Οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας είναι σαν τους σκουπιδότοπους. Όλοι τις χρησιμοποιούν, για τα κινητά τηλέφωνα, αλλά κανείς δεν τις θέλει δίπλα του. Εύστοχο. 39 τέτοιοι «σκουπιδότοποι» βρίσκονται στη Ράφηνα, και προσφάτως ο 40ος στις Μαρίκες, έγινε αντικείμενο σφοδρών αντιδράσεων από τους περιοίκους, έντονης συζήτησης στο δημοτικό συμβούλιο, προσπάθειας πολιτικής εκμετάλλευσης από την αντιπολίτευση, και αποθέωσης προβολής του θεσμικού ρόλου της δημοτικής αρχής, με ισορροπίες ανάμεσα στη νομιμότητα από τη μία πλευρά και τις βέλτιστες ενέργειες προστασίας του δημόσιου συμφέροντος από την άλλη…
Όλοι λοιπόν εκτέλεσαν το καθήκον τους. Ακόμη και αυτός που έβαλε τη νέα κεραία στο σπίτι του είχε τους λόγους του, οικονομικούς προφανώς, και ουδείς μπορεί να ρίξει μομφή εναντίον του καθώς… το προσωπικό μας συμφέρον υπερτερεί του συλλογικού. Είναι λοιπόν μέγιστη υποκρισία να αρχίσουμε να «πετροβολούμε» τον έναν, καθώς υπάρχουν άλλες 39 ίδιες πηγές διάχυσης ακτινοβολίας, για τις οποίες όμως δεν δίνουμε καν σημασία. Εξάλλου όλα είναι νόμιμα. Εξάλλου όλοι έχουμε κινητά τηλέφωνα…
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν αφορούσαν κάποιους κατοίκους της περιοχής, άντε και καμιά συλλογικότητα που τρέχει παντού, και μετά σκοτάδι. Απόλυτο. Η συλλογική αντίδραση αναζητείται, ακόμη και για ζητήματα που άπτονται της υγείας μας.
Αυτό δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, πέραν της έμφυτης ροπής, ενισχύεται από τις συστηματικές προσπάθειες των εκάστοτε εξουσιών, δημοτικές ή κεντρικές, ώστε τελικά να επικρατήσει η λογική του κέρδους.
Όλα είναι δομημένα και νομοθετημένα προς αυτήν την κατεύθυνση…
Ακόμη και τα υπέρτατα κοινωνικά δικαιώματα (στέγη, υγεία, τροφή, παιδεία) έχουν συνδεθεί με την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων και την απαξίωση του παράγοντα άνθρωπος.
Στο δια ταύτα…
Η κεραία εγκαταστάθηκε, είναι νόμιμη, θα λειτουργήσει κανονικά…. Και σε όποιον αρέσει. Στάχτη στα μάτια οι μετρήσεις και οι επιστημονικές μελέτες. Υπάρχουν άπειρες άλλες που αποδεικνύουν ότι η ακτινοβολία των κεραιών κινητής τηλεφωνίας προκαλεί καρκίνο. Ή μήπως ο καθείς από εμάς θα ξυπνάει, θα βλέπει τη μέτρηση εκπομπής και μετά θα αποφασίζει αν θα πάει στη δουλειά του, ή αν θα καταθέσει πρώτα έγγραφη διαμαρτυρία;
Δεν θα ήταν βέβαια το ίδιο εάν επί καθημερινής βάσης χιλιάδες άνθρωποι ζητούσαν το αυτονόητο. Την προστασία της δημόσιας υγείας πέρα από νόμους, πολιτικές και φανφαρολογίες.
Και κάτι ακόμη.
Έστω και έτσι υπάρχει ένα «παράθυρο» που θα πρέπει να εξεταστεί περισσότερο σοβαρά από τους πολίτες και τη δημοτική αρχή. Η υπ’αρ.28492/ 2009 υπουργική απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών δεν επιτρέπει σε νέες παιδικές χαρές να βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 300 μέτρων από εγκαταστάσεις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (κεραίες εκπομπής τηλεφωνίας, τηλεόρασης, ραδιοφωνίας ή πυλώνες υψηλής τάσης κλπ).
Προφανές το γιατί. Τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς θεωρούνται οι πιο ευάλωτοι στην ακτινοβολία.
Δύο κενά: Αφενός το ίδιο δεν ισχύει για νέους παιδικούς σταθμούς και σχολεία, αφετέρου ο διαχωρισμός παλιού και νέου.
Πιθανώς η ακτινοβολία μπορεί να κάνει διακρίσεις αναλόγως το κατά πώς μας βολεύει. Αλλιώς καταστρέφει τα κύτταρα των παιδιών μας σε μία νέα παιδική χαρά, αλλιώς σε μια παλιά…. αλλιώς σε ένα νέο παιδικό σταθμό και σχολείο αλλιώς στα παλιά.
Η υποκρισία προφανής. Όχι μόνο εδώ αλλά και σε μια σειρά άλλων διατάξεων και νομοθετημάτων…
Η ιστορία έχει δείξει πώς όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν, αλλά ας μην πούμε περισσότερα διότι η διαταραχή του συλλογικού ύπνου αποτελεί αστικό αδίκημα. Άσε που τώρα τελευταία καταργήθηκε και το άσυλο….
