Η χτεσινή συζήτηση στη Βουλή για την κύρωση των Συμφωνιών Ελλάδας-Αιγύπτου και Ελλάδας-Ιταλίας περιέλαβε, όπως είναι φυσικό άλλωστε, όλη την ατζέντα των ελληνοτουρκικών.
Ο διάλογος των πολιτικών αρχηγών παρά τις διαφωνίες, τις αιχμές και κόντρες (εκ των ων ουκ άνευ μιας δημοκρατίας), δεν ξεπέρασε τα όρια. Μάλλον ήταν η πιο ήπια κοινοβουλευτική συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών των τελευταίων μηνών. Σίγουρα ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αφού όλες οι ομιλίες ήταν επί της ουσίας και καταδείκνυαν με αρκετή σαφήνεια (τουλάχιστον όση σαφήνεια μπορεί να υπάρξει στο επίπεδο της πολιτικής κορυφής) τη σκέψη των αρχηγών για τη πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Τα σημεία συμφωνίας
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έχουν σημαντικές διαφωνίες για τη συνολική στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής, τη στάση που πρέπει να υιοθετηθεί απέναντι στις έρευνες του Oruc Reis, την ιδιαίτερη διαπραγματευτική τακτική απέναντι στην Αίγυπτο, καθώς και το ζήτημα της διγλωσσίας και της ειλικρίνειας απέναντι στο λαό.
Ωστόσο η κοινοβουλευτική συζήτηση κατέγραψε 7 σημεία συμφωνίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα. Συγκεκριμένα τα σημεία αυτά είναι:
- Η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία η οποία προβλέπει μικρότερη επήρεια για την ΑΟΖ των μικρών νησιών.
- Η μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, προκειμένου να υπάρξει σφήνα στο τουρκολιβυκό σύμφωνο -εδώ όμως ο Αλέξης Τσίπρας έχει εκφράσει τη διαφωνία του για τη μικρότερη επήρεια που δόθηκε στην Κρήτη, καθώς και τον οριοθέτηση στα δυτικά του 28ου μεσημβρινού.
- Η ανάγκη επανέναρξης των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
- Η μη επανέναρξη των διερευνητικών επαφών υπό καθεστώς στρατιωτικής απειλής.
- Η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εάν ο ελληνοτουρκικός διάλογος δεν ευοδωθεί.
- Η προώθηση στην ΕΕ του ζητήματος των κυρώσεων προς την Τουρκία, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στον Ερντογάν.
- Η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο μέχρι το ακρωτήριο Ταίναρο.
Τα 7 σημεία συμφωνίας δείχνουν ότι παρά το τοξικό πολιτικό κλίμα των ημερών, τα δύο κόμματα εξουσίας διατηρούν πεδία σύγκλισης στην εξωτερική πολιτική. Ωστόσο, θα ήταν λάθος να γίνει λόγος για υιοθέτηση κοινής στρατηγικής, δεδομένων των υπαρκτών διαφωνιών τους.
Η ονομαστική ψηφοφορία
Αν κάτι ενόχλησε ιδιαίτερα το κυβερνητικό στρατόπεδο χτες ήταν το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για ονοματική ψηφοφορία στη συμφωνία με την Αίγυπτο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε σχετικά:
«Καταλαβαίνω, κύριε Τσίπρα, ότι έχετε ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία. Θα είναι η πρώτη φορά σε αυτήν την αίθουσα που γίνεται αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας για να ψηφίσετε, τελικά, «παρών» και να μην εκφράσετε μια καθαρή θέση σε ένα τέτοιο κρίσιμο ζήτημα. Και αυτό, μάλιστα, να γίνει με δική σας πρωτοβουλία και με δική σας υπαιτιότητα.
Θέλω να σας ζητήσω να επαναξιολογήσετε το αίτημά σας αυτό. Για έναν πρακτικό λόγο: Διότι ο Υπουργός Εξωτερικών πρέπει να πάει αύριο στη Σύνοδο Υπουργών με ψηφισμένη τη συμφωνία και όχι για τακτικούς λόγους να καθυστερούμε για να λύσετε εσείς τις δικές σας εσωκομματικές αντιρρήσεις τις οποίες μπορεί να έχετε.»
Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε:
«Θα αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, κύριε Μητσοτάκη. Οι τριακόσιοι Βουλευτές έχουν ευθύνη στις κρίσιμες στιγμές και οι κρίσιμες για τη χώρα συμφωνίες πρέπει να κυρώνονται όχι με την ψήφο μόνο των κομμάτων, αλλά με την ψήφο και του τελευταίου Βουλευτή, που πρέπει να έρθει στο Κοινοβούλιο να αναλάβει τις ευθύνες του.»
Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να είναι είτε να καταγραφούν ηχηρές απουσίες στην ψηφοφορία είτε να αναγκαστούν να υπερψηφίσουν τη συμφωνία βουλευτές που είχαν στο παρελθόν εκφράσει άλλες απόψεις για τη μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ.
cnn.gr
