Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ που δεν έφυγε ποτέ

Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε και μαζί του και ο ήλιος. Έφυγαν ποτέ από την πολιτική ζωή του τόπου; Όχι, αλλά χθες περίπου 179 χιλ. μέλη του, άνθρωποι όλων των ηλικιών από κάθε χώρο και πεδίο, επιβεβαίωσαν πως είναι παρών στις εξελίξεις.
Το ΠΑΣΟΚ έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική. Αυτό φάνηκε και χθες με την μεγάλη συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές για τα όργανα του κόμματος, για συνέδρους και για την επιλογή ονόματος.

Οι αντιδράσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, μελών και φίλων του, έστω και διαδικτυακά δείχνει ξάφνιασμα και αυτό ενισχύεται από την προσπάθεια που γίνεται να απαξιώσουν την διαδικασία, κάτι εξαιρετικά δύσκολο καθώς ο αριθμός είναι μεγάλος.
Και δεν είναι μόνο ο αριθμός, αλλά η μεγάλη συμμετοχή νέων ανθρώπων και βέβαια η πολύ σημαντική ανανέωση που έγινε στην πλειοψηφία των οργανώσεων. Αυτό δείχνει ότι όντως ένα κόμμα γερασμένο με 48 έτη πορείας, έκανε την ανανέωσή του μέσα από συγκροτημένες διαδικασίες. Αυτό το πιστώνεται ο νυν αρχηγός Νίκος Ανδρουλάκης και μην λησμονεί κανείς την προσπάθεια της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά να κρατήσει όρθιο το κόμμα.
Το δυναμικό παρών του ΠΑΣΟΚ στα πολιτικά πράγματα είναι προφανές πως θα δημιουργήσει ανακατατάξεις στον ευρύτερο χώρο. Ήδη, στην αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει εμφανές άγχος για την εκλογική διαδικασία της Κυριακής για την εκλογή προέδρου.
Όχι ο,τι έχει πρόβλημα ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλος υποψήφιος δεν υπάρχει, αλλά το στοίχημα είναι πόσοι θα συμμετάσχουν. Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές συμμετείχε περίπου το 67% των εγγεγραμμένων μελών. Και αυτό έχει πολλαπλές αναγνώσεις για τα μελλούμενα και κυρίως για το ποια θα είναι η σύνθεση των οργανώσεων και η νέα Κεντρική Επιτροπή.
Απλά, από σήμερα με την χθεσινή διαδικασία στο ΠΑΣΟΚ, δημιουργούνται νέα δεδομένα στο ευρύτερο τοπίο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.
Ναι σοσιαλδημοκρατίας, γιατί αυτή ήταν το σημείο αναφοράς επί πάρα πολλά χρόνια για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ. Και σε αυτή την σοσιαλδημοκρατία ακουμπάνε όσοι πήγαν χθες στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ

Τον περασμένο Δεκέμβριο έγραφα μετά την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη στην ηγεσία, ότι έχει μια μεγάλη ευκαιρία και ένα μεγάλο όπλο, αυτό της αυξημένης πολιτικής νομιμοποίησης μέσω της ιδιαίτερα σημαντικής  συμμετοχής.

Σε μια εποχή που τα κόμματα ως πολιτικά υποκείμενα απαξιώνονται σε πόλη την Ευρώπη, η μεγάλη συμμετοχή σε μια εσωκομματική διαδικασία, ενός κόμματος λέει πολλά, όσο και να επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να την απαξιώσει με διαφόρους τρόπους, ενώ ο Αλ. Τσίπρας μιλά για προοδευτικές κυβερνήσεις. Και ο νοών νοείτο.

Ο Ν. Ανδρουλάκης έχει την ευκαιρία του από εδώ και πέρα να αξιοποιήσει περαιτέρω τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει ο χώρος για να κάνει την αναγκαία επανεκκίνηση και να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικού επαναπατρισμού ψηφοφόρων που είχαν μετοικήσει πολιτικά τα τελευταία χρόνια.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ρίζες στην ελληνική κοινωνία και μετά από μια οδυνηρή μνημονιακή Οδύσσεια, αισιοδοξεί για πολύ καλύτερες μέρες και πραγματωθεί η επανεκκίνηση που έχει ανάγκη η ελληνική σοσιαλδημοκρατία.

Τα δύσκολα είναι μπροστά.  Ο πήχης λόγω και της μεγάλης συμμετοχής είναι αρκετά ψηλά και αυτή είναι εντολή για ενότητα και δουλειά.

Ο Ν. Ανδρουλάκης πατάει πάνω στη μεγάλη πολιτική κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ που δεν σβήνεται, αλλά μπορεί να αξιοποιηθεί και να το  ενδυναμώσει και πάλι.

Ο αείμνηστος Γεννηματάς έλεγε, «δουλειά, δουλειά, δουλειά» και στο πλαίσιο αυτό η νέα ηγεσία πρέπει να πορευθεί με μαχητική και στιβαρή αντιπολίτευση αλλά και με την κατάθεση ρεαλιστικών προτάσεων που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.