Στόχος της εκπαίδευσης και οριοθέτησης στη χρήση των πολυμέσων είναι να μπορέσει ένα παιδί, όταν φτάσει στην εφηβεία, να έχει την ικανότητα να αυτορυθμίζεται.
Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από την τάση για ανεξαρτησία, αντιδραστικότητα και πειραματισμό. Ο ρόλος των γονέων δυσκολεύει ακόμα περισσότερο, η υπομονή και η ανησυχία τους δοκιμάζεται και η ανάγκη για κατανόηση, σταθερότητα και διαφοροποίηση του ρόλου τους σε σχέση με το παρελθόν γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.
Η αναγνώριση από τους γονείς της επιθυμίας για διασκέδαση μέσα από τα πολυμέσα, για εκτόνωση και για επικοινωνία με συνομηλίκους είναι ένα κρίσιμο στοιχείο που βοηθά την προσπάθειά τους για οριοθέτηση. Αυτή έχει νόημα να γίνεται μέσα από συζήτηση και χρόνο που θα αφιερώσουν για να ακούσουν τον έφηβο και για συμβιβασμούς και συμφωνίες μαζί του.
Ποιοι έφηβοι δεν μπορούν να ελέγξουν τη χρήση τους;
Οι συμφωνίες πρέπει να είναι το κύριο μέσο της οριοθέτησης, ειδικά στην εφηβεία, δεδομένης της αντίδρασης που οι έφηβοι προβάλλουν απέναντι στην αυθεντία και την εξουσία. Το ζήτημα του κινητού τηλεφώνου, που πλέον αντικαθιστά και εμπεριέχει όλες τις χρήσεις που προσφέρουν οι σύγχρονες τεχνολογίες, την οργάνωση της επικοινωνίας, της μάθησης και της διασκέδασης, είναι φλέγον και δημιουργεί πολλές συγκρούσεις μεταξύ γονιών και εφήβων.
Ακριβώς επειδή το κινητό τηλέφωνο έχει γίνει πλέον το πιο απαραίτητο και κοντινό αντικείμενο για τον σύγχρονο άνθρωπο, οι γονείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα συνειδητοποιημένοι για το πότε θα επιτρέψουν σε ένα παιδί να αποκτήσει το πρώτο του κινητό και για το γεγονός ότι πλέον δεν θα μπορούν να ελέγξουν την χρήση ή κατάχρησή του.
Τι συμβαίνει αν κάνει κατάχρηση των πολυμέσων;
Εάν η οριοθέτηση είναι ένα βασικό στοιχείο της διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού, η κατανόηση της γενικότερης ψυχικής λειτουργίας του, των ταλέντων και των δυσκολιών του, καθώς και η σχέση και επικοινωνία με ένα παιδί είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει έναν γονιό να εφαρμόσει όρια και κανόνες με κατάλληλο τρόπο.
Είναι σημαντικό λοιπόν, να γνωρίζουμε ότι η προσπάθεια για οριοθέτηση, από μόνη της, δεν αρκεί. Όταν η ενασχόληση με τα πολυμέσα και τις οθόνες γίνεται υπερβολική και στερεί από το παιδί/έφηβο τον χρόνο για φυσικό παιχνίδι, για επικοινωνία με τους άλλους και για μάθηση, οι γονείς, προκειμένου να βοηθήσουν οφείλουν να διερευνήσουν και να δώσουν σημασία στις γενικότερες συνθήκες ζωής και τις δυσκολίες του παιδιού τους.
- της ευκολίας με την οποία ένα παιδί μπορεί να ησυχάσει μπροστά σε μια οθόνη. Οι γονείς πολλές φορές επιτρέπουν την πρόσβαση σε ηλεκτρονικές συσκευές για να ησυχάσει το παιδί και οι ίδιοι, χτίζοντας όμως έτσι συνήθειες που δύσκολα ανατρέπονται.
- της δυσκολίας του παιδιού να παίξει με τρόπο ενεργητικό, να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του και να σχετιστεί με τους άλλους. Παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τους άλλους επειδή είναι πολύ παρορμητικά ή πολύ συνεσταλμένα, επειδή είναι θύματα απομόνωσης ή εκφοβισμού, βρίσκουν στην οθόνη μια διέξοδο στην ανία ή την αναστάτωσή τους.
Ο ενεργός ρόλος του γονιού
Να απαγορεύσουμε απλώς σε ένα παιδί ή έφηβο την χρήση μιας συσκευής, όταν αυτή του δίνει μια σημαντική, συχνά τη μόνη, διέξοδο και εκτόνωση στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στις σχέσεις του με τους άλλους ή σε ενδοψυχικό επίπεδο, μπορεί να προκαλέσει μεγάλες συγκρούσεις που καταστρέφουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης και φροντίδας με τον γονιό ή να αφήσει ένα παιδί χωρίς εναλλακτικές.
Μόνο μέσα από το ενδιαφέρον και την προσπάθεια των γονιών να κατανοήσουν, να αποδεχτούν και να διερευνήσουν μαζί με το παιδί τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, η οριοθέτηση να γίνει ανεκτή και οι γονείς να μην βιώνονται απλώς ως αυτοί που καταπιέζουν, τιμωρούν και δεν καταλαβαίνουν, αλλά και ως αυτοί που προστατεύουν, οργανώνουν, διευκολύνουν και νοιάζονται.
