Ο τρόπος που αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ στα λεγόμενα του Υφ. Παιδείας Αγγ. Συρίγου, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του. Οι οποίοι δεν ανήκουν σε κανέναν ιστορικό αναθεωρητισμό. Αρκετοί, που προέρχονται από την αριστερά, τις πιο ριζοσπαστικές της εκδοχές αν θέλετε, τους επαναλαμβάνουν ακατάπαυστα από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι του 1974, που μας έφερε την εισβολή και την κατοχή της μισής Κύπρου.
Το ότι η κυρίαρχη άποψη για την μεταπολίτευση, θεμελιώθηκε στη λήθη του γεγονότος ότι η Χούντα έπεσε λόγω της εισβολής και της κατοχής, σήμαινε ότι η θεσμική της ιδεολογία απωθούσε την εθνική καταστροφή που γέννησε την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία. Ξεχνούσε, την ίδια στιγμή που σε κάθε επέτειο της καταστροφής, έλεγε υποκριτικά «δεν ξεχνώ».
«Η Κύπρος είναι μακριά», είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κάτι που επαναλάμβανε σε κάθε τόνο και ευκαιρία η ελλαδική αριστερά έκτοτε (τουλάχιστον η συντριπτική της πλειοψηφία με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ορισμένες οργανώσεις και συλλογικότητες).
Κάτι που επιβεβαιώνει και ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα με τη στάση του, η οποία εκφράζει και τον μικροελλαδίτη που κρύβει μέσα του.
Εκείνον τον μικροελλαδίτη που έλεγε κρυφά στον εαυτό του ενώ καμωνόταν τον επαναστάτη, ότι «φάγαμε που φάγαμε τις σφαλιάρες στην μεγάλη γεωπολιτική σκακιέρα, ας κάνουμε τώρα ότι δεν καταλαβαίνουμε για να ζήσουμε μιαν επαναστατική αμεριμνησία».
Βέβαια μετά το 1989, και την ιδεολογική χιονοστιβάδα που πυροδοτήθηκε από την πτώση του Υπαρκτού, η επαναστατική αμεριμνησία έγινε καταναλωτική αμεριμνησία, αυτήν ακριβώς που υπόσχεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν θα ξαναέλθει, πλειοδοτώντας στο ύψος των επιδομάτων και των μισθών.
Υ.Γ.1. Όλα τούτα δεν χρειάζεται να τα διαβάσει ή να τα ακούσει κανείς από κάπου, πόσο μάλλον από κάποιον αναθεωρητισμό. Αρκεί να πάει μια βόλτα κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής στη Λευκωσία, και να αφήσει τα μάτια του να δουν, πέραν από το σύνδρομο της απώθησης που κάποιοι για να το εξωραΐσουν το βάφτισαν και ”αντιεθνικισμό”.
Υ.Γ.2. Επειδή είναι και κοκορόμυαλοι: Η άποψη πως η Χούντα έπεσε από την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, δεν εκθέτει το Πολυτεχνείο ή την Αριστερά· τη Χούντα εκθέτει, ανεπανόρθωτα, και μαζί της όλους τους νοσταλγούς της, καθώς αναδεικνύει πως η δήθεν εθνικοφροσύνη της υπήρξε στην πράξη καταστροφικά αυτοαναιρούμενη. Αλλά ποιός έχασε το μυαλό για να το βρει σήμερα η Βερναρδάκεια αριστερά, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να πλειοδοτεί στην ”κουλτούρα της ακύρωσης”.
