Η γλώσσα, ο λόγος, ήταν οι προϋποθέσεις για το άλμα στην εξέλιξη και τον πολιτισμό.
Η επικοινωνία, δια του προφορικού και γραπτού λόγου, είναι αυτή που συγκροτεί τον άνθρωπο αφού για να υπάρξει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα απαιτείται να έχει το χάρισμα του λόγου και την αξίοποίηση αυτού με την μορφή του διαλόγου. Δηλαδή της συνύπαρξης ή τουλάχιστον της προσπάθειας συμπόρευσης με τον συνάνθρωπο, την οικογένεια, τον φίλο.
Δημοσθένης Γκαβέας
Ακόμη πιο σημαντικό, μέσω του λόγου και της εκφοράς του συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας και τη σχέση μας με τον Άλλο και τον κόσμο.
«Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου» είχε πει ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν.
Αφασία: Πρόκειται για μια νευρική διαταραχή της απώλειας (μερικής ή ολικής) της γλωσσικής ικανότητας.
Ο διεθνούς φήμης νευροεπιστήμονας, Jay Lombart, υποστηρίζει ότιη πραγματικότητα μεταβάλλεται όταν αφαιρείται η γλώσσα από την αντίληψη που έχει ένας άνθρωπος για τον κόσμο γύρω του και η «νέα» πραγματικότητα είναι πολύ πιο βίαιη.
Σύμφωνα με τον ίδιο «η γλώσσα μας επιτρέπει να μεταδώσουμε τη θεμελιώδη ουσία μας και συνεπώς να καταλάβουμε βαθύτερα τον συνάνθρωπό μας. Ο νους αλλάζει μέσω της γλώσσας,όπως αλλάζουν και ο πολιτισμός, τα πιστεύω και οι αξίες μας…μέσω της γλώσσας δημιουργούμε αναπαραστάσεις, μοντέλα πραγματικότητας τα οποία αναδομούμε και συναινούμε σε αυτά. Μέσα από αυτές τις συναίνεσεις μπορούμε να συνεργαστούμε και να συνυπάρξουμε ειρηνικά».
Ωστόσο είναι γνωστό σε όλους, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ότι η απώλεια της γλώσσας συνεπάγεται και διχασμό του νου.
Σήμερα φαίνεται ότι πάσχουμε από μια αφασία πνευματικού τύπου. Ο λόγος είναι πτωχός, βίαιος, επιθετικός, διχαστικός.
Οι λέξεις και το νόημα αυτών είναι μπερδεμένο.
Στην τηλεόραση ομιλούσες κεφαλές ωρύονται για όλα χωρίς να βγαίνει νόημα.
Το εκπαιδευτικό σύστημα βγάζει θυμωμένα παιδιά με λεξιπενία. Αναπόφευκτα ο τρόπος έκφρασής τους θα είναι πολύ συγκεκριμένος.
Οι πολιτικοί λένε κάτι και ανακαλούν αμέσως γιατί αυτό που είπαν δεν «ερμηνεύτηκε» σωστά.
Άλλοι είναι έτοιμοι να σκοτώσουν ή να αφαιρέσουν τη ζωή τους προκειμένου να υποστηρίξουν τη δική τους αλήθεια, την δική τους αντίληψη της πραγματικότητας.
Οι πραγματικοί άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων συνεχώς καλούνται όλο και λιγότερο να συμμετέχουν στη νέα πραγματικότητα, για να φωτίσουν και να αποκαλύψουν αλήθειες.
Σε αυτό και τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο εάν το ήθελαν.
Οι πολίτες έρμαια της αφωνίας τους και των καταστάσεων.
Ο πήχης έχει πέσει χαμηλά για να αντιλαμβάνεται κανείς ξεκάθαρα την αλήθεια.
Μοιάζουμε να αντιλαμβανόμαστε μόνο με ταμπέλες – κουμπιά που ενεργοποιούν κάποια πρωτόγονα κυκλώματα στον εγκέφαλο. Δεξιός, αριστερός, εθνικιστής, πατριώτης, θρήσκος, άθεος κ.ο,κ.
Όλοι μας διαφωνούμε με όλους και με όλα.
Χρειάζεται να μιλήσουμε για τα αίτια του λαϊκισμού;
Επιστροφή σ΄εναν απίστευτο πρωτογονισμό με ψυχιατρικά πλέον χαρακτηριστικά.
Ελληνική αφασία και 200 χρόνια από την απελευθέρωση παραμένουμε σκλάβοι του ίδιου μας του εαυτού.
Ας ξαναβρούμε τη γλώσσα μας, για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και τα όρια μας.
Η γλώσσα μπορεί να διχάσει, αλλά μπορεί να γίνει γέφυρα και να ενώσει.
Μπορεί να εκφράσει το χειρότερο, αλλά και μπορεί να εκφράσει και συμπόνια.
Το σημαντικότερο, μπορεί να προσδώσει νόημα σ΄έναν κόσμο που έτσι και αλλιώς είναι φτιαγμένος από λέξεις.
Ίσως να μην είναι αργά.
