Στον σκληρό δίσκο και στην αποκαλούμενη συλλογική μνήμη του ελληνικού μπάσκετ, οι δείκτες του ρολογιού έχουν μείνει σταματημένοι σε μια ημέρα σαν τη σημερινή…
Το ημερολόγιο δείχνει 2 Δεκεμβρίου του 1979 στο Αλεξάνδρειο. Μόλις έχει κυκλοφορήσει η ταινία «Αποκάλυψη Τώρα» του Φράνσις Φορντ Κόπολα και το ελληνικό μπάσκετ τη βιώνει, όχι στο σινεμά, αλλά στην πραγματικότητα. Είναι η πρώτη παρουσία εκείνου που έμελλε να μας πάρει από το χέρι, να μας περπατήσει στον αέρα και να μας απογειώσει στη δική του στρατόσφαιρα, καταργώντας το νόμο της βαρύτητας!
Εντέλει, η Στέλλα Γεωργαλή τον έστειλε στην ευχή της Παναγίας, στην κυριολεξία κιόλας, καθώς οι αντιστάσεις της κάμφθηκαν, όταν ο Τσιλιγκαρίδης, της πρόσφερε ως συμβολικό δώρο μια εικόνα της Μεγαλόχαρης.
Η Παναγιά μαζί σου, λοιπόν. Η μάνα «έδωσε την ευχή της κι ο πατέρας την πιο σπουδαία συμβουλή: «Να μην πηγαίνεις ποτέ πίσω παιδί μου»!
Ο Αρης είναι ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν, ο Γιάννης Ιωαννίδης βρίσκεται στον πάγκο της Λάρισας, στη θέση του έχει αναλάβει ο Αμερικανός Φρανκ Ντέβελι και η άφιξη του Γκάλη στις 29 Σεπτεμβρίου μοιάζει με τον ερχομό του Μεσσία. Μόνο που ο Μεσσίας είναι κομματάκι πιο κοντός απ’ ό,τι τον είχαν πλάσει στη φαντασία τους οι Αρειανοί!
Ο Ανέστης Πεταλίδης δεν χάνει την ώρα του. Το ίδιο απόγευμα τον παίρνει με το στόμα πρησμένο από ένα πρόβλημα στα δόντια, τον πηγαίνει στον οδοντίατρο και ύστερα στο γήπεδο της ΧΑΝΘ για την πρώτη προπόνηση. Εκεί τον αφήνει στο. έλεος του Βαγγέλη Αλεξανδρή, που θα έπαιζε τον ρόλο της λυδίας λίθου για το τι ψάρια πιάνει ο λεγάμενος.
Η Ιστορία θα μπορούσε να έχει γραφτεί διαφορετικά, αφήνοντας την Ελλάδα στο περιθώριο της. Εάν ο Γκάλης δεν τραυματιζόταν τις μέρες των δοκιμών πριν από το ντραφτ του ΝΒΑ. Εάν επιλεγόταν πιο ψηλά από το Νο 68. Εάν τον διάλεγε μια άλλη ομάδα και όχι οι Σέλτικς. Εάν ο ατζέντης του, Μπιλ Μάνιον, είχε ασχοληθεί περισσότερο μαζί του και δεν αφοσιωνόταν, εκείνη την περίοδο, στην προώθηση της σόλο καριέρας της Νταιάνα Ρος.
Αλλά, ως γνωστόν, με τα «what if» δεν γράφεται η Ιστορία κι αυτό ο Γκάλης το ξέρει καλά!
Η έναρξη της σεζόν 1978-79 βρίσκει το πρωτάθλημα διχοτομημένο (σύμφωνα με τη φαεινή ιδέα του Στέλιου Γιώση) και τον υπερασπιζόμενο τα σκήπτρα του Αρη απέναντι στον Ηρακλή, με νέο πρόσωπο έναν μελαχρινό, δασύτριχο, με αφάνα στο μαλλί και με το Νο 7 στην πλάτη, που τον έλεγαν Νίκο Γεωργαλή και είχε σκάσει μύτη ως ο Μεσσίας!
Ένας Μεσσίας, που είχε εξαπατηθεί για να υπογράψει το συμβόλαιο του στις 16 Οκτωβρίου, καθότι ο τότε πρόεδρος Μενέλαος Χατζηγεωργίου (που έφυγε από τη ζωή στις 12 Οκτωβρίου 2020) βρισκόταν με την ποδοσφαιρική ομάδα στην Περούτζια. Συν τοις άλλοις ο εκλιπών είχε φιλήσει… κατουρημένες ποδιές για να λάβει-και μάλιστα οριακά- την έγκριση της μεταγραφής από την πλειοψηφία των μελών του ΔΣ του ΑΣ Άρης!
Δεδομένου ότι ο Χατζηγεωργίου υπήρξε (εκτός από αρχηγός της ομάδας πόλο του Άρεως) ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες μαιευτήρες-γυναικολόγους, ενώ αργότερα διετέλεσε βουλευτής και Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, είναι προφανές ότι την απόφαση την έβγαλε με καισαρική τομή κι ενώ της εγκυμονούσας της είχαν σπάσει από μέρες τα νερά!
Ο Γκάλης βρισκόταν μέρες στη Θεσσαλονίκη, παρακολούθησε τον συγκλονιστικό αγώνα με την Μακάμπι στο «Παλέ» (104-103), αλλά δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο, δεν είχε πάρει προκαταβολή και ως εκ τούτου «no play, no pay»!
Με τον κίνδυνο να τσατιστεί από την αναμονή και να επιστρέψει στο Νιου Τζέρσι, ο Γιάννης Μπουτοβίνος εμφανίστηκε ένα πρωινό στο «Μακεδονία Παλάς», είπε (ψέματα) στον Νικ ότι είναι ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου, τον πήρε, πήγαν στα γραφεία του Άρεως και έβαλαν τις υπογραφές!
Μετά από τόσα χρόνια το αδίκημα (της αντιποίησης προεδρικής) αρχής όχι μόνο παραγράφηκε, αλλά καθαγιάστηκε κιόλας!
Λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ, στις τελευταίες οδηγίες του, ο Ντέβελι του έδωσε την απλούστερη των εντολών: «Νick you take the ball from Vangelis, you move right, then you get a screen from Diamantis and you shot»!
Ο Vangelis ο οποίος έδινε την μπάλα στον νεοφερμένο σούτινγκ γκαρντ είναι ο Αλεξανδρής, ο Διαμαντής που έκανε το σκριν ο Σκόνδρας και ο Νικ είναι ο… Νικ!
Βεβαίως η συγκεκριμένη οδηγία δεν άρεσε πολύ στον Χάρη Παπαγεωργίου, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με τον εκπληκτικό μέσο όρο των 35.5 πόντων.
Δεν άρεσε επίσης στον Διονύση Ανανιάδη, που από βασικός σούτιγκ γκαρντ την προηγούμενη χρονιά, δεν πάτησε καν στο παρκέ εκείνο το βράδυ και όπως αυτοσαρκάστηκε μετά από πολλά χρόνια, «από εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι έπρεπε από σουτέρ και σκόρερ να γίνω ο… Φοιρός του μπάσκετ»!
Α, ναι (η εντολή του Ντέβελι) δεν άρεσε επίσης στον απαιτητικό μπασκετικό κόσμο του Άρεως και στους δημοσιογράφους που κάλυπταν τον αγώνα!
Άρεσε όμως στον πλέι μέικερ του Ηρακλή, διότι όλη την εβδομάδα ο Αλεξανδρής τον είχε τρομοκρατήσει λέγοντας του ότι «ο Σακελλαρίου παίζει βασικός στην εθνική ομάδα, είναι δαίμονας που σου κόβει την ανάσα στο over play και θα σου αλλάξει τα φώτα»!
Στον Αλεξανδρή, παρεμπιπτόντως, είχε λάχει ο κλήρος να παίξει τον ρόλο της βασάνου του Γκάλη, στην πρώτη προπόνησή του, όταν ο (πρώην προπονητής και τότε γενικός αρχηγός) Ανέστης Πεταλίδης τον έπιασε συνωμοτικά και του είπε «μαύρε όρμα του να δούμε τι ψάρια πιάνει ο γιάνκης»!
Ο «μαύρος» (ένεκα το μελαχρινό χρώμα του) του όρμησε και μετά από πέντε λεπτά άμυνας είχε βγάλει κιόλας την ασφαλή ετυμηγορία του.
«Ανέστη εγώ που είμαι χαλκέντερος, τα ‘φτυσα! Ο τύπος είναι από άλλο ανέκδοτο»!
Όταν ο Γκάλης πήγε στο αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης για να έλθει στην Ελλάδα, (έλεγαν ότι) είναι 1.91μ. Όταν βγήκε στη Μίκρα δεν ξεπερνούσε το 1.85μ. και αυτή η απογοήτευση σε συνδυασμό με τα άστοχα σουτ στο ντεμπούτο του, έκαναν τους Αρειανούς να μουδιάσουν.
Βεβαίως εκείνο το βράδυ ο Γκάλης έκανε τον Σακελαρίου ν’ αλαφιάσει και τον Καρατζουλίδη (σε μια φάση στην οποία περπάτησε στον αέρα, εν είδει trailer από τα προσεχώς) να νομίζει ότι βλέπει φαντάσματα, έκανε τέσσερα φάουλ και εν τέλει έβαλε 30 πόντους, αλλά τόσους έβαζε συνήθως και ο Παπαγεωργίου!
Είκοσι χρόνια αργότερα ο Νικ είχε πει ότι «είχα τρακ, ο Ντέβελι έβαλε μόνο ένα σύστημα που με έκανε να κόβω πότε δεξιά και πότε αριστερά, τα στεφάνια ήταν σκληρά, γι’ αυτό πήρα από πείσμα μερικά τραβηγμένα σουτ», ενώ το ίδιο βράδυ ζήτησε πίστωση χρόνου, που αρνήθηκαν να του δώσουν οι δημοσιογράφοι!
Έξω από τα αποδυτήρια, ο Πεταλίδης έσπευσε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει, ενώ σχολίαζαν ότι «είναι ατομιστής και άστοχος».
Τότε ο Ανέστης θύμωσε και άρθρωσε μια κουβέντα που έμελλε να μείνει στην ιστορία.
«Προσέξτε καρντάσια, γιατί εκεί όπου φτύνετε τώρα, σε λίγο καιρό θα γλείφετε»!
Οπερ και εγένετο…
Ιδού και το φύλλο αγώνα:
