Η γενναία Γεωργία, ο Μάκης, και η εκδοχή του δελτίου

Δεν ξέρω από πού να το πιάσω, ώστε να μην προκαταλάβω όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο –αφενός. Κι αφετέρου, αν αυτό που κατέλαβε εμένα από την στιγμή που το άκουσα είναι όντως αυτό που φοβάμαι, ε, εκεί πια κι αν δεν ξέρω τίποτα… Οπότε, ας το πιάσω απ’ την αρχή.

Εννοείται, λοιπόν, πως μέσα στην μέρα (Τετάρτη 19 Ιανουαρίου) είχα ενημερωθεί διεξοδικά –όπως πολλοί, οι περισσότεροι, φαντάζομαι– για την υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα, της γενναίας 24χρονης που κατήγγειλε τον βιασμό της, ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, από έναν ή περισσότερους φραγκάτους νεαρούς σε σουίτα θεσσαλονικιώτικου ξενοδοχείου κι ενώ η ίδια ήταν αναίσθητη και πιθανότατα ναρκωμένη. Είχα, ας πούμε, διαβάσει το δυνατό κείμενο του Χρήστου Δεμέτη, είχα δει δελτία ειδήσεων, είχα ακούσει και κάτι περίεργες διατυπώσεις τύπου «σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται η καταγγέλλουσα…» σε ραδιοφωνική εκπομπή μεγάλου σταθμού, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα…

Και φυσικά, είχα παρακολουθήσει με προσοχή και τα 47 λεπτά της συνέντευξης που παραχώρησε η κοπέλα στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και το zougla.gr, επιστρέφοντας με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία σε όσα έγιναν πριν και μετά τον βιασμό της. Και ειδικά το μετά, με τις αβλεψίες (;) των διωκτικών αρχών, πολύ με φούρκισε.

Στις 21:00 κάθομαι να δω και το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1. Το ρεπορτάζ για την υπόθεση του καταγγελθέντος βιασμού ήταν εκτενές. Και φυσικά, όπως όλα τα δελτία, «πατούσε» σε μεγάλο βαθμό στην συνέντευξη της κοπέλας στον Μάκη –εμ, άπαξ και βγει η οδοντόκρεμα από το σωληνάριο δεν την ξαναβάζεις πίσω με τίποτα. Κι εδώ, ο Τριανταφυλλόπουλος –ενθυμούμενος κάποιες καλές παλιές στιγμές του στο ερευνητικό-αποκαλυπτικό ρεπορτάζ (και όχι, δεν εννοώ τις κιτρινίλες Κορκολή, Ασλάνη κλπ)– είχε φροντίσει να ζουπήξει το σωληνάριο για τα καλά.

Κι αίφνης, ακούω το βίντεο-ρεπορτάζ της δημόσιας τηλεόρασης να λέει: «Η ιατροδικαστική εξέταση έγινε την ίδια ημέρα της καταγγελίας, την Κυριακή 2 Ιανουαρίου, [κλπ]». Και μένω!

Πρώτ’ απ’ όλα, η «ίδια μέρα της καταγγελίας» δεν ήταν, βέβαια, η Κυριακή 2 Ιανουαρίου, αλλά η Πρωτοχρονιά, αφού τα τρομερά συμβάντα που καταγγέλλει η Γεωργία διαδραματίστηκαν, ως πασίγνωστο, αμέσως μετά το ρεβεγιόν.

Και πάμε στο δεύτερο και σαφώς πιο σοβαρό «ολίσθημα» (ο Θεός να το κάνει) στο ρεπορτάζ της ΕΡΤ1. Αν, λοιπόν, κάποιος δεν είχε καμιά άλλη πηγή πληροφόρησης παρεκτός της δημόσιας τηλεόρασης, θα πίστευε, θα θεωρούσε και θα είχε ήσυχο το κεφάλι του, πως η ιατροδικαστής εξέτασε την κοπέλα το συντομότερο δυνατό μετά την κακοποίησή της. Ως ώφειλε.

Μόνο που όλοι οι υπόλοιποι που ενημερώνονται κι απ’ αλλού, και που, κυρίως, είχαν δει την συνέντευξη της κοπέλας στον Μάκη, (θα) είχαν ακούσει ξεκάθαρα πως η ιατροδικαστής τελικά εξέτασε την παθούσα την τρίτη μέρα μετά το συμβάν. Όχι το Σάββατο 1 Ιανουαρίου, ούτε την Κυριακή, που η Γεωργία ξαναπήγε στο τμήμα κι έφυγε πάλι άπρακτη και εξακολουθητικά άπλυτη, αλλά την Δευτέρα 3 Ιανουαρίου. Το λέει απερίφραστα η ίδια στο 37’ της συνέντευξης, το επαναλαμβάνει συνοψίζοντας αμέσως μετά και ο Τριανταφυλλόπουλος.

Αυτό είναι το θέμα μου.

Αν πρόκειται για ένα τσαπατσούλικο ρεπορτάζ, που απλά δεν τσέκαρε τα στοιχεία του, ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο θα είναι. Πολύ λάθος θέμα για τέτοια πατάτα, βέβαια, αλλά ανθρώπινο το σφάλλειν, τι να πεις. Ελπίζω μόνο, να την πληρώσει ο αρχισυντάκτης που δεν τσίμπησε το φάουλ, κι όχι ο κακομοίρης ο ρεπόρτερ.

Αν, ωστόσο, κανείς δεν έσφαλλε; Αν αρχισυντάκτης και ρεπόρτερ της δημόσιας τηλεόρασης έκαναν πειθήνια την δουλειά τους κατά πως τους ορμήνεψαν οι από πάνω; Τότε, φοβάμαι, έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Τότε, αλίμονο, μοιάζει σαν ηθελημένα και ενσυνειδήτως το κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ1 επιχείρησε να ξεπλύνει την κατάπτυστη καθυστέρηση της Δίωξης να εξεταστεί η καταγγέλλουσα από ιατροδικαστή. Κοινώς, πήγε να βγάλει την Δίωξη λάδι.

Φοβάμαι, μάλιστα, πως η κομμάτι αψυχολόγητη σπουδή του ρεπορτάζ να υπογραμμίσει ντε και καλά το πότε επακριβώς εξετάστηκε η Γεωργία Μπίκα –λεπτομέρεια, που, εδώ που τα λέμε, στην παρούσα φάση ενδιαφέρει λιγότερο τον μέσο τηλεθεατή μπρος στις υπόλοιπες πτυχές της υπόθεσης– κάτι μαρτυράει. Κι αυτό που μαρτυράει ζέχνει. Και περιμένει μια κάποια εξήγηση…

Το επίμαχο σημείο του ρεπορτάζ στο 1′.47”