Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα στην οικουμένη μια χούφτα από φυλές που επιδίδονται σε κανιβαλισμό, η ανθρωποφαγία θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της οικουμένης.
Από διεστραμμένους serial killers μέχρι και απλά περίεργους ανθρώπους, πολλοί δεν είπαν όχι στο ανθρώπινο κρέας και λίγοι από αυτούς μοιράστηκαν μαζί μας τις σκέψεις τους για τη γεύση και την υφή του.
Άνθρωπος τρώει άνθρωπο λοιπόν και διηγείται μετά τις περιπέτειές του…
Άρμιν Μάιβες: Το ανθρώπινο κρέας έχει την ίδια γεύση με το χοιρινό
Ήταν στις 9 Μαρτίου 2001 όταν ο «κανίβαλος του Ρότενμπουργκ» υποδέχτηκε στη μονοκατοικία του στη Γερμανία έναν 41χρονο άνδρα, τον οποίο είχε γνωρίσει μέσω μιας ιστοσελίδας με θέμα τον κανιβαλισμό. Ο τραγικός και επίσης διεστραμμένος επισκέπτης γνώριζε τι επρόκειτο να του συμβεί και είχε συναινέσει να παίξει τον ρόλο του θύματος στον φόνο που επρόκειτο να ακολουθήσει. Ο κανίβαλος είχε φροντίσει εξάλλου να βιντεοσκοπήσει τη διαδικασία: αφού τον πότισε αλκοόλ και υπνωτικά χάπια, τον ευνούχισε ημιαναίσθητο με το μαχαίρι της κουζίνας, τηγάνισε τα γεννητικά του όργανα και τα έφαγαν κατόπιν μαζί (αρχικά προσπάθησαν να τα φάνε ωμά, αλλά τους φάνηκαν «σαν λάστιχο», γι’ αυτό και τα έβαλαν στο τηγάνι με σκόρδο και βούτυρο).
Στη συνέχεια περίμενε κάπου 10 ώρες ώστε να πεθάνει από αιμορραγία το θύμα και μετά το τεμάχισε και φύλαξε τα κομμάτια του στον καταψύκτη. Για τους επόμενους 10 μήνες, θα τρεφόταν με τα 18 κιλά του ανθρώπινου κρέατος (το οποίο είχε κάνει μπριζόλες και κιμά), το οποίο μαρίναρε με αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο και σκόρδο και συνόδευε στο πιάτο με λαχανάκια Βρυξελλών και μια σος από πράσινο πιπέρι. Πώς του φάνηκε η γεύση: εφάμιλλη με του χοιρινού. Λίγο σκληρό, αλλά καλό γενικά, σαν χοιρινό με ελαφρώς πικρή γεύση: «Το ανθρώπινο κρέας έχει ίδια γεύση με το χοιρινό, λίγο πιο πικρή, αλλά πιο πλούσια». Στη φυλακή όπου εκτίει ισόβια κάθειρξη, είναι πλέον σκληροπυρηνικός χορτοφάγος!
Ισέι Σαγκάβα: Το ανθρώπινο κρέας είναι άγευστο
Ένας από τους γνωστότερους κανίβαλους των πρόσφατων χρόνων είναι ο Ιάπωνας Ισέι Σαγκάβα, σπουδαστής το 1981 στο Παρίσι, ο οποίος γνώρισε μια 25χρονη ολλανδή φοιτήτρια. Και τότε, στις 11 Ιουνίου, την κάλεσε στο σπίτι του και τη σκότωσε, περνώντας τις επόμενες δύο μέρες γευόμενος τα μέρη του σώματός της. Στα απομνημονεύματά του, ο μετέπειτα θρύλος της ιαπωνικής κοινωνίας είπε ότι αρχικά έφαγε ωμό το κρέας των οπισθίων της, το οποίο του φάνηκε άγευστο και άοσμο, αν και έλιωνε στο στόμα του σαν να ήταν κονσερβοποιημένος τόνος. Μετά τηγάνισε σάρκα από τον γοφό της, η οποία ήταν και πάλι άγευστη, μέχρι να προσθέσει αλάτι και μουστάρδα τουλάχιστον και να γίνει «αξιοπρεπής στη γεύση». Αφού δοκίμασε κρέας από πολλά μέρη του σώματος της τραγικής κοπέλας, κατέληξε ότι οι μηροί της είχαν την καλύτερη γεύση, χαρακτηρίζοντάς τους «θαυμάσιους».
Ο Σαγκάβα συνελήφθη τρεις μέρες αργότερα, θεωρήθηκε τρελός και κλείστηκε στο άσυλο, ενώ το 1985 απελάθηκε πίσω στην Ιαπωνία, όπου με διάφορα νομικά τερτίπια αλλά και την απροθυμία της Γαλλίας να συνεργαστεί με τις τοπικές αρχές, σύντομα αφέθηκε ελεύθερος! Μετά έγραψε το επίμαχο βιβλίο και έγινε διάσημος, αν και αργότερα δήλωσε πως παραμένει λάτρης του μοσχαρίσιου…
Χόρχε Νεγρομόντε ντα Σιλβέιρα: Το ανθρώπινο κρέας είναι σαν το μοσχαρίσιο
Ήταν Απρίλιος του 2012 όταν ο βραζιλιάνος κανίβαλος, η γυναίκα και η ερωμένη του συνελήφθησαν για τον φόνο μιας άστεγης γυναίκας. Σύντομα ομολόγησαν τον φόνο δύο ακόμα γυναικών, με το τρίο να έχει γευτεί τα τρία πτώματα αλλά και να έχει πουλήσει τμήματα της σάρκας τους. Στην ανακριτική διαδικασία αλλά και τις συνεντεύξεις που έδωσε ο βραζιλιάνος ανθρωποφάγος, παρομοίασε την ανθρώπινη σάρκα με το μοσχαρίσιο κρέας, τόσο στη γεύση όσο και την υφή.
Το διεστραμμένο τρίο μαγείρεψε μάλιστα το κρέας με τρεις τρόπους: σαν μεξικάνικο στιφάδο, σαν βραζιλιάνικο κρέας κατσαρόλας αλλά και με έναν ακόμη ντόπιο τρόπο. Το πλέον αποτρόπαιο ίσως της όλης υπόθεσης ήταν οι παραδοσιακές βραζιλιάνικες κρεατόπιτες που έφτιαχναν με την ανθρώπινη σάρκα και τις πήγαιναν πεσκέσι στους γείτονες, αποσπώντας συχνά-πυκνά και χρήματα για τη λιχουδιά. Όταν έφαγε μάλιστα 23 χρόνια στη φυλακή, είπε ότι αυτό ήταν καλό για την κοινωνία, γιατί αν παρέμενε ελεύθερος δεν θα μπορούσε να μείνει για καιρό μακριά από το ανθρώπινο κρέας…
Γουίλιαμ Σίμπρουκ: Δεν μπορείς σαν το ξεχωρίσεις από το μοσχαρίσιο
Ο Σίμπρουκ ήταν γνωστός δημοσιογράφος των «New York Times», αν και έμεινε γνωστότερος για τους παράξενους ταξιδιωτικούς οδηγούς του, όπως το «Οι τρόποι της Ζούγκλας» (1931). Εκεί διηγείται τις περιπέτειές του στη Δυτική Αφρική, όπου συνάντησε μια φυλή ανθρωποφάγων που επιδίδονταν σε τελετουργικό κανιβαλισμό νεκρών μελών της κοινότητάς τους. Περίεργος για τη γεύση που έχει η ανθρώπινη σάρκα, αποφάσισε να δοκιμάσει.
Αργότερα φαίνεται να δοκίμασε και δεύτερη φορά και τώρα μάλιστα στη Γαλλία, όταν έπεισε εκπαιδευόμενο νοσηλευτή να του φέρει τμήματα σάρκας προσφάτως νεκρών ασθενών. Ασχέτως πώς κατέληξε το ανθρώπινο κρέας στα χέρια του, ο ταξιδευτής φαίνεται ότι ήταν γνήσιος κανίβαλος, αφήνοντας εκτεταμένες περιγραφές: «Ήταν σαν καλό και ώριμο μοσχαρίσιο, όχι γάλακτος, όχι όμως και βοδινό. Έμοιαζε πολύ με αυτό, αν και ήταν κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι είχα δοκιμάσει μέχρι τότε»…
Τζέφρι Ντάμερ: Είναι σαν μοσχαρίσιο ψαρονέφρι
Ο διαβόητος «κανίβαλος του Μιλγουόκι» στέρησε τη ζωή σε 17 νεαρούς άντρες μεταξύ 1978-1991 και όταν συνελήφθη ομολόγησε στο FBI τα καθέκαστα. Συνήθιζε λοιπόν να τεμαχίζει τα θύματά του και να κρατά μηρούς και δικέφαλους στην κατάψυξη, αλλά και πολλά εσωτερικά όργανα, τα οποία έκοβε κατόπιν σε μπουκίτσες βάζοντάς τες στον φούρνο.
Ο Ντάμερ ισχυριζόταν ότι η ανθρώπινη σάρκα είναι σαν τρυφερό μοσχαρίσιο φιλέτο και δεν έκρυψε μάλιστα τη δίψα του για αυτή χαρακτηρίζοντάς τη «βασιλιά του κρέατος». Ο κανίβαλος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη το 1992, αν και δολοφονήθηκε μέσα στη φυλακή δύο χρόνια αργότερα…
Τομπάιας Σνέεμπαουμ: Μοιάζει με χοιρινό
Ο ανατρεπτικός αμερικανός καλλιτέχνης κέρδισε υποτροφία για σπουδές στο Περού το 1955, όπου και άκουσε για μια άγρια φυλή που ζούσε στη ζούγκλα. Τα μέλη της τον καλωσόρισαν στην επικράτειά τους και σύντομα ο Τομπάιας αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί, απορρίπτοντας τον δυτικό τρόπο ζωής. Η ελπίδα για μια νέα ζωή έδωσε όμως σύντομα τη θέση της στον τρόμο, όταν ο καλλιτέχνης είδε τη φυλή να επιτίθεται στους γείτονές της, να σκοτώνει έξι από αυτούς και μετά τη σφαγή να ψήνει στη φωτιά κομμάτια από τα πτώματα και να τα γεύεται. Δεν θα μπορούσε φυσικά να πει όχι στο κρέας που του προσφέρθηκε, αν και ήταν τέτοιος ο αποτροπιασμός του που εγκατέλειψε νύχτα την περουβιανή ζούγκλα επιστρέφοντας και πάλι στον πολιτισμό.
Στα απομνημονεύματά του ισχυρίστηκε ότι ήταν τόσο σοκαρισμένος που δεν θυμόταν τη γεύση της ανθρώπινης σάρκας και δεν ήθελε να μείνει φυσικά στην Ιστορία ως κανίβαλος, γι’ αυτό και στις περιγραφές του υπήρξε φειδωλός. Παρά ταύτα, έκανε λόγο για το ανθρώπινο κρέας που μοιάζει πολύ με χοιρινό, προσθέτοντας παρακάτω: «Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι προτιμώ το κρέας καλοψημένο και αυτό δεν ήταν»…
