Μαρτυρία: Πώς είναι να περιμένεις την πυρηνική φρίκη σε 38 λεπτά

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο πρακτορείο ειδήσεων pressenza.

Σάββατο πρωί. Έχεις την πολυτέλεια να καθίσεις στο κρεβάτι για λίγα λεπτά ακόμα, ή και όχι. Το διήμερο μπορεί να είναι συναρπαστικό, θα δεις φίλους, θα έχεις λίγο περισσότερο χρόνο με τα παιδιά σου, θα διαβάσεις εκείνο το βιβλίο που αγόρασες χτες, θα πας μια βόλτα στην εξοχή ή απλά θα μείνεις σπίτι βλέποντας αγαπημένες ταινίες. Σε κάθε περίπτωση, η ζωή συνεχίζεται.

Κανένας άνθρωπος δεν πιστεύει ότι από τις 08:07 π.μ. και για 38 ολόκληρα λεπτά, ακαριαία, θα σκέφτεται μόνο ότι ήρθε το τέλος για όλους και για όλα. 38 λεπτά, για να μιλήσεις αν προλαβαίνεις, με όσες και όσους αγαπάς. 38 λεπτά, για να ευχαριστήσεις το μέσα σου, για όλη την ζωή που έζησες μέχρι τώρα. Για να αναρωτηθείς «γιατί;», για να λυπηθείς, να θυμώσεις, να μετανιώσεις, να συγχωρέσεις, να συγχωρεθείς και να συμφιλιωθείς. Η ζωή σου όλη, σε 38 λεπτά.

Το 2017 οι σχέσεις της Βόρειας Κορέας με όλο τον υπόλοιπο Κόσμο, και ιδιαιτέρως με τις ΗΠΑ, ήταν σε τεντωμένο σχοινί, εξαιτίας της εξέλιξης του πυρηνικού της προγράμματος. Διατυμπάνιζε ότι ανέπτυσσε έναν βαλλιστικό πύραυλο που θα μπορούσε να χτυπήσει, ανάμεσα σε άλλους στόχους, και το νησί της Χαβάη. Ως αποτέλεσμα, για λόγους ετοιμότητας, οι σειρήνες στο νησί αυτό, ήχησαν ξανά τον Δεκέμβριο του 2017, μετά από πάνω από 30 χρόνια σιγής.

Το πρωί του Σαββάτου 13 Ιανουαρίου 2018, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του νησιού της Χαβάη, έλαβαν στα κινητά τους, το παρακάτω μήνυμα:
ΑΠΕΙΛΗ ΒΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΥΡΑΥΛΟΥ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΧΑΒΑΗ. ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΚΗΣΗ.

Μετά τα πρώτα λεπτά εύλογης απορίας όλων για το αν πρόκειται για ακόμα μια άσκηση, και χωρίς να έρχεται νέο μήνυμα αλλά αντιθέτως, να εμφανίζονται μηνύματα με οδηγίες σε όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης και αντίστοιχα ηχητικά μηνύματα σε όλα τα ραδιόφωνα, μια και μόνο εικόνα υπήρχε στο μυαλό όλων: ένα «μανιτάρι» πάνω από το νησί… Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες και βίντεο στο διαδίκτυο, από ανθρώπους που προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να αντιδράσουν, να προστατευτούν εάν γίνεται και να αποχαιρετήσουν τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους.

Η ICAN δημοσίευσε με αφορμή αυτό το περιστατικό, την μαρτυρία μιας από τους κατοίκους (Cynthia Lazaroff) που το βίωσαν:

“Θυμάμαι πριν από 4 χρόνια σήμερα, όταν αυτό το μήνυμα φώτισε το κινητό μου και η ζωή μου άλλαξε για πάντα. Ακόμη και με όλα όσα ήξερα για τα πυρηνικά όπλα, ο πυρηνικός πόλεμος ήταν αδιανόητος για μένα μέχρι να περάσω αυτά τα 38 λεπτά. Η στιγμή που έγινε πιο αληθινό για μένα ήταν όταν τηλεφώνησα στην κόρη μου για να την αποχαιρετήσω και να της πω “σε αγαπώ” για αυτό που νόμιζα ότι θα ήταν η τελευταία φορά. Αναρωτιόμουν αν θα άκουγα ποτέ ξανά τη φωνή της, αν αυτή ήταν η αρχή του τέλους της ζωής όπως την ξέρουμε, για όλα και όλους όσους γνωρίζουμε και αγαπάμε σε αυτή τη Γη. Τώρα αυτή η εμπειρία ζει μέσα μου, ως μητέρα, ως άνθρωπος, και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ μέχρι να εξαλείψουμε τα πυρηνικά όπλα.”

Το 1970 τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (ΣΜΔ). Στο πλαίσιο της Συνθήκης, η οποία σήμερα περιλαμβάνει όλα, εκτός από 5, τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, αναγνωρίστηκαν πέντε κράτη ότι κατέχουν πυρηνικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Κίνα (N5), τα οποία συμφώνησαν να επιδιώξουν πυρηνικό αφοπλισμό και όλα τα υπόλοιπα κράτη συμφώνησαν να μην αποκτήσουν πυρηνικά όπλα.

Η 10η Διάσκεψη Αναθεώρησης της ΣΜΔ είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις 4 Ιανουαρίου στη Νέα Υόρκη. Αυτή η τελευταία προσπάθεια για τη σύγκληση της διάσκεψης, δυστυχώς, έχει επίσης ναυαγήσει λόγω της παραλλαγής Όμικρον που μαίνεται σήμερα σε όλο τον κόσμο.

Την παραμονή της διάσκεψης, στις 3 Ιανουαρίου, οι N5 εξέδωσαν μια δήλωση επαναλαμβάνοντας τη δήλωση των Προέδρων Γκορμπατσόφ και Ρήγκαν στις 21 Νοεμβρίου 1985 στη Γενεύη ότι «ένας πυρηνικός πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και δεν πρέπει ποτέ να διεξαχθεί».

Παρά το θετικό της παραδοχής αυτής σήμερα, η πραγματικότητα είναι ότι όλες οι χώρες με πυρηνικά όπλα συνεχίζουν να εκσυγχρονίζουν, να αναβαθμίζουν και σε ορισμένες περιπτώσεις να επεκτείνουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια.

Είναι ανήθικο και αντιανθρωπιστικό να εισάγουμε στην δημόσια σφαίρα ζητήματα «αναβάθμισης» του στρατηγικού ρόλου μιας χώρας, με την αποδοχή φιλοξενίας πυρηνικών όπλων.

Οι μόνοι που αποκομίζουν κέρδη είναι οι εταιρείες που επενδύουν κεφάλαια στην τεχνολογία των πυρηνικών όπλων και της πυρηνικής ενέργειας, καθώς η τεχνολογία για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες χρησιμοποιείται ως «προθάλαμος» για την ανάπτυξη της τεχνολογίας των πυρηνικών όπλων και της εξασφάλισης πρώτων υλών (Πλουτώνιο και Τρίτιο) (βλέπε περιπτώσεις Ισραήλ, Πακιστάν, Ινδίας και Β. Κορέας).

Η διεθνής κοινότητα, όλοι μας, έχουμε πλέον στα χέρια μας την Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων, η οποία στις 22 Ιανουαρίου, θα κλείσει ένα χρόνο ισχύος. Είναι ο δρόμος για να εξαλειφθούν τα πυρηνικά όπλα και να σταματήσει να υπάρχει η απειλή του αφανισμού σχεδόν κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη μας.

Ο Νίκος Στεργίου είναι Πρόεδρος του Ελληνικού τμήματος της οργάνωσης “Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία”.