Η είδηση της παρεμβολής και διακοπής των επικοινωνιών των ελληνικών ομάδων περιπόλων των Σωμάτων Ασφαλείας στον Έβρο την περασμένη Τετάρτη (18/03/2020) δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη όχι μόνο σε όλους τους ενασχολούμενους με την άμυνα, αλλά κυρίως από την πολιτική και τη στρατιωτική ηγεσία. Η τελευταία φυσικά γνωρίζει τις αδυναμίες μας σε αυτό τον τομέα…
Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης
Το γεγονός ότι οι Τούρκοι μπλόκαραν τις επικοινωνίες μας στον Έβρο, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, είμαστε σίγουροι ότι ήταν κάτι αναμενόμενο από τις ηγεσίες των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Εν προκειμένω του Ελληνικού Στρατού.
Όπως θα διαβάσετε σε άλλο αφιέρωμα μας, προσεχώς, το οποίο βασίζεται σε ρωσικές αναφορές σχετικές με τη δράση και τις πραγματικές επιτυχίες των τουρκικών UAV στις μάχες της επαρχίας Ιντλίμπ στη Συρία, αποδίδεται ιδιαίτερη έμφαση στην ικανότητα των Τούρκων να εντοπίζουν επικοινωνίες (COMINT-COMunnications INTelligence) και να τις παρεμβάλλουν, όπως στην δυνατότητά τους να παρεμβάλλουν και εκπομπές ραντάρ.
Αν στη Συρία, μία χώρα υπό συνθήκες πολέμου όλων των ειδών (συμβατικού, υβριδικού και ανορθόδοξου) εδώ και μία δεκαετία σχεδόν, η οποία από κυβερνητικής πλευράς είχε να αντιμετωπίσει εκτός από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, πολυάριθμες ομάδες αντιφρονούντων και τον τουρκικό στρατό μέσω των δυνάμεων των τζιχαντιστών, οι μονάδες που κινήθηκαν προς ανακατάληψη της πόλης Σαρακίμπ αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνούν, κάτι τέτοιο απλά δεν είναι επιτρεπτό στην Ελλάδα…
Η οποία ναι μεν αντιμετώπισε έναν πρωτόγνωρο και καταστροφικό οικονομικό πόλεμο από την πλευρά των συμμάχων και εταίρων της και από τις δύο όχθες του Ατλαντικού, τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθεί όπως ή Συρία. Κρατάμε μία μόνο επιφύλαξη στην περίπτωση του Έβρου… Η ελληνική πλευρά έχοντας αντίμετρα στη διάθεσή της, δεν τα αξιοποίησε για να μην αποκαλύψει τις δυνατότητές της στους Τούρκους.
Τα στελέχη (και όχι μόνο) του Ελληνικού Στρατού γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες παρακολουθούνται στην περιοχή του Έβρου και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Από εκεί και πέρα όμως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Τι εννοούμε με αυτό; Ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει επ’ ουδενί να βασιζόμαστε σε προμήθειες από το εξωτερικό για να καλύψουμε το κομμάτι των ασφαλών επικοινωνιών και των ηλεκτρονικών αντιμέτρων (ECM) και αντί-αντιμέτρων (ECCM/Electronic Counter-Counter Measures).
Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 να αναζητούμε λύσεις τέτοιου είδους για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας σε επίπεδο ομάδων μάχης – κρούσης, τη στιγμή που οι τεχνολογίες έχουν εξελιχθεί σε βαθμό που καθιστούν την ανάπτυξη και κατασκευή μικρής ακτίνας συστημάτων ασφαλών επικοινωνιών, εξαιρετικά οικονομικά… Το κόστος ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για την Ελλάδα. Γιατί είναι χαμηλό εκ των πραγμάτων…
Ο υπογράφων δεν είναι ειδικός σε ζητήματα και συστήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου. Όμως αυτό είναι ευρύτατα γνωστό. Από το γεγονός και μόνο ότι δεκάδες κατασκευαστές ανά τον κόσμο, αξιοποιούν απάρτια του εμπορίου (πλακέτες ή οτιδήποτε άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί…) για να δημιουργήσουν αποτελεσματικά συστήματα που καλύπτουν ευρύτατη γκάμα επιχειρησιακών αναγκών.
Όσο για το αναγκαίο τεχνικό και επιστημονικό δυναμικό, ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΑΦΘΟΝΙΑ και ψάχνει για δουλειά… Όσοι και αν έχουν φύγει στο εξωτερικό προς αναζήτηση ενός καλύτερου εργασιακού μέλλοντος, εξακολουθούμε να έχουμε και να “παράγουμε” λαμπρούς τεχνικούς και επιστήμονες.
Χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής, συστήματα ασφαλών επικοινωνιών επιπέδου Τάγματος, Λόχου και Διμοιρίας, όπως και συστήματα παρεμβολής (ECM) και αποτροπής παρεμβολών (ECCM) μπορούν να αναπτύξουν πολλά από τις Πολυτεχνικές Σχολές (ΕΜΠ) που λειτουργούν ανά την Ελλάδα. Το μόνο που χρειάζεται, και δεν είναι λίγο, πέρα από τις προδιαγραφές και την χρηματοδότηση φυσικά, είναι η περιφρούρηση… Εξηγούμαστε.
Οι Ισραηλινοί που μπήκαν στην ίδια διαδικασία πριν από 40 τουλάχιστον χρόνια, απομόνωσαν όσα προγράμματα είχαν σε εξέλιξη ως επτασφράγιστα μυστικά. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η ύπαρξή τους αποκαλύπτονταν όταν πλέον η διαδικασία παραγωγής των νέων συστημάτων βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη και οι εταιρείες που τα παρήγαγαν αναζητούσαν εξαγωγικούς πελάτες, κατόπιν αδειοδότησης φυσικά από την εκάστοτε ισραηλινή κυβέρνηση.
Γνώριζαν από προγενέστερες εμπειρίες και πηγές το πόσο απίστευτα “διαβρωτική” για αυτά τα προγράμματα ήταν η δράση των ξένων κυβερνήσεων και των ανταγωνιστικών εταιρειών του εξωτερικού που προσέφεραν τέτοιου είδους συστήματα. Σε τιμές ασύγκριτα υψηλότερες και, το χειρότερο, χωρίς πραγματική πρόσβαση τόσο στην υποστήριξή τους, όσο και στις δυνατότητες μελλοντικής τους τροποποίησης και αναβάθμισης.
Γνώριζαν με άλλα λόγια πόσο καταστροφική είναι η βιομηχανική, και όχι μόνο, κατασκοπεία. Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάκτυλό μας. Αυτή είναι η πραγματική “Αχίλλειος πτέρνα” μας. Όχι το ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε και να κατασκευάσουμε μαζικά και οικονομικά τέτοιου είδους συστήματα.
Τα αποκαλυπτικότερα δύο πρόσφατα παραδείγματα (γιατί υπάρχουν και άλλα πολλά από το πιο μακρινό παρελθόν), είναι το παθητικό σύστημα εντοπισμού HEMPAS και ο παρεμβολέας E-292.
defence-point.gr
