Οι επιστήμονες μελετούν τον νέο κοροναϊό σε πραγματικό χρόνο και όσοι μελετούν ασθένειες που προσβάλλουν το αναπνευστικό σημειώνουν μέχρι να εξακριβωθούν τα στοιχεία καμία οδηγία δεν προσφέρει απόλυτη ασφάλεια. Αν καταλάβουμε ωστόσο τις πιθανές οδούς μετάδοσης του ιού θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί η διατήρηση των αποστάσεων είναι τόσο σημαντική.
Το γράφημα των New York Times, εξηγεί την σημασία της διατήρησης αποστάσεων. Η αναπαράσταση πραγματοποιήθηκε με ερευνητικά στοιχεία του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Κιότο που δείχνουν τι συμβαίνει όταν κάποιος βήχει σε εσωτερικό χώρο. Ο βήχας παράγει σταγονίδια του αναπνευστικού διαφόρων μεγεθών. Τα μεγαλύτερα σταγονίδια (μπλε χρώμα) πέφτουν στο πάτωμα είτε «διαλύονται» σε μικρότερα σταγονίδια (λευκό χρώμα).
Οι επιστήμονες που μελετούν ασθένειες του αναπνευστικού όπως η γρίπη, σημειώνουν πως η μόλυνση επέρχεται όταν ένας υγιής έρχεται σε επαφή με σταγονίδια του αναπνευστικού από τον βήχα, το φτέρνισμα ή την ανάσα ενός μολυσμένου ατόμου.
Ένα δυνατό βήξιμο απελευθερώνει υγρά όσο ένα τέταρτο του μικρού κουταλιού (κουταλάκι τσαγιού) και τα σταγονίδια διαχέονται στον δωμάτιο.
Η αναπαράσταση δείχνει πως εξαπλώνονται σε διάστημα ενός λεπτού σε δωμάτιο 55 τ.μ. Υπό άλλες συνθήκες τα σωματίδια θα συμπεριφέρονταν διαφορετικά.
Τα μεγάλα σταγονίδια θα πέσουν στο έδαφος σε κοντινή απόσταση από τον άνθρωπο που βήχει, ωστόσο όπως δείχνει η αναπαράσταση και συμφωνούν οι επιστήμονες, τα σταγονίδια μπορούν να «ταξιδέψουν» περισσότερο από δύο μέτρα. Τα μικρά σταγονίδια (γνωστά ως aerosols) μπορούν να παραμείνουν αιρούμενα ή να ταξιδέψουν μέσω του αέρα προτού τελικώς «προσγειωθούν» σε επιφάνειες.
Όμως σε δεύτερη φάση, η αναπαράσταση καταγράφει τη «συμπεριφορά» των σταγονιδίων εντός 20 λεπτών, εντός των οποίων το «σύννεφο» των σταγονιδίων συνεχίζει να εξαπλώνεται στο χώρο, να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο.
Στην πραγματικότητα, ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ που μελετούν την κινητικότητα του βήχα και του φτερνίσματος παρατήρησαν ότι τα σωματίδια που προέρχεται από τον βήχα μπορεί να «ταξιδέψει» ακόμη και πέντε μέτρα (16 feet) και του φτερνίσματος οχτώ μέτρα (26 feet).
Η γραφιστική αναπαράσταση δείχνει ξεκάθαρα πως όσο πιο μακριά βρίσκεται κάποιος (πέρα των δύο μέτρων) τόσο μειώνει την πιθανότητα μετάδοσης.
Ο βήχα και το φτέρνισμα μπορεί να μην είναι οι μόνοι λόγοι ανησυχίας. Έρευνες δείχνουν πως ασθενείς γρίπης με ελαφριά ή καθόλου συμπτώματα ίσως να παράγουν μολυσματικά σταγονίδια μέσω της ομιλίας και της αναπνοής.
Ένας ασθενής που μιλάει για πέντε λεπτά σε χώρο που δεν είναι καλά αεριζόμενος ίσως παράγει τόσα σταγονίδια όσα και κάποιος που βήχει.
Τον τελευταίο καιρό, η επιστημονική κοινότητα πρότεινε πως πέρα από τον κοινωνικό περιορισμό και τις αποστάσεις, οι πολίτες θα πρέπει να φορούν μάσκες προστασίας για να συμβάλλουν στην εξάπλωση του ιού.
Η μάσκα εμποδίζει την έξοδο του βήχα, του φτερνίσματος και της αναπνοής και «παγιδεύει» κάποια σταγονίδια του αναπνευστικού. Επιπλέον, εμποδίζει την «προσγείωση» σταγονιδίων (άλλων ανθρώπων) σε μύτη και στόμα αυτού που την φοράει αν και προσφέρει ελάχιστη προστασία από την εισπνοή των μικρότερων σταγονιδίων.
Καταληκτικά, η γραφιστική αναπαράσταση των NYT τονίζει πως η χρήση μάσκα προστατεύει αυτόν που την φοράει και τους γύρω του. «Αν πρέπει να βγείτε από το σπίτι, φορέστε μάσκα και σιγουρευτείτε ότι κρατάτε τις αποστάσεις», αναφέρει.
