Η Μεσαιωνική Ευρώπη είναι γνωστή για τον ερωτικό συντηρητισμό της. Όμως, όπως όλες οι περίοδοι, είχε κι αυτή τα σεξουαλικά της σκάνδαλα, που συντάραξαν τις τοπικές κοινωνίες, με πρωταγωνιστές άνδρες της λεγόμενης υψηλής κοινωνίας, όπως βασιλιάδες και υπηρέτες του Θεού.
Στις αρχές του 12ου αιώνα ο Πιερ Αμπελάρ (στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε ως Πέτρο Αβελάρδο) ήταν ο πιο διάσημος φιλόσοφος στην Ευρώπη. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε τις ομιλίες του, ενώ οι μαθητές του πλήρωναν αδρά για να παρακολουθούν τις παραδόσεις του. Σε ηλικία 37 ετών, ο γάλλος φιλόσοφος προκάλεσε μέγα σκάνδαλο στο Παρίσι, όταν ερωτεύτηκε την 15χρονη μαθήτριά του Ελοΐζ (Ελοΐζα). Η πανέμορφη Ελοΐζα ήταν ανιψιά του ιερέα της Παναγίας των Παρισίων Φιλμπέρ (Φουλβέρτου), ο οποίος έγινε έξω φρενών, όταν έμαθε για την ανοίκεια σχέση και απαίτησε από τους δύο ερωτευμένους να παντρευτούν. Κανένας, όμως, από τους δύο δεν ήθελε τον γάμο, αλλά συμφώνησαν τελικά να παντρευτούν, εφόσον αυτός θα παρέμενε μυστικός. Αλλά όταν η Ελοΐζα γέννησε το παιδί του Αβελάρδου, ονόματι Αστρολάβος, ο Φουλβέρτος δημοσιοποίησε τον γάμο, ίσως και για να πλήξει τη φήμη τού διάσημου φιλοσόφου. Η Ελοΐζα τον αρνήθηκε και ο θείος της εξοργίστηκε για δεύτερη φορά. Ο Αβελάρδος έστειλε την Ελοΐζα σε μοναστήρι μέχρι να ξεχαστεί το θέμα, αλλά προκάλεσε τη νέα οργή του Φουλβέρτου, ο οποίος θεώρησε ότι ο Αβελάρδος ήθελε να ξεφορτωθεί την ανιψιά του. Το 1117, μία ομάδα εξαγριωμένων ανδρών με διαταγή του Φουλβέρτου όρμησε στο υπνοδωμάτιο του Αβελάρδου και τον ευνούχισε. Ο φιλόσοφος μόλις που διασώθηκε και αποφάσισε να γίνει μοναχός, διατηρώντας επαφή με την Ελοΐζα, που εν τω μεταξύ είχε περιβληθεί κι αυτή το μοναχικό σχήμα.
Στα τέλη του 15ου αιώνα ένας νεαρός άνδρας εγκαταστάθηκε στην πόλη Σπάιερ της Γερμανίας. Ζούσε πλάνητα βίο, δημιουργούσε εφήμερες ερωτικές σχέσεις και παρενοχλούσε σεξουαλικά τις γυναίκες στα καρναβάλια. Οι κάτοικοι της περιοχής έχοντας συνηθίσει τις παραξενιές του, έπεσαν από τα σύννεφα όταν το 1477 αποκαλύφθηκε ότι ο νεαρός ερωτύλος άνδρας ήταν γυναίκα και ονομαζόταν Κατερίνα Χετζελντόρφερ. Η κοπέλα, πλέον, οδηγήθηκε σε δίκη μαζί με τις ερωμένες της κι εκεί αποκαλύφθηκε το μεγάλο μυστικό της. Είχε κατασκευάσει και προσαρμόσει στο σώμα της ένα ομοίωμα ανδρικού μορίου, από δέρμα, βαμβάκι και ξύλο, το οποίο ήταν τόσο πειστικό, ώστε οι γυναίκες που συνευρίσκονταν μαζί της δεν είχαν καταλάβει το παραμικρό. Το δικαστήριο καταδίκασε τελικά την Κατερίνα Χετζελντόρφερ σε θάνατο δια πνιγμού και τις ερωμένες της σε εξορία, επειδή θεώρησε ότι εξαπατήθηκαν.
Η πριγκίπισσα Γιούτα ήταν κόρη του βασιλιά της Δανίας Ερρίκου Ε’. Σε νεαρή ηλικία κλείστηκε σε μοναστήρι με την προοπτική να γίνει μοναχή. Άλλαξε γνώμη και δραπέτευσε στη Σουηδία, όπου η αδελφή της Σοφία είχε παντρευτεί τον βασιλιά Βάλντεμαρ. Γρήγορα, η όμορφη Γιούτα έπεσε στα δίχτυα του βασιλιά. Οι ψίθυροι στη σουηδική κοινωνία έγιναν κραυγές όταν μαθεύτηκε ότι το παράνομο ζευγάρι είχε αποκτήσει και παιδί. Ο Βάλντεμαρ για να σώσει την κατάσταση πραγματοποίησε προσκυνηματικό ταξίδι στη Ρώμη, με σκοπό να ζητήσει άφεση αμαρτιών από το Πάπα. Εκεί, όμως, τον περίμενε νέα ψυχρολουσία, καθώς ο ποντίφικας του επέβαλε ως πρόστιμο ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Οι υπήκοοι του Βάλντεμαρ εξοργίστηκαν, καθώς κλήθηκαν να πληρώσουν αυτοί το βαρύ πρόστιμο μέσω της αύξησης της φορολογίας. Τελικά, υπό το βάρος του σκανδάλου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το 1275 και στο θρόνο της Σουηδίας ανέβηκε ο αδελφός του Μάγκνους Γ’.
Το 1517, ο τοπικός επίσκοπος της Οξφόρδης επιθεωρώντας το γυναικείο μοναστήρι του Λίτλμορ ανακάλυψε «Σόδομα και Γόμορρα». «Οι μοναχές έκαναν τρέλες με άνδρες μέσα στο μοναστήρι» έγραψε στην αναφορά του. Όπως διαπίστωσε, ακόμη και η ηγουμένη του μοναστηριού είχε αποκτήσει παιδί με έναν παπά από τον Κεντ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχε αφαιρέσει πολύτιμα αντικείμενα από τη μοναστηριακή περιουσία, προκειμένου να προικίσει την κόρη της. Ο επίσκοπος προσπάθησε να τις συνετίσει, αλλά οι μοναχές δεν έπαιρναν από νουθεσίες. Όταν μία από αυτές τιμωρήθηκε με περιορισμό, κάποιες καλόγριες έσπασαν την πόρτα του κελιού της, την απελευθέρωσαν και του έβαλαν φωτιά. Ο επίσκοπος δεν είχε άλλη λύση παρά να βάλει λουκέτο στο μοναστήρι.
Ο Οκταβιανός έγινε Πάπας με το όνομα Ιωάννης ΙΒ’ σε ηλικία μόλις 18 ετών, επειδή ανήκε σε αριστοκρατική και πανίσχυρη οικογένεια της Ρώμης. Σύντομα, ο νεαρός ποντίφικας άρχισε να ενδιαφέρεται περισσότερο για το σεξ παρά για τα υψηλά ιερατικά του καθήκοντα, μέχρι του σημείου η επίσημη κατοικία του να θυμίζει πορνείο, σύμφωνα με τους χρονικογράφους της εποχής. Ο κλήρος αντιδρούσε και προσευχόταν, όχι για την υγεία του, αλλά για το θάνατό του. Προτού το σκάνδαλο γίνει γνωστό σ’ όλη την Ευρώπη ο αυτοκράτορας Όθων Α’ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον προειδοποίησε με επιστολή του ότι «όχι λίγοι, αλλά πολλοί σε κατηγορούν για ανθρωποκτονία, ψευδορκία, ιεροσυλία και αιμομιξία με θηλυκούς συγγενείς σου και τις δύο αδελφές σου». Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο ακόλαστος Πάπας πέθανε, το 964, σε ηλικία 27 ετών, στην αγκαλιά μιας από τις ερωμένες τους, ονόματι Στεφανέτα. Διηγήσεις της εποχής αναφέρουν ότι είτε πέθανε από την υπερπροσπάθεια κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, είτε από τα χέρια του απατημένου συζύγου, ο οποίος τον συνέλαβε επ’ αυτοφώρω και τον εκπαραθύρωσε.
Ο βασιλιάς της Αγγλίας Γουλιέλμος Α’ είναι γνωστός στις μέρες μας περισσότερο ως ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής, εξαιτίας των επιδόσεών του στα πεδία των μαχών. Στην εποχή του, τον 11ο αιώνα, ήταν γνωστός ως Γουλιέλμος ο Μπάσταρδος ή Γουλιέλμος ο Βυρσοδέψης, επειδή ήταν καρπός του νεανικού έρωτα του πατέρα του Ροβέρτου, Δούκα της Νορμανδίας και μιας ταπεινής γαλλιδούλας, κόρης βυρσοδέψη. Ο Ροβέρτος δεν είχε άλλο γιο κι έτσι νομιμοποίησε τον Γουλιέλμο. Αλλά το στίγμα τού νόθου τον καταδίωκε σ’ όλη τη ζωή του. Όταν πολιορκούσε την πόλη Αλενσόν της Νορμανδίας, οι κάτοικοι κρέμασαν δέρματα ζώων στους τοίχους και του φώναζαν: «Δέρματα, δέρματα για τον βυρσοδέψη!» και «Πολύ δουλειά για τον βυρσοδέψη!». Ο Γουλιέλμος οργίσθηκε από τα κοροϊδευτικά σχόλια και διέταξε να κόψουν τα χέρια όσων τον λοιδορούσαν. Στη συνέχεια, τα εκτόξευσε με τον καταπέλτη προς γνώση και συμμόρφωση.
Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Β’ ήταν γιος του Τζέφρι Πλαντάτζενετ (Πλανταγενέτης στα ελληνικά), κόμη της Ανδεγαυΐας (Ανζού). Η οικογένειά του είχε κακή φήμη και οι σύγχρονοί του πίστευαν ότι κατάγεται από δαίμονες. Σύμφωνα με τον θρύλο, ένας από τους προγόνους του είχε παντρευτεί τη μυστηριώδη καλλονή Μελουζίνα, την οποία συχνά έβλεπε να ξεγλιστρά από την εκκλησία πριν από την έναρξη της Θείας Ευχαριστίας. Μία μέρα την παραφύλαξε έξω από την εκκλησία, με σκοπό να εμποδίσει την έξοδό της. Όταν ο ιερέας άρχισε να τελεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η Μελουζίνα έκραξε, ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε μέσα από το παράθυρο, αφήνοντας πίσω της δύο μικρά δαιμονάκια. Οι απόγονοι της οικογένειας, όπως ο Ερρίκος Β’ και ο γιος του Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος συχνά το διασκέδαζαν, λέγοντας ότι είναι μισοί άνθρωποι και μισοί δαίμονες. Πάντως, ο Άγιος Βερνάρδος του Κλερβό είχε διαφορετική γνώμη και διακήρυσσε γι’ αυτούς ότι «από τον διάβολο ήλθαν και στον διάβολο θα επιστρέψουν».
Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος και η πριγκίπισσα της Γαλλίας Αλίκη είχαν λογοδοθεί από μικρά παιδιά. Από ηλικίας 9 ετών, η πριγκίπισσα ζούσε στο παλάτι του μελλοντικού συζύγου της. Όμως, όταν έγινε 16 ετών, ο πατέρας του Ριχάρδου και βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Β’ αρνήθηκε να συναινέσει στο γάμο. Φήμες που κυκλοφόρησαν τον ήθελαν σφόδρα ερωτευμένο με το νεαρό κορίτσι. Μόλις το έμαθε ο Πάπας απείλησε με αφορισμό ολόκληρη την Αγγλία, εκτός αν ο Ριχάρδος και η Αλίκη παντρεύονταν. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος Ζ’ μήνυσε στον άγγλο ομόλογό του ότι θέλει την κόρη του πίσω, αν δεν γίνει ο γάμος. Ο Ερρίκος δέχτηκε με βαριά καρδιά να γίνει ο γάμος, αλλά τον τρέναρε διαρκώς. Τα πράγματα περιπλέχτηκαν, όταν αποκαλύφτηκε ότι ο Ριχάρδος διατηρούσε δεσμό με τον αδελφό της Αλίκης, Φίλιππο. Σε κάθε περίπτωση, ο Ριχάρδος αρνήθηκε να παντρευτεί την Αλίκη, μετά το θάνατο του πατέρα του, επειδή όπως ισχυρίστηκε είχε γεννήσει τον ετεροθαλή αδελφό του.
Στην ύστερη μεσαιωνική Ευρώπη, η Καθολική Εκκλησία θεωρούσε τις ερωτικές διαστροφές ως την κορωνίδα των θρησκευτικών εγκλημάτων κι ενθάρρυνε τους αιρετικούς να τις φέρνουν στο φως. Σε μία από τις πιο διάσημες υποθέσεις, ένας γερμανός αιρετικός ονόματι Λέπτσετ αποκάλυψε σημεία και τέρατα που γίνονταν σε μία σπηλιά έξω από την Κολωνία, με πρωταγωνιστές μια σέκτα της αίρεσης των Καθαρών, που όμνυαν στον Εωσφόρο και πίστευαν ότι κακώς εξεδιώχθη από τον Θεό. Στη «λειτουργία» της σέκτας μέσα στη σπηλιά συνέβαιναν απίστευτα πράγματα, σύμφωνα με την κατάθεσή του Λέπτσετ, και κατέληγε μ’ ένα ομοφυλοφυλικό όργιο «άνδρες με άνδρες και γυναίκες με γυναίκες».
Κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, οι άρχοντες της Φλωρεντίας τοποθέτησαν κουτιά, γνωστά ως «τρύπες της αλήθειας», σ’ όλη την πόλη. Οι πολίτες μπορούσαν να γράψουν ανώνυμα καταγγελίες και να τις ρίχνουν μέσα σ’ αυτά, προκειμένου να ερευνηθούν από τις αρχές. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για υπαινιγμούς και σπερμολογίες. Ακόμη και ο Νικολό Μακιαβέλι έπρεπε να αποδείξει ότι δεν σοδόμισε μία νεαρή εταίρα, όπως τον κατηγόρησαν. Αλλά το μεγαλύτερο σκάνδαλο ξέσπασε στις 9 Απριλίου 1476, όταν ο μέγας Λεονάρντο Ντα Βίντσι κατηγορήθηκε ότι είχε ερωτική σχέση με τον 17χρονο Γιάκοπο Σαλταρέλι. Στην πόλη έγινε χαμός και σύντονα ο μεγάλος καλλιτέχνης κλήθηκε σε απολογία από τους φύλακες των ηθών, που ονομάζονταν Αξιωματούχοι της Νύχτας. Ευτυχώς για τον Ντα Βίντσι, η κατηγορία αποδείχθηκε ψευδής κι έτσι δεν διαταράχθηκε η καριέρα και η φήμη του.
Πηγή: sansimera.gr
