Δεν πείθει η επιχείρηση του πρωθυπουργού να συναρτήσει την εξάντληση της τετραετίας με την προσωπική του θεσμική συνέπεια.
Προτού φορέσει το κοστούμι της σταθερότητας για να ξορκίσει τις πρόωρες εκλογές, ο πρωθυπουργός κυκλοφορούσε με στολή εκστρατείας εναντίον της τοξικότητας και της οξειδωτικής για τη χώρα παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου.
Γιατί εγκαταλείφθηκε το επιχείρημα αυτό και επιστρατεύτηκε η βαρύγδουπη σταθερότητα; Τι μεσολάβησε ώστε το βιολογικό ρολόι του κυβερνητικού σώματος να επανέλθει στους γνώριμους ρυθμούς, εγκαταλείποντας προσωρινά την εργώδη προετοιμασία για εκλογές το Φθινόπωρο;
Εικασίες και υποθέσεις πολλές. Αλλά ουδείς δύναται να γνωρίζει επακριβώς τι φοβάται ή σε τι ελπίζει ο Μητσοτάκης επιλέγοντας να εξαντλήσει την τετραετία.
Εκείνο που προκύπτει σαφές και τεκμηριωμένο είναι η άνεση του πρωθυπουργού να διακονεί δύο διαφορετικές περί εκλογών εκδοχές και να προβάλει εαυτόν-και στις δύο περιπτώσεις-ως θεσμικό υψηλού κύρους.
Όταν, λοιπόν, ζέσταινε την ορχήστρα για πρόωρες, ύψωνε ως κίνδυνο για τη χώρα την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Μετ΄ου πολύ όμως ανακάλυψε οτι προέχει να διασφαλιστεί η σταθερότητα «σε μια δύσκολη περίοδο», λές και αυτό δεν ίσχυε προηγουμένως.
Τότε, δηλαδή, που έδινε χρίσμα σε υποψήφιους βουλευτές, έθετε σε λειτουργία τον μηχανισμό των παροχών και μετέτρεπε σε βεβαιότητα την γενική αίσθηση ότι επισπεύδονται οι εκλογές.
Το αστείο είναι ότι ορισμένοι ενθουσιάστηκαν από την δέσμευση του κ.Μητσοτάκη για εξάντληση της τετραετίας και μιλούν με θαυμασμό για τις «θεσμικές θέσεις» του πρωθυπουργού. Μάλλον δεν είδαν, δεν θέλησαν να δούν, ότι ο συνολικός χειρισμός παραπέμπει σε ασκήσεις μικροπολιτικής ετοιμότητος παρά σε αποτύπωμα θεσμικής εμμονής.
Και κάτι για την ιστορία, μιάς και μιλάμε για σεβασμό στους θεσμούς και τα συναφή: το πρώτο που ζήτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, το 2016, ήταν να προκηρυχθούν εκλογές! Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η δεύτερη, δεν είχε συμπληρώσει καν πέντε μήνες ζωής…
ΥΓ(1) Η πρόσφατη αναμέτρηση Μητσοτάκη-Τσίπρα στη Βουλή επιβεβαίωσε την αίσθηση ότι αντιμαχίες του είδους αυτού-παιδικοί διάλογοι, ατάκες κλπ-δεν ενισχύουν την εικόνα του Κοινοβουλίου. Λειτουργούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με αποτέλεσμα να θεωρείται συχνά άνυδρος τόπος η Βουλή.
ΥΓ(2) Κλινήρης ων επι σειρά ημερών, είχα την ευκαιρία να παρακολουθώ συνεχώς την επικαιρότητα ραδιοφωνικώς και τηλεοπτικά. Συγγνώμη, αλλά μου φάνηκαν υπερβολικές οι αντιδράσεις και οι καταγγελίες για αποσιώπηση ή υποβάθμιση του θέματος των πυρκαγιών από τα ΜΜΕ.
