![Σχολεία: Αυτές είναι οι ημερομηνίες για τις προαγωγικές εξετάσεις σε Γυμνάσια και Λύκεια [οδηγίες]](https://www.polismedia.gr/wp-content/uploads/2022/05/a-97-360x180.jpg)
![Πόσο πληρώνουν οι Ευρωπαίοι αμόλυβδη και πετρέλαιο κίνησης – Η θέση της Ελλάδας [πίνακες]](https://www.polismedia.gr/wp-content/uploads/2022/05/kaysima-360x180.jpg)
Με τους κριτικούς κινηματογράφου να περιγράφεται ως «σέξι, σατιρική και πνευματική» αλλά και «θρίλερ με καλόγριες που είναι λεσβίες», η ταινία «Μπενεντέτα» σίγουρα έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία της αδελφής Μπενεντέτα Καρλίνι (την υποδύεται η Βελγίδα ηθοποιός Βιρζινί Εφιρά), μια Ιταλίδα καλόγρια του 17ου αιώνα που έχει μια απαγορευμένη λεσβιακή σχέση με μια δόκιμη που ονομάζεται Μπαρτολομέα (την ενσαρκώνει η Ελληνίδα ηθοποιός Δάφνη Πατακιά), ενώ ισχυρίζεται ότι έχει ερωτικά οράματα του Ιησού.
Έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο όταν έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και αντιμετωπίστηκε με θρησκευτικές διαμαρτυρίες όταν έπαιξε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.
Η «Μπενεντέτα», περιέχει σκηνές σεξ και φιλιών μεταξύ μοναχών, ενώ σε μια ιδιαίτερα προκλητική σκηνή, η Μπενεντέτα χρησιμοποιεί ένα ξύλινο ειδώλιο της Παναγίας ως σεξουαλικό παιχνίδι.
Η Μπενεντέτα υπήρχε στην πραγματικότητα και αυτά τα γεγονότα – ή τουλάχιστον μια εκδοχή τους – έλαβαν χώρα στην πραγματικότητα.
Ο Βερχόφεν βάσισε την ταινία του στο βιβλίο «Immodest Acts: The Life Of A Lesbian Nun In Renaissance Italy», που δημοσιεύτηκε από την Αμερικανίδα ιστορικό και καθηγήτρια καθηγήτρια Τζούντιθ Σ. Μπράουν το 1986.
Η ιστορία της Μπενεντέτα είχε αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στην Ιταλία και μεταδόθηκε μέσω γενεών, αλλά η Μπράουν έδωσε στην ιστορία ακαδημαϊκή αξιοπιστία ανακαλύπτοντας νέα έγγραφα στα κρατικά αρχεία της Φλωρεντίας, τα οποία επιβεβαίωσαν την αυθεντικότητα της ιστορίας.
Ποια ήταν η πραγματική Μπενεντέτα
Γεννημένη το 1591, η Μπενεντέτα Καρλίνι μεγάλωσε σε μια αξιοσέβαστη μεσοαστική ιταλική οικογένεια που την εκπαίδευσε -σπάνιο για την εποχή- και έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στη θρησκευτική της ανατροφή.
Μέχρι την ηλικία των πέντε, ήξερε από καρδιάς τη λιτανεία των αγίων και άλλες προσευχές. Σε ηλικία έξι ετών, η Μπενεντέτα έμαθε να διαβάζει και ήξερε ακόμη και λίγα Λατινικά.
Μια μέρα, όταν η Μπενεντέτα ήταν ακόμα νεαρή κοπέλα, ένας μαύρος σκύλος προσπάθησε να την τραβήξει με τη βία, αλλά τρόμαξε από τις κραυγές της. Όταν όμως εμφανίστηκε η μητέρα της, ο σκύλος είχε εξαφανιστεί. Η οικογένεια αποφάσισε ότι στην πραγματικότητα ήταν ο διάβολος μεταμφιεσμένος σε ζώο.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι μπορούσε να επικοινωνήσει με ένα αηδόνι, σύμβολο της σαρκικής αγάπης.
Η Μπενεντέτα μπήκε στο Μοναστήρι της Μητέρας του Θεού στην Πέσκια της Τοσκάνης, σε ηλικία εννέα ετών. Την εποχή εκείνη στην Ιταλία της Αναγέννησης, οι οικογένειες της μεσαίας τάξης συχνά «αγόραζαν» στις κόρες τους μια θέση σε ένα μοναστήρι, επειδή ήταν το ένα τέταρτο του κόστους μιας προίκας γάμου και πρόσφερε σεβασμό.
Λίγο μετά την άφιξή της στο μοναστήρι, η Μπενεντέτα παραλίγο να καταπλακωθεί από ένα άγαλμα της Παναγίας ενώ προσευχόταν. Σκέφτηκε ότι αυτό ήταν θαύμα και έδειξε ότι το άγαλμα ήθελε να τη φιλήσει. Η νεαρή δόκιμη το έλαβε αυτό ως σημάδι της δύναμης του Θεού.
Ωστόσο, τα πρώτα της χρόνια στο μοναστήρι ήταν κατά τα άλλα αδιάφορα. Μόνο στην ηλικία των 23 ετών ανέφερε για πρώτη φορά τα υπερφυσικά οράματα. Ανέφερε «οράματα» που της ήρθαν, συμπεριλαμβανομένου ενός, στο οποίο ο Ιησούς ζήτησε να την πάρει για γυναίκα του.
Άλλα οράματα ήταν πιο γραφικά και σεξουαλικά. Θα ‘μιλούσε’ με τις φωνές των αγγέλων και υποβαλλόταν σε μια εικονική τελετή γάμου στο μοναστήρι όπου μόνο αυτή μπορούσε να ‘δει’ τον Ιησού, τον νέο της σύζυγο.
Μερικά από τα οράματά της εμφανίστηκαν μπροστά σε μάρτυρες που παρατήρησαν ότι είχε περάσει σε κατάσταση έκστασης, στην οποία φαινόταν να βρίσκεται σε αλλοιωμένη κατάσταση συνείδησης. Ωστόσο, άλλοι ήταν λιγότερο πεπεισμένοι από την Μπενεντέτα και φοβήθηκαν ότι θα μπορούσε να είναι απατεώνισσα.
Έγινε γνωστή με τους ανθρώπους να συρρέουν για να τη δουν και κάποτε έδειξε στίγματα στα χέρια της –αιμορραγικές πληγές παρόμοιες με αυτές που λέει η Βίβλος που υπέστη ο Χριστός κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης. Σε ηλικία 30 ετών έγινε ηγουμένη του μοναστηριού.
Οι άλλες μοναχές ανησυχούσαν τόσο πολύ με τους ολοένα και πιο ανησυχητικούς ισχυρισμούς της που ανέφεραν τις ενέργειές της στο παπικό συμβούλιο της Ρώμης και έλαβαν εντολή να περιορίσουν την αδελφή Μπενεντέτα στο δωμάτιό της.
Ανατέθηκε σε μια νεαρή δόκιμη μοναχή, την αδελφή Μπαρτολομέα Κριβέλι, να την προσέχει. Ωστόσο, οι δυο τους ξεκίνησαν μια λεσβιακή σχέση, με την Μπενεντέτα να ισχυρίζεται ότι κυριευόταν από έναν αρσενικό δαίμονα και έτσι δεν ήταν αμαρτία.
Η Μπενεντέτα υποβλήθηκε σε δύο έρευνες. Η πρώτη διαπίστωσε ότι ήταν πραγματικά ευλογημένη, αλλά η δεύτερη ανακάλυψε πολλές ασυνέπειες στις ιστορίες της και υποστηρίχθηκε από μαρτυρίες από άλλες καλόγριες.
Οι καλόγριες είπαν πώς είδαν την Μπενεντέτα να προκαλεί τα προφανή στίγματα στον εαυτό της και κατέθεσαν ότι την είχαν δει να τρώει κρέας και τυρί, παρόλο που αυτά τα τρόφιμα προφανώς απαγορεύονταν από τον Χριστό στα οράματά της.
Μια άλλη καλόγρια την είχε δει να βάζει το αίμα της σε ένα άγαλμα του Χριστού, το οποίο τότε η Μπενεντέτα ισχυρίστηκε ότι άρχισε να αιμορραγεί προς τιμήν της αγιότητάς της.
Η πιο συγκλονιστική μαρτυρία προήλθε από την Μπαρτολομέα, η οποία περιέγραψε λεπτομερώς τη σεξουαλική τους σχέση.
Όπως σημείωσαν οι ερευνητές: «Αυτή η αδερφή Μπενεντέτα, στη συνέχεια, για δύο συνεχόμενα χρόνια, τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, το βράδυ αφού γδυνόταν και πήγαινε για ύπνο περίμενε να γδυθεί η σύντροφός της και προσποιούμενη ότι τη χρειαζόταν, την καλούσε.
«Όταν ερχόταν η Μπαρτολομέα, η Μπενεντέτα την έπιανε από το μπράτσο και την πετούσε με το ζόρι στο κρεβάτι. Αγκαλιάζοντάς την, την έβαζε κάτω από τον εαυτό της και τη φιλούσε σαν άντρας, και της έλεγε λόγια αγάπης. […] Και έτσι με το ζόρι την κρατούσε άλλοτε μία, άλλοτε δύο και άλλοτε τρεις ώρες».
«Και η Μπενεντέτα της έλεγε ότι ούτε αυτή ούτε η Μπενεντέτα αμάρτησαν επειδή ήταν ο Άγγελος Σπλεντιτέλο και όχι αυτή που έκανε αυτά τα πράγματα. Και μιλούσε πάντα με τη φωνή που μιλούσε πάντα ο Σπλεντιτέλο μέσω της Μπενεντέτα».
Μπενεντέτα: Η ταινία
Στα τέλη του 17ου αιώνα, με την πανούκλα να θερίζει τη χώρα, η Μπενεντέτα Καρλίνι μπαίνει στο μοναστήρι της Πέσκια, στην Τοσκάνη. Ικανή από νεαρή ηλικία να κάνει θαύματα, βλέπει την επίδραση που έχει στη ζωή της κοινότητας να εξελίσσεται άμεσα και συγκλονιστικά. Όταν ως Ηγουμένη πια παίρνει στο μοναστήρι της μια νεαρή γυναίκα για να τη σώσει από την κακοποιητική της οικογένεια, οι δυο τους θα συνάψουν μια παθιασμένη ερωτική σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η ταινία του Βερχόφεν, ζωγραφίζει ένα πιο διφορούμενο πορτρέτο της Μπενεντέτα και του τι συνέβη στο μοναστήρι. Δείχνει μια 18χρονη Μπενεντέτα να βιώνει ερωτικά οράματα ενός γυμνού Ιησού, ο οποίος της δίνει οδηγίες να βγάλει τα ρούχα της.
Αυτή η φαινομενική εγγύτητα με τον Θεό, καθώς και τα στίγματα της, την εξυψώνει πάνω από τις μοναχές και οδηγεί στην εκδίωξη της Ηγουμένης του μοναστηριού (Σαρλότ Ράμπλινγκ).
Από τη στιγμή που η Μπενεντέτα και η Μπαρτολομέα συναντιούνται στο μοναστήρι, η σεξουαλική έλξη είναι ξεκάθαρη. Σε αντίθεση με την πραγματική ζωή, είναι η Μπαρτολομέα που αναζητά τη σχέση.
«Είναι, φυσικά, πολύ χαρούμενη όταν η Μπενεντέτα αποκτά ολοένα και περισσότερη δύναμη, ακόμα κι αν δεν πιστεύει πραγματικά [τα οράματά της]», είπε η Πατακιά στους New York Times.
«Αλλά δεν τη νοιάζει, γιατί αυτό που θέλει μπορεί να το πετύχει μέσω της δύναμης της Μπενεντέτα, γιατί μπορούν να έχουν ένα δικό τους δωμάτιο και μπορούν να εξερευνήσουν και να βιώσουν ό,τι θέλουν. Και οι δύο θέλουν τη δύναμη να κάνουν ό,τι θέλουν, και νομίζω ότι αυτό είναι επίσης το κοινό τους σημείο, αλλά ίσως είναι πιο ξεκάθαρο για την Μπαρτολομέα».
Ενώ ορισμένοι πιστεύουν τα οράματα της Μπενεντέτα, άλλοι, συμπεριλαμβανομένου του χαρακτήρα της Ράμπλινγκ και του παπικού εξάρχου (Λάμπερτ Γουίλσον), αμφισβητούν τα κίνητρά της. Οι υποψίες τους οδηγούν σε μια δίκη που ολοκληρώνεται με την απώλεια της θέσης της Μπενεντέτα.
Ανάλογη μοίρα είχε και η πραγματική Μπενεντέτα. Οι παπικές αρχές αποφάσισαν ότι οι αποκαλύψεις της ήταν έργο του Διαβόλου και όχι του Θεού: «μια διαβολική εμμονή». Της αφαίρεσαν το βαθμό και ήταν στη «φυλακή» του μοναστηριού για τα υπόλοιπα 35 χρόνια της ζωής της μέχρι που πέθανε το 1661.
