Όσο περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνω, συνειδητοποιώ πως η κοινωνία μας όχι μόνο παραξενεύει αλλά αρρωσταίνει όλο και περισσότερο… και το χειρότερο είναι πως όλη αυτή τη παράνοια την μεταφέρουμε στο έπακρον και με υπερβολή στα παιδιά μας!
Του Βασίλη Σπαντούρου
Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις…
Από το λεγόμενο μπουλινγκ που έχει γίνει μία από τις μεγαλύτερες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να αντιμετωπιστεί, λες και στις δικές μας γενιές δεν υπήρχε… Υπήρχε και παρά υπήρχε, απλά δεν είχε όνομα, δεν του έδινε κανένας σημασία και κανένα σπίτι δεν το αντιμετώπιζε ως το ύψιστο κακό! Τα παιδιά ούτε σε κατάθλιψη έπεφτα, ούτε ψυχολόγους χρειαζόντουσαν! Και μη μου πείτε άλλα χρόνια… κοντοί, χοντροί, γυαλάκηδες και πειραχτήρια πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν και θα δίνουν αφορμή για πειράγματα. Η διαφορά είναι πως τότε, η κοινωνία τα αντιμετώπιζε ως μεμονωμένα περιστατικά σκληρής παιδικής αθωότητας, ενώ σήμερα ως ποινικά αδικήματα.
Μέχρι τα παιδικά έργα, κυρίως της τηλεόρασης, τα οποία έχουν ακούσει τα εξ αμάξης… για το τι προβάλουν και τι πρότυπα δίνουν… Λες και εμείς μεγαλώσαμε με πιο αθώα παραμύθια και αγνά κινούμενα σχέδια. Αλήθεια ε; Για πείτε μου, τι το αθώο έβρισκαν στον έρμο τον κακό τον λύκο που τον ξεντέριασαν και έβγαλαν την κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά -άκουσον, άκουσον- ζωντανές απ’την κοιλιά του (ποιος ψυχοπαθής θα έγραφε τέτοιο πράγμα). Ή το άλλο με τη χιονάτη που συγκατοικούσε με …όχι έναν… όχι δύο αλλά με επτά νάνους!!! Είπατε κάτι; Και να μη μιλήσω καλύτερα για τα τρία γουρουνάκια που μπουρλοτιάσανε τον λύκο ζωντανό από την καμινάδα. Δεν τα είχατε σκεφτεί ποτέ αυτά ε;
Από το δάσκαλο δυνάστη που τον σεβόμασταν και μας είχε σούζα, ενώ σήμερα με το που θα τολμήσει να κάνει παρατήρηση στο παιδί σου τρέχεις να ζητήσεις τα ρέστα από σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα του σχολείου μπροστά του μάλιστα, εξευτελίζοντας έτσι, εσύ ο ίδιος το θεσμό του σχολείου και των πρεσβευτών του… Μέχρι την οποιαδήποτε μηδενιστική κριτική συμπεριφορά απέναντι σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας…
Αυτά τα λίγα, τα οποία όμως και δυστυχώς για αυτό, είναι τόσο σημαντικά, που σε συνδυασμό με τον βομβαρδισμό των social media, δημιουργούν την απόλυτα αρρωστημένη κοινωνία που ζούμε και μεγαλώνουμε τη νέα γενιά.
Ο όμορφος και αγγελικά πλασμένος κόσμος που νομίζουμε πως ζούμε, δεν είναι τίποτα άλλο από μία εικονική πραγματικότητα που από μόνοι μας έχουμε δημιουργήσει γύρω μας… Το ερώτημα είναι λοιπόν τι θα γίνει όταν αργά ή γρήγορα βγουν μέσα από αυτόν; Τι εφόδια θα έχουν για να αντιμετωπίσουν τους νάνους, τους λύκους και τα πειραχτήρια…;
Και εις άλλα με υγεία.
