Σήμερα διεξάγεται ο 61ος γύρος διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, πρόκειται για τις συνομιλίες που γίνονται για να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε και είναι μη δεσμευτικές. Παρόλα αυτά, ο λόγος για τον οποίον γίνονται είναι για να δείξουν και οι δύο πλευρές ότι δεν είναι αδιάλλακτες.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη συμμετοχή της σε έναν γύρο επαφών που τον θέλει άκαρπο (εκτός και αν η Ελλάδα συμφωνήσει σε όσα ζητήσει, πράγμα περίπου απίθανο) για να μπορέσει να δώσει στη Γερμανία άλλοθι για να προχωρήσει γρήγορα η ανανέωση της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας. Μη γελιόμαστε, η Γερμανία δεν έχει εξωτερική πολιτική, αλλά εμπορική. Σίγουρα τα προβλήματα που έχουμε με την Τουρκία, δεν μπορούν να επιλυθούν σε έναν τέτοιον, μη δεσμευτικό γύρο συνομιλιών. Δεν είναι τυχαίο οτι μια βδομάδα πριν ο Ερντογάν είπε ότι καλοβλέπει μια συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Και κάπου εδώ αρχίζουν κάποια δύσκολα ζητήματα.
Η Τουρκία επιθυμεί να πάει τα ελληνοτουρκικά σε επίπεδο τέτοιο που θα υπάρχουν δεσμεύσεις. Η Τουρκία γνωρίζει ότι υπάρχει περιθώριο δύο μηνών μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Μέσα σε αυτό το χρονικό περιθώριο, η Τουρκία μπορεί να εγκαταλείψει τις διερευνητικές και να οδηγήσει γρήγορα τις συνομιλίες σε διμερές επίπεδο ή σε επίπεδο τύπου Πενταμερούς του Κυπριακού. Γι αυτό και βλέπουμε την Τουρκία να σπεύδει κοντά στην ΕΕ, εκτός της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε. – Τουρκίας.
Στόχος της Τουρκίας είναι να δείξει ότι η Ελλάδα είναι αδιάλλακτη σε διμερή διάλογο μεταξύ των δύο ηγετών (αν ναυαγήσουν οι διερευνητικές και η συνάντηση των δύο) και να τεθεί ένα τραπέζι όπου χώρες σαν τη Γερμανία αλλά και θεσμοί της Ε.Ε. να δημιουργήσουν μια διαδικασία εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών. Να είμαστε σίγουροι πως εκεί δε θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τις συνομιλίες.
Το χειρότερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα (μιας και μιλάμε για συζητήσεις που ουσιαστικά αφορούν τις τουρκικές διεκδικήσεις) είναι να ναυαγήσουν πολύ γρήγορα οι διερευνητικές και λόγω ανησυχίας μιας επιστροφής σε πρακτικές του περασμένου καλοκαιριού, να γίνει ένας διάλογος επίσημος με την Τουρκία με μεσολαβητή την Ε.Ε.. Για ευνόητους λόγους, η ΕΕ δεν πρόκειται να θυσιάσει τις σχέσεις της με την Τουρκία για τα ελληνοτουρκικά και την Κύπρο.
Το καλό σενάριο για την Ελλάδα, είναι οι μη δεσμευτικές συζητήσεις (από τη στιγμή που μπήκαμε σε αυτές) είναι να έχουν διάρκεια, μέχρι να αρχίσει να ενεργεί η αμερικανική πλευρά ώστε να δούμε στις 17 Φεβρουαρίου στο ΝΑΤΟ, αν θα συνεχιστεί αυτό που άρχισε ο Πομπέο τον Δεκέμβριο που έβαλε στη γωνία του ρινγκ τον Τσαβούσογλου.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα οφείλει να νιώθει άνετα για ένα πράγμα: Η Τουρκία θέλει να δείξει ότι είναι ″καλύτερο παιδί″ απ′ ότι ήταν το καλοκαίρι και ότι είδε πως επιχειρησιακά, δεν την παίρνει με την Ελλάδα (από τον περασμένο Φεβρουάριο μέχρι και το φθινόπωρο, αυτό αποδείχθηκε) και πως αν απειλήσει, η απειλή θα είναι κούφια. Και bluffing game να μην είναι όμως, είδαμε ότι τους ″έχουμε″. ’Άρα: Δε χρειάζεται να είμαστε ΄΄γενναιόδωροι″.
