Έκπαλαι αβρή προς την Τουρκία η Δύση. Όχι επειδή συντελεί στον φρενήρη εξοπλισμό της, αλλά γιατί αποφεύγει τις στιβαρές αντιδράσεις ακόμη και όταν η γείτων αυθαδιάζει, εκτρέπεται και απειλεί.
Όταν τα αυτονόητα σκοπίμως τα παρακάμπτουμε, μοιραία η συζήτηση για τον φρενήρη εξοπλισμό της Τουρκίας και την στάση της Δύσης, εξελίσσεται σε ρεσιτάλ στρουθοκαμηλισμού και υποκρισίας.
Αυτονόητο το δικαίωμα της γείτονος-και κάθε χώρας- να εξοπλίζεται. Αυτονόητο επίσης το συμφέρον των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ να πουλάνε όπλα στην Τουρκία. Το ερώτημα είναι τι τα κάνει αυτά τα όπλα, πού τα στρέφει και πώς τα χρησιμοποιεί; Ως αμυντική ασπίδα ή ως προτεταμένο απειλητικό δόρυ ακόμη και εναντίον συμμάχων στο ΝΑΤΟ;
Επομένως το ειδικό βάρος της ευθύνης να συνετίσει την Τουρκία και να την προειδοποιήσει ότι δεν ανεχθεί προκλήσεις και απειλές εναντίον της Ελλάδος βαρύνει αποκλειστικά την πολύφημη Δύση. Τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Το έπραξαν; Το πράττουν;
Δυστυχώς, όχι. Αντί για στιβαρές αντιδράσεις, έχουμε ανούσιες γενικότητες, φροντισμένες ρητορείες ηγετών, ημετέρων και ξένων, ανέξοδες κολακείες, γελοίες μιντιακές θριαμβολογίες και ανούσιες κομματικές αντιμαχίες περί Τουρκίας, εξοπλισμών και Δύσης.
Για του λόγου το αληθές, ας θυμηθούμε σημαντικές επιλογές, κυνικές αποσιωπήσεις και δείγματα κραυγαλέας συμπεριφοράς από τους Συμμάχους, αρχίζοντας από την υπόθεση των F 35.
Περί αρχών, αξιών και ηθικής
Πώς είπατε; Ο Αττίλας και η κατοχή της μισής Κύπρου; Οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά και οι ποικίλες προκλήσεις της Τουρκίας; Η ωμή απειλή του casus belli; Τίποτε από αυτά δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει την ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα για τα F 35.
Τίποτε. Προς δόξαν… αρχών, αξιών και ηθικής που δήθεν καθ-ορίζουν τη στάση της «μεγάλης δημοκρατικής χώρας» και συμμάχου της πατρίδος μας, η οποία περηφανεύεται για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Μόνο «κάτι» άλλο, έκτακτο και προκλητικό πάγωσε την υπόθεση των F 35: η αγορά των S 400.
Αν δεν αγόραζε τους πυραύλους ο Ερντογάν και δεν διατηρούσε ανοιχτό τον δίαυλο με την Ρωσία κάνοντας επίδειξη αυτονομίας και τσαμπουκά-η λέξη οίηση δεν αποδίδει πλήρως την ιδέα που έχει ο Ερντογάν για τη χώρα του-, αν δεν υπήρχε λοιπόν η σοβαρή ρωγμή με τους S 400, οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία θα βρίσκονταν στο ψηλότερο δυνατό σημείο. Τα υπόλοιπα-Κυπριακό, προκλήσεις, απειλές- μπορούν να περιμένουν σκονισμένα στη γωνία τους…
ΕΕ και ΝΑΤΟ…
Μα μήπως οι άλλες προκλήσεις της Τουρκίας εμπόδισαν τους εταίρους μας στην ΕΕ να την εφοδιάζουν αφειδώς με σύγχρονα όπλα; Όχι, βέβαια: Όταν βομβαρδίζονταν ανηλεώς οι Κούρδοι και η Άγκυρα έπαιζε παιχνίδια με τον ISIS ανοιχτά και ασύστολα, η Γερμανία παρέδιδε στην Τουρκία τάνκς και πολεμικό υλικό.
Και αργότερα, παρά τις προκλήσεις στο Ανατολική Μεσόγειο και τις μόνιμες επισημάνσεις, υπομνήσεις και καταγγελίες της χώρας μας για την εν γένει συμπεριφορά της γείτονος, η…σοσιαλιστική Ισπανία του Σάντσεθ και των Ποδέμος, καθώς και η Ιταλία, έδιναν τα χέρια για ποικίλες αγορές όπλων και συμπαραγωγές με την Τουρκία.
Όσο για το ΝΑΤΟ, που αλληθωρίζει διαρκώς προς την Τουρκία, όχι μόνο δεν έχει εκφράσει έστω διπλωματικά την δυσάρεσκειά του για τις παντοειδείς προκλήσεις της Άγκυρας, αλλά την επαινεί κιόλας! Το έπραξε ο ανεκδιήγητος Στόλτενμπεργκ, τον Δεκέμβριο του 2020: απένειμε τα εύσημα στην Τουρκία για την αντιμετώπιση του ISIS!!!
Αποθέωση της μονόφθαλμης αυτής πολιτικής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ ήταν η αποφυγή καταδίκης της Τουρκίας, όταν ο Ερντογάν αρνήθηκε να μετάσχει η χώρα του στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Το ίδιο τώρα με τις αιτήσεις Σουηδίας και Φινλανδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Παρά το γελοίο επιχείρημα περί υπόθαλψης τρομοκρατών, Σύμμαχοι και Εταίροι κάνουν τεμενάδες στην αυλή το Ερντογάν μπας και τον πείσουν να μη θέσει βέτο στην ένταξη των δύο χωρών.
Πάλι… τρέμει ο Ερντογάν
Αλήθεια, πώς αντέδρασαν ΗΠΑ και ΕΕ μετά την επίθεση του Προέδρου της Τουρκίας εναντίον του Έλληνα πρωθυπουργού; Μήπως επεσήμαναν το απαράδεκτο του πράγματος και τον έβαλαν στη θέση του;
Όχι, βέβαια. Εκκλήσεις και προτροπές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς τις δυο χώρες για αποφυγή της έντασης, λες και ευθύνονται αμοιβαίως για την όξυνση, και…ευγενικές υποδείξεις από την Κομισιόν προς την Τουρκία να κάνει βήματα αποκλιμάκωσης.
Το αστείο είναι ότι η Κομισιόν στην πρώτη δήλωση της εκπροσώπου της δεν περιείχε καμία αιχμή εναντίον του Ερντογάν. Ίσες αποστάσεις και ευχολόγια. Αργότερα, προφανώς κατόπιν αντιδράσεων για την γελοία δήλωση, η εκπρόσωπος ανέβασε κάπως τους τόνους.
Θεώρησε, δε, σκόπιμο να υπενθυμίσει εισαγωγικώς ότι ο Μητσοτάκης «είναι ο αρχηγός μιας κυβέρνησης κράτους-μέλους της ΕΕ, τον οποίο αναγνωρίζει όλος ο κόσμος»! Ακατανόητη υπόμνηση-μάλλον αντίβαρο στην έλλειψη αυστηρής κριτικής προς τον Ερντογάν. Πάντως η υπόμνηση αυτή έδωσε την ευκαιρία για πανηγυρισμούς(!) σε συμπολιτευόμενα μίντια.
Έτσι για την ιστορία παραθέτουμε κατά σειράν τις δύο δηλώσεις της εκπροσώπου της Κομισιόν και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ιδού η πρώτη: «Σε γενικές γραμμές προωθούμε και ενθαρρύνουμε την καλή συνεργασία μεταξύ ηγετών, ειδικότερα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, και ελπίζουμε ότι το θετικό κλίμα θα επανέλθει και θα αντικατοπτριστεί σε δηλώσεις και δράσεις στην περιοχή».
Η δεύτερη: «O Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ο αρχηγός μιας κυβέρνησης κράτους-μέλους της ΕΕ, τον οποίο αναγνωρίζει όλος ο κόσμος. Όπως έχει επισημάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε πολλές περιπτώσεις, η ΕΕ αναμένει από την Τουρκία να δεσμευτεί με εποικοδομητικό τρόπο με την ΕΕ και τα κράτη-μέλη της και να κάνει βήματα αποκλιμάκωσης. Ο σεβασμός μεταξύ γειτονικών χωρών και η προώθηση σχέσεων καλής γειτονίας αποτελούν τη βάση για εποικοδομητική συνεργασία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Η δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένων Ελλάδας και Τουρκίας να εργάζονται από κοινού για την διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή, να επιλύουν τις διάφορες τους με διπλωματικό τρόπο και να αποφεύγουν την ρητορική που αυξάνει περαιτέρω την ένταση».
…Επιμύθιον: η Τουρκία είτε πάρει τελικώς τα F 16 είτε όχι, θα συνεχίσει ασύστολη να προκαλεί και να μας απειλεί. Οι Σύμμαχοι θα συνεχίσουν τα «ήξεις αφήξεις» και τα ευχολόγια. Και εμείς ως χώρα θα μετέχουμε συνειδητά στο ονειδιστικό πανηγύρι της υποκρισίας και του στρουθοκαμηλισμού…
ΥΓ: Πηχυαίοι, πανηγυρικοί τίτλοι σε συμπολιτευόμενα μίντια για την αναφορά εκπροσώπου της Κομισιόν ότι τον Μητσοτάκη τον αναγνωρίζει όλος ο κόσμος. Στον αντίποδα, ούτε λέξη στα περισσότερα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ. Οι αποκαρδιωτικές όψεις του ίδιου νομίσματος…
