H ρήξη μεταξύ αδερφών κατά την ενηλικίωση είναι συχνό φαινόμενο

Ολόκληρος ο κόσμος (ή τουλάχιστον όσοι είναι θαυμαστές της βασιλικής οικογένειας στη Μεγάλη Βρετανία και παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στο παλάτι του Μπάκιχαμ) συγκλονίστηκε όταν πριν από λίγες ημέρες ο πρίγκιπας Χάρι και η Μέγκαν Μαρκλ ανακοίνωσαν ότι παραιτούνται από τα πριγκιπικά τους καθήκοντα και πρόκειται να ακολουθήσουν ένα «νέο μοντέλο εργασίας». Ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά, ωστόσο θα συνεχίσουν να στηρίζουν πλήρως τη Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ.

Για πολλούς ή έστω όσους έχουν αδέρφια, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ανθρώπινο δράμα πίσω από την απόφαση του Χάρι και της Μέγκαν και συγκεκριμένα τον πόνο που σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί η απομάκρυνση από τον αδερφό ή την αδερφή. Από τον  2018 και συγκεκριμένα τον γάμο του πρίγκιπα Χάρι και της Μέγκαν Μαρκλ, τα βρετανικά ταμπλόιντ κάνουν λόγο για ρήξη στη σχέση των γιων της πριγκίπισσας Νταϊάνα και αυτό – σύμφωνα με ειδικούς – το μαρτυρά η στάση του σώματος των αδερφών σε κοινές δημόσιες εμφανίσεις.

Τώρα ο 35χρονος Χάρι, θέλει να κάνει ένα βήμα πίσω από τη μοναρχία και να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι με την οικογένειά του, μια απόφαση που ο πρίγκιπας Γουίλιαμ δέχτηκε. «Στήριζα τον αδερφό μου όλη μου τη ζωή, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πια. Είμαστε ξεχωριστές οντότητες. Είναι πολύ λυπηρό», δήλωσε ο πρίγκιπας Γουίλιαμ σε κοντινό του φίλο, σύμφωνα με τους Sunday Times.

Αυτή η εξέλιξη ανάμεσα στα αδέρφια είναι φυσική και συμβαίνει στις περισσότερες οικογένειες. Γιατί όμως είναι τόσο συχνό φαινόμενο; «Πρόκειται για ένα σύνηθες φαινόμενο. Ομως δεν αφορά απαραίτητα τη ρήξη: στις οικογένειες με τις οποίες συνεργάζομαι, πάντα με εντυπωσιάζουν οι διαφορές στον χαρακτήρα και τις προτιμήσεις των αδερφών. Συχνά επιλέγουν διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές για να ζήσουν όταν ενηλικιωθούν, επαγγέλματα, προτιμήσεις όσον αφορά την οικογενειακή κατάσταση και γενικά τον τρόπο που επιλέγουν να ζήσουν», λέει ο κλινικός ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Τζον Ντάφι. «Φυσικά η ζωή και οι επιλογές είναι δική τους».

«Με τα γονίδια και παρόμοιες παιδικές ηλικίες, είναι ευσεβής πόθος να περιμένουμε από τα αδέρφια να βρεθούν κατά ένα μεγάλο μέρος το ένα στη ζωή του άλλου. Επιπλέον, είναι αφελές να υποθέσουμε ότι η απομάκρυνση από τον αδερφό ή την αδερφή είναι κάτι άσχημο», λέει η οικογενειακή σύμβουλος Κιάουντρα Τζάκσον. Σημαντικός παράγοντας στην απομάκρυνση, είναι η ανατροφή από την οικογένεια και κυρίως τα όρια που θέτει και ο σεβασμός στις επιλογές των μελών. Ο χώρος που έχει το κάθε μέλος στην οικογένεια είναι σημαντικός. «Μερικές φορές, για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ αυτή τη στάση, πολύ υγιή. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι είναι καλή ιδέα να αποκλείουμε την οικογένεια από τη ζωή μας, όμως μερικές φορές σε τοξικές οικογένειακές καταστάσεις, τα δυναμικά όρια μπορούν τα βοηθήσουν στην διατήρηση σχέσεων», εξηγεί ο Ντάφι.

Τέλος, οι διαμάχες των αδερφών σε μικρή ηλικία, είναι πιθανόν να συνεχιστούν και στην ενηλικίωση και επιπλέον, ένας νέος σύντροφος μπορεί να φέρει αλλαγές στις σχέσεις των αδερφών.

Πηγή: HuffPost US