Tο να διαθέτει κανείς πανεπιστημιακού επιπέδου μόρφωση δεν σημαίνει πάντοτε πως κάνει και τις πιο ευφυείς επιλογές, δηλώσεις, αποφάσεις. Και η καθημερινότητα έρχεται να μας το θυμίσει, ξανά και ξανά.
Η εισαγωγή κρίνεται απαραίτητη μετά την είδηση στον είπε πως προσπαθούσε να καταπολεμήσει την ανία που ένιωθε λόγω της απομόνωσης στο σπίτι και έτσι άρχισε να πειραματίζεται με τους ισχυρούς μαγνήτες νεοδυμίου.
″Έχω ηλεκτρονικό εξοπλισμό, αλλά όχι και εμπειρία ή ειδίκευση στην κατασκευή κυκλωμάτων” είπε μιλώντας στον Guardian. Όπως εξήγησε, είχε έναν ανιχνευτή μαγνητικών πεδίων και σκέφτηκε πως ”εάν έφτιαχνα ένα κύκλωμα που θα εντόπιζε το μαγνητικό πεδίο, και φορούσαμε μαγνήτες στους καρπούς μας, τότε θα ενεργοποιούνταν ο συναγερμός εάν το χέρι μας πλησίαζε το πρόσωπο. Η βαρεμάρα κατά την απομόνωση με έκανε το σκεφτώ αυτό”.
Ωστόσο σύντομα διαπίστωσε πως η συσκευή που είχε έκανε το ακριβώς αντίθετο. ”Άθελά μου δημιούργησα ένα κύκλωμα με τον συναγερμό να χτυπά διαρκώς και να στάματα μόνο όταν το χέρι πλησιάσει στο πρόσωπο”.
Αφού η ιδέα αυτή ναυάγησε, ο δρ.Ρεάρντον βαριόταν ακόμη. Και έτσι άρχισε να παίζει με τους μαγνήτες και να τους τοποθετεί στα αυτιά και στα ρουθούνιά του. Συγκεκριμένα έβαλε δύο μαγνήτες στο εσωτερικό του ρουθουνιών του και δύο στην άκρη αυτών.
Στη συνέχεια αφαίρεσε τους δύο εξωτερικούς αλλά όταν πήγε να αφαιρέσει και τους δύο που ήταν στο εσωτερικό διαπίστωσε πως ήταν αδύνατον .
Αφού προσπαθούσε για περίπου 20 λεπτά, όπως λέει, χωρίς θετικό αποτέλεσμα, είπε να αναζητήσει τη λύση στο Google. Βρήκε λοιπόν, όπως λέει, μια ανάρτηση για ένα 11χρονο κορίτσι που είχε το ίδιο πρόβλημα. Η λύση που αναφερόταν απαιτούσε τη χρήση περισσότερων μαγνητών. Να χρησιμοποιηθούν δηλαδή δύο μαγνήτες εξωτερικά για να ασκήσουν έλξη στους άλλους δύο εσωτερικά. ”Καθώς τράβηξα προς τα κάτω για να προσπαθήσω να βγάλω τους μαγνήτες, αυτοί ενώθηκαν και μου γλίστρησαν”. Όλοι μαγνήτες είχαν πλέον κολλήσει στα ρουθούνια του και όπως λέει ”δεν είχα άλλους”.
Βέβαια δε παρέδωσε έτσι εύκολα τα όπλα αλλά προσπάθησε να τους αφαιρέσει με πένσα. Αλλά μαγνητίστηκαν. ”Κάθε φορά που πλησίαζα την πένσα στη μύτη μου, στρεφόταν ολόκληρη προς την πένσα και στη συνέχεια κολλούσε στον μαγνήτη…Ήταν λίγο οδυνηρό”.
H σύντροφός του τον πήγε τελικά στο νοσοκομείο όπου εργάζεται και η ίδια ”γιατί ήθελε να με δουν οι συνάδελφοί της και να γελάσουν”. Και φυσικά οι γιατροί άρχισαν να του κάνουν πλάκα.
Αφού του έβαλαν αναισθητικό σπρέι, αφαίρεσαν τους τρεις μαγνήτες. Ο τέταρτος όμως, όπως λέει, πήγε προς το λαιμό του αλλά ευτυχώς βήχοντας τον επέβαλλε.
″Περιττό να πω πως δεν θα παίξω ξανά με μαγνήτες”, λέει ο δόκτωρ.
Πηγή: The Guardian
