Tο όνομά της είναι Itziar Ituño Martínez. Έτσι όμως τη γνωρίζουν μόνο στο Μπασαούρι, το μικρό χωριό που γεννήθηκε και μένει λίγα χιλιόμετρα έξω από το Μπιλμπάο στη Χώρα των Βάσκων. Στην υπόλοιπη Ισπανία και όλον τον κόσμο είναι γνωστή αλλιώς. Πρώτα ως η σκληρή Inspectora Raquel Murillo που κυνηγούσε τους ληστές που μπήκαν στο Νομισματοκοπείο της Μαδρίτης κι έπειτα ως Lisboa.
Ας ξεκινήσουμε με τον κορονοϊό, ο οποίος έχει αλλάξει τη ζωή μας πολυεπίπεδα. Διαγνώστηκες θετική. Ποια ήταν τα συμπτώματα, πώς το πέρασες;
Φοβήθηκες κάποια στιγμή για τη ζωή σου;
“Όχι, όχι. Ήμουν σίγουρη ότι αυτός ο ιός δεν ήρθε για να με πάει στον… άλλο κόσμο. Ήμουν ήρεμη. Σκεφτόμουν συνέχεια, βέβαια, ότι πολύς κόσμος έχασε τους δικούς του και αυτό έχει φέρει πολλή θλίψη στη χώρα”.
Πώς είναι η κατάσταση τώρα στην Ισπανία;
“Νομίζω ότι η Ισπανία και γενικά η Ευρώπη άργησε ν’ αντιδράσει, να λάβει μέτρα. Νόμιζε ότι ο ιός θα μείνει εκεί, στην Ασία. Σήμερα πεθαίνουν λιγότεροι, αλλά πεθαίνουν καθημερινά άνθρωποι πολλοί. Ο κορονοϊός δεν έχει ελεγχθεί, αυτό είναι το σίγουρο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο είναι να σταματήσεις την οικονομία με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά από την άλλη θα είναι μεγαλύτερο λάθος να στείλεις τον κόσμο για δουλειά χωρίς να παρέχεις γάντια και μάσκα για όλους τους εργαζόμενους. Δεν νομίζω ότι είναι λάθος μόνο μιας κυβέρνησης. Είναι λάθος της οργάνωσης του δυτικού κόσμου. Πρέπει ν’ αλλάξουμε, γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά”.
Ελλάδα. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνά από το μυαλό σου όταν ακούς τη λέξη Ελλάδα;
“Ουάου. Ελλάδα. Το Αιγαίο, τα νησιά, αυτό το μοναδικό τιρκουάζ χρώμα των νερών. Εντάξει η πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη Ελλάδα ήταν στο σχολείο. Είχα μαγευτεί από την ελληνική μυθολογία που κάναμε στο σχολείο, από τις εικόνες που είχα δει για τον Παρθενώνα. Έχω έρθει μόνο στην Αθήνα, συμμετέχοντας σε ένα κοινωνικό forum.
Οι Έλληνες για μένα είναι κάτι πολύ κοντά στους Ισπανούς. Από πλευράς χαρακτήρα, μεσογειακού ταπεραμέντου. Ελπίζω να επισκεφτώ ξανά σύντομα τη χώρα σας”.
Casa de Papel. Ειλικρινά πιστεύατε – όλοι οι πρωταγωνιστές – ότι αυτή η ταινία θα μπορούσε να έχει αυτήν την απίστευτη επιτυχία όταν ξεκίνησε;
“Όχι, όχι. Κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Είναι απίστευτο, απίστευτο”.
Περπατάς φυσιολογικά στο δρόμο ή σε σταματούν;
“Εντάξει (γέλια). Υπάρχει κόσμος που έρχεται προς εμένα τρέχοντας. Με αναγνωρίζει ο κόσμος. Όταν θέλω να ήρεμη – ή τώρα που επιτρέπεται μόνο το περπάτημα – πάντα έρχεται κάποιος και μου μιλά. Μάς σταματούν στο αεροδρόμιο, παντού. Πάντα για παράδειγμα έρχεται κάποιος κοντά σου, δείχνει με το δάχτυλο και λέει: “Εσύ είσαι από το Casa de Papel”;”
Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει ταυτιστεί περισσότερο με την ομάδα του Profesor, με τους ληστές και όχι με την αστυνομία που τους κυνηγά;
“Είναι η ιστορία ανθρώπων που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, γιατί έχουν χάσει τα πάντα στη ζωή τους. Είναι αυτό που κάνουν οι τράπεζες στην περίοδο της κρίσης που τυπώνουν χρήμα για τις ίδιες. Ο κόσμος μπαίνει στη θέση των πρωταγωνιστών και λέει γιατί να μην μπορώ να τυπώσω χρήμα και ο εγώ ο ίδιος για μένα; Αυτό κάνει η ομάδα του Profesor. Το κάνει με όμορφο τρόπο είναι η αλήθεια.
Όταν ο εργατικός κόσμος βλέπει να μην μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς του, να μην μπορεί να βρει δουλειά, μοιάζει λίγο σαν τον Ρομπέν των Δασών. Είναι συμπάθεια, μια άλλη συμπάθεια. Όχι αυτή για τους πλούσιους, τους τραπεζίτες. Σκεφτείτε ότι αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Ισπανία και την Ελλάδα – εσείς κι αν έχετε δεινοπαθήσει από την κρίση – αλλά σε όλο τον κόσμο. Γιατί η επιτυχία είναι παγκόσμια”.
“Δεν το ξέρω. Η κοσμοθεωρία μου είναι ότι η πραγματικότητα πάντα ξεπερνά τη φαντασία. Πάντα. Υπάρχουν πράγματα που λες ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν, ότι αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Και τα βλέπεις στην πραγματικότητα. Στην περίπτωση του έρωτα ακόμη περισσότερο. Γιατί ο έρωτας είναι τρελός”.
Πέρα από το επαγγελματικό σκέλος, σου αρέσει ο ρόλος της Raquel Murillo ή μετέπειτα… Lisboa;
“Ειλικρινά μου αρέσει πολύ. Περισσότερο μου άρεσε όταν ήμουν στην αντίθετη πλευρά. Όταν ήμουν ερωτευμένη με τον εχθρό και δεν το ήξερα. Όταν το κατάλαβε, πέρασε στην άλλη πλευρά. Η ίδια το αποφάσισε γιατί κατάλαβε ότι οι άλλοι είχαν δίκιο. Μου αρέσει πώς ταίριαξε η Lisboa στο άλλο στρατόπεδο. Διατήρησε τον ίδιο χαρακτήρα. Η Raquel Murillo είναι παντού στο σενάριο. Στην πλευρά της Αστυνομίας, στην πλευρά των ληστών, θα δείτε πού στον πέμπτο κύκλο. Κάνω και spoiler (γέλια)”.
Πότε αρχίζουν τα γυρίσματα;
“Δεν μας έχουν πει ακόμη τίποτα. Τα πάντα έχουν σταματήσει λόγω της πανδημίας. Φαντάζομαι σύντομα μετά το τέλος αυτής της περιπέτειας”.
Μιας και η συζήτηση έρχεται γύρω από τον ηθοποιό. Τους καλλιτέχνες γενικότερα. Υπάρχει πολλή συζήτηση παγκοσμίως για το Support Art Workers. Με τη λογική ότι πολλές δουλειές μπορεί να γίνουν από το σπίτι ή χωρίς κόσμο, αλλά η δική σας όχι…
“Είναι δύσκολο να φανταστώ το μέλλον. Μπορεί ο κόσμος να μην είχε τη δυνατότητα ν’ απολαύσει θεάματα λόγω του κορονοϊού, αλλά η τέχνη ήταν παντού μέσα στην καραντίνα. Είδαμε πολλές ταινίες, διαβάσαμε πολλά βιβλία, ακούσαμε πολλή μουσική. Νομίζω ότι όλα τα κράτη πρέπει αυτή τη στιγμή να δώσουν τη δέουσα προσοχή στον πολιτισμό. Οι καλλιτέχνες είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση.
Ελπίζω ο κόσμος να ξυπνήσει και να βάλει τον πολιτισμό στη θέση που του αξίζει. Βλέπω μαύρο το μέλλον γιατί δεν ξέρω πότε θα επιστρέψουμε στη δουλειά. Πότε θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα, πότε θ’ ανοίξουν οι αίθουσες για το κοινό. Δεν θέλω να μεμψιμοιρώ. Ο κόσμος που έχει μπαρ, καφέ, εστιατόρια βρίσκεται επίσης στην ίδια κατάσταση. Οι κρίσεις εξαπατούν τον κόσμο. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι. Ας ενωθούμε όλοι. Όχι οι καλλιτέχνες μεταξύ μας, όλοι μαζί”.
Είσαι από τη Χώρα των Βάσκων, θα πάμε σε κάτι ποδοσφαιρικό ή μάλλον κοινωνικό. Οι δύο ομάδες της περιοχής, Μπιλμπάο και Σοθιεδάδ, ζήτησαν πριν από δύο ημέρες να παίξουν με κόσμο τον τελικό του Copa del Rey. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Ποια είναι θέση σου;
“Διαφωνώ κάθετα και απόλυτα. Είναι ανώριμο. Εδώ δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι θετικοί στον ιό γιατί ακριβώς όπως σου είπα δεν κάνουμε τεστ. Το να ενεργείς λες και δεν συμβαίνει τίποτα είναι ανόητο. Εάν υπήρχαν τεστ θα μπορούσες να δεις ποιος είναι θετικός. Δεν μπορούμε να διεξάγουμε εκδηλώσεις με κόσμο (όπως για παράδειγμα ένας αγώνας ποδοσφαίρου) γιατί κινδυνεύουν πολλοί. Δεν μπορούμε να τρελαθούμε, τουλάχιστον μέχρι τα πράγματα να βελτιωθούν. Με την ίδια λογική δεν ανοίγουν τα θέατρα. Πώς ν΄ανοίξουν τα γήπεδα;”.
Ο αντίκτυπος του Casa de Papel έχει περάσει και στο ποδόσφαιρο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν δημιουργήσει κορεό εμπνευσμένο από την ταινία. Δεν ξέρω αν το έχεις δει…
“Ναι, ναι. Νομίζω ότι εδώ φαίνεται ο αντίκτυπος που έχει η ταινία. Όταν κάποιος θέλει να πετύχει κάτι επαναστατικό, κάτι που είναι ενάντια στις πιθανότητες που του δίνουν ταυτίζεται με την ταινία. Είναι εντυπωσιακό. Έτσι κι αλλιώς έχει κάτι ποδοσφαιρικό το Casa de Papel”.
Δηλαδή;
“Όπως έλεγε στα γυρίσματα η Alba Flores (Nairobi) είναι ένα ποδοσφαιρικό ματς των κόκκινων (ληστές) με τους μπλε (αστυνομία). Τόσο απρόβλεπτο”.
oneman.gr
