Η POLIS με το σημερινό φύλλο κλείνει ακριβώς τον έβδομο και μπαίνει αισίως στον όγδοο χρόνο αδιάλειπτης κυκλοφορίας. Το αμέσως επόμενο διάστημα έχουμε μπροστά μας δύο εκλογικές μάχες. Τις εθνικές κάλπες που όπως όλα δείχνουν θα στηθούν πρόωρα, και τις αυτοδιοικητικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2023.

Το βέβαιο είναι επίσης ότι μετά το καλοκαίρι προοιωνίζεται μια πολύ δύσκολη οικονομικά περίοδος με απρόβλεπτες διαστάσεις. Εξάλλου, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι εισηγήσεις που δέχεται ο πρωθυπουργός συγκλίνουν σε πρόωρες εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο, δηλ. πριν από την επερχόμενη λαίλαπα.

Πριν επικεντρωθούμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές, που ανήκουν «δικαιωματικά» στην ειδησεογραφική σφαίρα μιας τοπικής εφημερίδας, το τελευταίο σχόλιο έχει να κάνει με τη γείτονα η οποία κλιμακώνει την πολεμική ρητορική, όσον αφορά στην ηγεσία της, με το λαό της -στην πλειονότητα- να βρίσκεται στα όρια της ακραίας φτώχειας. Προσθετικά λοιπόν τα ελληνοτουρκικά, έχουν διεισδύσει στο δυστοπικό τοπίο (μην ξεχνάμε το συνεχιζόμενο πόλεμο, την επισιτιστική κρίση, την ενεργειακή ανεπάρκεια, τη δυσθεώρητη ακρίβεια) το οποίο διαμορφώνεται μπροστά μας, με τις σύμμαχες χώρες να σφυρίζουν τον ενοχλητικό σκοπό  των ίσων έως ετεροβαρών υπέρ της γείτονος αποστάσεων, αναλόγως συμφερόντων και προοπτικών σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι επιρροής.

Η ουσία είναι ότι οι λαοί (εκατέρωθεν του Αιγαίου), η κοινωνία, ο πραγματικός κόσμος, οι πολλοί,  ετεροπροσδιορίζονται, συρόμενοι πίσω από διαφόρων είδους τυχοδιωκτισμούς… (εσχάτως μάλιστα στο εν ελλάδι πολιτικό τοπίο διαπιστώνεται αρειμάνιος προσεταιρισμός μια παλιάς πολιτικής τάξης παραγοντισμού, στη διαφαινόμενη πολιτική αλλαγή για το… κοκαλάκι της εργολαβίας, της εξυπηρέτησης, του ρουσφετιού). Το επερχόμενο λάθος είναι σχεδόν δεδομένο, εκτός αν έχουν γνώση οι φύλακες.

Με την ίσως μοναδική ελπίδα πραγματικής αναγέννησης, του να έρθει «ανάποδα ο ντουνιάς με το ξύπνημά του» να βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά, ο «Σ(κ)ασμός», το Survivor και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων εξακολουθούν να δίνουν τον πένθιμο τόνο ενός αργόσυρτου θανάτου στους ελκυστικά αναπαυτικούς καναπέδες που αναδύουν χρόνια τώρα μια σαπίλα κοινωνικής αποσύνθεσης.

Ερχόμενοι στα τοπικά δρώμενα, το τελευταίο διάστημα έχει παρουσιαστεί μια αυξημένη κινητικότητα από εν δυνάμει υποψήφιους της δημοτικής έδρας.

Διαρκείς και επίμονες εμφανίσεις, σηματοδοτούν μια πρόωρη έναρξη παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, με ορίζοντα ενάμιση έτους. Οι αντοχές και το πολιτικό «ζουμί» θα κριθεί από το αποτέλεσμα, αλλά ήδη ακούγονται επικριτικές διατυπώσεις σε ποικιλότροπες  παραφωνίες οι οποίες επιβάλλουν μια συμμόρφωση της κατάστασης πριν εξελιχθεί ανεξέλεγκτα.

Εν γένει, μοιάζουν αναγκαία τα πολιτικά όρια και οι πολιτικοί κανόνες και ένας καταμερισμός με κλιμάκωση στρατηγικής όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, ώστε να περιοριστούν φαινόμενα ετερόκλητης προσέγγισης της προεκλογικής εκστρατείας.

Με απλά λόγια δεν μπορεί άλλοι να δουλεύουν και να εργάζονται για το κοινό καλό και άλλοι… για πάρτη τους.

Εδώ ασφαλώς πρέπει ο «μαέστρος» να δώσει τον τόνο και να συμμαζέψει τα «λουριά» σε αξιόλογα μεν στελέχη αλλά άναρχα και κατά το δοκούν «τοποθετημένα» με βάσει το πολιτικό ένστικτο και πιστεύω τους.

Αυτά εν ολίγοις στα εσωκομματικά μιας διοικούσας αρχής με μοναδικό πονοκέφαλο τη διαχείριση της επόμενης πενταετίας πλέον, και την ολοκλήρωση έργων που θα σηματοδοτήσουν το πέρασμα της πόλης σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο.

Όσον αφορά στην αντιπολίτευση το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια «σιγή ασυρμάτου» με σποραδικές κραυγές τύπου άναρθρων διατυπώσεων. Άλλως όπως λέμε και στην καθομιλουμένη… «κατάπιε τη γλώσσα της».

Φαίνεται πως όσο και αν επιχειρείται να κρατηθούν αφενός σε στενό «οικογενειακό κύκλο» αφετέρου χαμηλοί τόνοι για τα αποτελέσματα της πρόσφατης μέτρησης, αυτά… μαθαίνονται.

Εφημερίδα Polis