγγείλει ”γιουρούσια και ΜΑΤατζήδες των αδέξιων δεξιών”, φιλοδοξεί σήμερα να συνδέσει το όνομά του με πρακτικές αλήστου μνήμης δεκαετιών. Τουλάχιστον στο κομμάτι της ενημέρωσης πρέπει να σπάσει τα μούτρα του.
Η πρώτη αντίδραση της ΕΣΗΕΑ είναι πολύ χαλαρή. Αν οι άνθρωποι της ενημέρωσης δεχθούν να «οριοθετηθούν» και να γίνουν εντολοδόχοι αξιωματικών και υπουργών, τότε τα χειρότερα έπονται. Οπως το έχει πει ο Γάλλος φιλόσοφος Ντιντερό: «Φυλαχτείτε από αυτόν που λέει ότι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε τάξη. Το να βάζεις τα πράγματα σε τάξη σημαίνει να θέτεις άλλους ανθρώπους υπό τον έλεγχό σου».
